Flower Crown Dare || Larry Stylinson (Dutch)

• 14 •

LOUIS WILLIAM TOMLINSON

"Louis! Ben je nou aan het roken in bed?", kreunde Niall vanuit de deuropening.

Om je een indruk van mijn situatie te geven: het was twee uur 's middags, en de -lege - flesjes bier stonden triest naast mijn onopgemaakte bed, waarin ik met slechts een joggingbroek lag te roken.

"Waarom in godsnaam? Jezus Louis! Je weet dat er brand kan ontstaan!", vloekte Niall. "God, ik ben blij dat ik even op je kwam checken..."

Als wijze van antwoord staarde ik mijn beste vriend even aan en ademde toen in één keer de rook uit. Toen pas realiseerde ik me iets.

"Wacht. Je hebt mijn huissleutel?", vroeg ik met gefronste wenkbrauwen. Niall haalde verontschuldigend zijn schouders op.
"Ik heb er ééntje laten maken voor Louis-is-in-nood-gevallen zoals deze."

"Zo erg in nood ben ik niet.", zuchtte ik diep. Niall trok zijn wenkbrauwen op en keek me lang aan.
"Ik weet dat het hele begrip totaal onbekend voor je is, maar jij, mijn vriend, hebt last van een gebroken hart."

Nu kwam ik langzaam overeind en keek Niall spottend aan.
"Een wat?"

Niall rolde met zijn ogen en liet zich naast me op bed vallen.
"Doe nu maar niet zo stoer. We zien het allemaal, alleen jij bent nog zo blind. Je blijft maar volhouden dat het slechts een weddenschap is, maar ondertussen lig je al drie dagen depressief in bed."

"Wat probeer je nou allemaal te zeggen?"

Niall liet een dramatische stilte vallen en keek me lang aan.
"Je bent verliefd op Harry."

Een paar seconden lang bleef het doodstil, maar toen barstte ik in een nerveus gegiechel uit.
"Hoe kom je daar nou weer bij? Wat een gelul! Dat zeg je alleen maar omdat je die weddenschap van mij wil winnen!"

Niall gooide gefrustreerd een kussen tegen mijn hoofd aan. "Je bent zo'n idioot, Louis! Echt, hoe kun je zo blind zijn? Die weddenschap boeit me niet eens meer! Het gaat om het feit dat jij die weddenschap vol wilt houden en Harry's hart wil gaan breken, terwijl je voor de eerste keer echt verliefd bent! Doe niet zo stom en laat die weddenschap gaan!"

"Ik weet niet waar je het over hebt. En trouwens; Harry is weg." Ik probeerde nog een trek van mijn sigaret te nemen, maar Niall was me voor en griste hem uit mijn hand.

"En dát is de reden waarom ik me zorgen maak! Ja, Harry is weg, Louis. Dus waarom lig je hier nog? Waarom ben je niet al op zoek naar iemand anders om die weddenschap te winnen?"

Daar was ik even still van. Was het dan toch zo? Na al het ontkennen, was het dan zo snel gebeurd dat ik het écht niet door had gehad?

"Het heeft geen zin om het nog te ontkennen, Louis. Iedereen ziet het, je houdt alleen jezelf voor de gek."

"Ik ga die weddenschap winnen... Ik- ik ben niet verliefd.", protesteerde ik zwakjes. Zelfs ikzelf had door hoe ongeloofwaardig het overkwam.

"En waarom lig je dan hier depressief te doen? Je lijdt aan een gebroken hart, Louis."

Ik trok mijn wenkbrauwen op. "Wat een onzin, ik ben gewoon een beetje in de war omdat Harry me...", ik slikte. Waarom deed het zo'n pijn om erover te praten?

"Omdat Harry je hart gebroken heeft?"

"Nee!", snauwde ik terug. "Omdat Harry degene was waar ik op focuste voor de weddenschap!"

"Natuurlijk, Louis. Ik ga er geen punt van maken, maar iedereen hier ziet het. Je bent verliefd, Lou! Open your eyes!"

Ik duwde mijn vriend nijdig weg, waardoor hij met een plof van het bed af rolde.
"Serieus, Niall, als je hier alleen maar bent om me af te kraken kun je beter oprotten, want ik heb hier absoluut geen behoefte aan! Ik voel me al kut genoeg oké?!"

Niall keek me geïrriteerd aan en stond op. "Ik probeer je ook te helpen, maar jij zit alleen maar te mokken in je bed! Serieus, ik kan er ook niets aan doen dat jij zo blind bent! Ik wil gewoon dat jij een keer-"

Hij werd onderbroken door het geluid van de deurbel. We keken elkaar een paar seconden verhit aan en toen stond Niall boos op.
"Ik ga opendoen."

Ik rolde mijn ogen en hoorde Niall's voetstappen langzaam wegsterven. De deur ging open, werd toen met een klap weer dichtgegooid en vervolgens hoorde ik zijn voetstappen weer driftig de trap op komen. De deur van mijn slaapkamer werd opengegooid en Niall keek me met grote, verschrikte ogen aan.

"Harry staat voor de deur."

"Harry staat voor de- wacht wát?", riep ik verschrikt uit. Niall keek al even bang terug.

"Ik maak geen grap! Hij staat voor de deur met een bos rozen en een colbertje aan en hij vroeg naar je!"

"Fuck!", vloekte ik luid. Hier lag ik dan: in een oude joggingsbroek, te roken in bed. Ik had al dagen niet meer gedoucht en lag een beetje te mokken omdat ik dacht dat een jongen die ik misschien iets te leuk vond me had laten zitten - en nu was hij hier.
"Wat moet ik doen?!", perste ik er geschrokken uit.

Niall luisterde echter al niet meer. In de tijd die ik nodig had gehad om zijn nieuws te verwerken was hij naar de badkamer gerend en had mijn fles deo gepakt. Ik had nog net tijd om uit bed te springen voordat hij met wild met deo begon te bespuiten en een tandenborstel in mijn hand drukte.

"Wat ben je aan het doen? Ik weet niet of dit- wacht! Staat hij beneden?!"

"Ik ehm...", Niall beet op zijn lip. "Misschien heb ik de deur in zijn gezicht dichtgegooid?"

"Dat meen je niet! Godver!" Ik schonk mijn beste vriend een woedende blik terwijl ik een random shirt aantrok en mijn lichtblauwe skinnyjeans aantrok. "Colbertje?"

Niall haaste zich naar mijn kledingkast en hielp me vlug in mijn zwarte colbertje. Ik mompelde een klein bedankje en stond toe dat hij mijn haar een beetje fixeerde. "Hoe zie ik eruit?", vroeg ik gehaast.

"Geweldig. Echt, het is verbazingwekkend hoeveel moeite je doet voor die jongen, aangezien je niet verliefd bent.", antwoordde Niall sarcastisch. Ik gaf hem een duw en denderde de trap af, waar ik in mijn Vans sprong en snel een jas aantrok.

"Krijg ik nog een bedankje voor het helpen of hoe zit dat?!", riep Niall me vanaf boven toe.

"I love you too!", riep ik terug. Toen haalde ik diep adem en opende de deur, waardoor ik bijna meteen steil achterover sloeg. Harry zag er... adembenemend uit. Hij had een simpele zwarte blouse aan met een zwart colbertje en reikte me zenuwachtig een bos rode rozen aan.

"Ik ehm- ik wil graag mijn excuses aanbieden voor mijn gedrag tijdens onze vorige date. Ik- fuck ik heb hier echt geen ervaring mee." Harry zag er behoorlijk hopeloos uiti en gefrustreerd beet hij op zijn lip. Ik deed mijn best een glimlachte onderdrukken en probeerde mijn haar nog een beetje in model te leggen. Had hij mij net zoveel gemist als ik hem?

Harry zuchtte diep en gaf me een lieve glimlach. "Fuck it. Wat ik je eigenlijk wil vragen is: mag ik een tweede kans? Ik vind je namelijk leuk en- god, Lou, je bent prachtig. Zou je met mij op een tweede date willen?"

Eindelijk liet ik de glimlach door op mijn gezicht en stralend pakte ik zijn rozen aan.

"Heel graag, Harry. Ik zou heel graag met je op een date willen."

><><><><

Hiii,

Sorry als jullie dit saai vinden, maar ik dacht: een stukje zarry, dus hier dan een stukje nouis. Er komt meer Larry ^^

vraag: gaat het te snel tussen Harry en Louis? Is er een bepaald iets dat jullie heel graag in het verhaal willen?

xxx