Flower Crown Dare || Larry Stylinson (Dutch)

• 4 •

LOUIS WILLIAM TOMLINSON

'Louis?'

'Ja?', antwoordde ik Perrie verveeld door de telefoon. Ik blies de rook van mijn sigaret langzaam naar het plafond van mijn woonkamer. Ik keek toe hoe de rook uiteen kringelde, langzaam, net zo lang tot je de rook niet meer zag.

'Luister je wel?'

'Nee.', zuchtte ik diep. Aan de andere kant hoorde ik Perrie geïrriteerd vloeken.

'Goed,' zuchtte ze. 'Ik zei dus dat we vanavond uitgaan. Het is de eerste keer dat je uitgaat sinds je je nieuwe stijl hebt, maar ik kan je niet ophalen, dus ik vraag het wel aan Niall of Liam-'

'Doe maar Niall. Liam maakt kutopmerkingen. Trouwens, waarom kom jij me niet ophalen? Een paar dagen in deze kleding en je wil me nu al niet meer?', pruilde ik.

Ik hoorde Perrie zuchtte en wist dat ze nu met haar ogen rolde.
'Nee, Louis. Zayn komt me ophalen.' Bij de naam Zayn werd haar stem schriller en fronste ik mijn wenkbrauwen.

'Zayn als in de zin van die jongen waar je al een half jaar over praat?'

'Ja, die...', zuchtte Perrie verliefd. Toen kuchte ze beschaamd. 'Wat? Nee, ik praat niet zo vaak over hem!'

'Oh my god, Louis! Zayn praatte tegen me vandaag! Hij vroeg hoe het met me ging, Louis, denk je dat dat iets betekent? Oh my gaaaawd!', deed ik met een hoge piepstem. Perrie barstte in lachen uit.

'Houd je bek, Tomlinson!' Toen dempte ze haar volume.

'Lou? Ik denk dat ik hem écht leuk vind...'

'Ik weet het, Pez.', fluisterde ik. Ik kreeg een verbeten trek om mijn mond. 'Ik daarom wil hem vanavond zien.'

'Wat? Nee! Jij gaat niet de als-jij-mijn-beste-vriendin-pijn-doet-breek-ik-je-nek-talk doen, Louis. Ik dacht het niet.'

'Waarom niet? Die Zayn moet begrijpen dat hij je geen pijn mag doen, Pez.'

Perrie giechelde. 'Dat is lief, Lou, maar ik weet niet of het gaat werken... Je ziet er niet meer zo intimiderend uit met je nieuwe stijl.'

Ik gromde geërgerd. 'Boeit me geen fuck, ik ga je aanstaande vriendje keuren vanavond, Edwards, let maar op.'

'Hij is mijn vriendje helemaal nie-'

'Tot vanavond!', riep ik lachend door de telefoon, waarna ik ophing en het ding met een boogje naast me op de bank neer gooide.

...

Ik stond net voor de spiegel om mijn outfit te keuren toen ik van buiten asociaal getoeter hoorde.

Ik zette al mijn geld op één persoon: Niall Horan. Ik trok vlug mijn witte blouse aan en zonder hem dicht te doen liep ik naar het raam. Ik opende het raam en keek naar beneden. Niall leunde tegen zijn zwarte Volkswagen aan en stak zijn hand op.

'Let's go!'

Ik stak gehaast mijn middelvinger op en begon de knoopjes van mijn witte blouse vast te maken

'Ik ben nog niet klaar!'

Niall barstte in lachen uit. 'Goeie, Tomlinson! Maar nu even serieus, ik wil wat eerder zijn...'

Zelfs vanaf hier zag ik hoe Niall zijn wenkbrauwen wiebelde en grinnikend rolde ik met mijn ogen. Natuurlijk wist ik wat Niall bedoelde: Als we eerder kwamen hadden we normaal gesproken nog de tijd om stoned te worden vóórdat het feestje echt begonnen was.

'Ik kom eraan, ja?' Niall stak zijn duim op en vlug liep ik weer naar de spiegel. Mijn blouse knoopte ik tot aan het bovenste knoopje dicht en na een gezicht te hebben getrokken zette ik mijn lichtblauwe flower crown op.
Ik draaide vlug een rondje om mezelf te bekijken en om te zien of mijn tattoos niet doorschenen. Gelukkig was dat niet het geval, vanwege het witte shirt dat ik onder de blouse aanhad.
Mijn bloemenprint-Vans, een zwarte skinnyjeans, een keurig gestreken witte blouse en natuurlijk mijn blauwe flowercrown.
Goed voor een feest, right?
Inwendig gaf ik mezelf een facepalm. Dit zou zó gênant worden.