Flower Crown Dare || Larry Stylinson (Dutch)

• 1 •

LOUIS WILLIAM TOMLINSON

Met een bonkend hoofd werd ik wakker. Langzaam opende ik mijn ogen.
Waar was ik?
Waarom was het licht zo fel?
Ik kreunde vanwege het licht en kneep mijn ogen weer dicht. Mijn arm liet ik met een bonk opzij vallen, waarna ik een harde "AU!" hoorde.
What the fuck?

Ik opende mijn ogen nogmaals en kreunend hielp ik mezelf overeind. Met bonkend hoofd keek ik naar de persoon die ik net had geslagen. Niall.
Langzaam liet ik mijn blik door de kamer gaan.

Overal waren matrassen neergegooid en lagen mensen te slapen. Ik herkende Niall, Perrie en nog een paar anderen.
Toen herinnerde ik me het weer. Het feest. Flarden van gisteravond kwamen mijn geheugen binnen vliegen. Hoe ik met Liam en Niall een spelletje deed wie de meeste shotjes kon drinken voordat ze moesten kotsen - ik won, volgens mij-, hoe we flesje draaiden en hoe ik uiteindelijk moest zoenen met Niall en Perrie... De rest van mijn geheugen is gevuld met muziek, rook en dansende, zweterige lichamen...
Wat is er gebeurd?

Naast me begon Niall nu echt geluid te maken. 'Waarom sloeg je me, eikel?', kreunde hij terwijl hij zijn gezicht met zijn armen beschermde tegen het licht.

'Ging per ongeluk.', gromde ik terug. 'Waar zijn we, in hemelsnaam?'

Niall kwam overeind en keek langzaam om zich heen. 'Nou... gisteravond waren we op een feest van een neef van mij... Ik weet nog dat jij straalbezopen was, echt, volgens mij ben je nog nooit zo out geweest... Oh! Ik herinner me plotseling iets!' Op Nialls gezicht verscheen een enorme grijns en zijn ogen lichtten op. Met een bang voorgevoel keek ik hem aan.

'Wat? Wat heb je gedaan?'

'Oh, ík heb niets gedaan... Jíj daarentegen...', grinnikte Niall. Hij gooide de dekens van zich af en stond op, waarna hij voorzichtig over de andere lichamen heen stapte.

'Niall? Wát heb ik gedaan? Zeg het me!', siste ik dreigend. Ook ik stond op, en voorzichtig volgde ik hem. Niall liep voor me uit de trap af en liep in een keer door naar de kapstok, om daar naar zijn jas te zoeken.

'Niall! Gaat het wel helemaal goed? Je hebt niet eens schoenen aan! Je kunt niet zomaar weggaan!', riep ik op harde fluistertoon. Niall keek me aan en rolde met zijn ogen.

'Wacht maar af, Tomlinson, wacht maar af...'

'Ik begin toch echt bang van je te worden nu. Ik ga buiten een sigaret roken.'

'Nu kan het nog.', gniffelde Niall. Ik had net mijn rug naar hem toegedraaid, maar nu draaide ik me toch weer nieuwsgierig om.

'Waar heb je het nou allemaal over, man?'

'Wacht nou even, Tommo. Geduld is een schone zaak.', siste Niall en hij begon in de andere zak van zijn jas te wroeten. Ik rolde met mijn ogen.

'Een schone zaak m'n reet.'

Niall wierp me een droge blik toe, maar toen stootte hij een harde "Yes!" uit en haalde een verkreukeld, opgevouwen A4'tje uit zijn zak.

'Dit moet je lezen, Louis, maar we lezen het buiten, met een sigaretje erbij. Ik wil niet dat je het hele huis wakker gilt.'

Een half uurtje later stonden Niall en ik samen voor het huis, beiden met een sigaret tussen onze vingers. Ik blies langzaam de rook uit en sloot genietend mijn ogen.

'Niets beter dan een sigaret voordat je ontbeten hebt.'

'Wacht maar af...'

'Wat is dat toch heel de tijd met je wacht-maar-af-gezeik? Wat staat er op die kutbrief, verdomme?', stootte ik geërgerd uit. Ik deed een uitval naar de brief, maar Niall trok net op tijd zijn arm weg en gaf me een duw. Gefrustreerd zoog ik op mijn zwarte lippiercing.

'Het is niet meer grappig, Niall, geef me die klotebrief.'

'Nou, nou, wat een taalgebruik.', mompelde een vrouw die met haar hond voorbij liep. Ze wierp een vieze blik op onze armen, die vol met tattoo's zaten, en trok haar witte poedel haastig mee.

'Nou, nou, wat een taalgebruik.', deed ik haar met een hoog stemmetje na. 'Kuthoer.' Ik spuugde op de stoep en richtte me toen weer op Niall.

'Ik meen het. Geef. Me. Die. Brief.'
Niall keek me nadenkend aan, maar haalde toen zijn schouders op.

'Goed. Je hebt er zelf om gevraagd. Er is geen weg meer terug.' Hij overhandigde me het verkreukelde briefje en langzaam vouwde ik het open. Nog even keek ik Niall wantrouwend aan, maar die was natuurlijk net onschuldig naar zijn nagels aan het kijken en ontweek mijn blik.

Mijn ogen gleden over de regels. De sigaret viel uit mijn handen op de stoeptegels, waar hij door de vochtige grond uitging. Het voelde alsof mijn hart even stilstond. Wat was er gisteravond in mijn hoofd omgegaan?

'Dit meen je niet... Maagd? Niet roken en drinken? Niet schelden?' Ik keek op naar Niall.

'Kijk me aan.' Mijn stem klonk angstaanjagend kil.
Niall sloeg zijn ogen naar me op en beet op zijn lip.

'Is dit soms een zieke grap? Want ik lach niet. Zie je mij lachen? Nou?!'

Niall schudde vlug zijn hoofd, maar wees toen op de brief. 'Je hebt je handtekening eronder gezet.', mompelde hij zachtjes. Hij had door dat ik behoorlijk agressief was en dat hij nu echt op zijn tellen moest passen.
Mijn ogen gleden weer terug naar de brief. Niall had gelijk. Ik hád mijn handtekening eronder gezet. Ik was er gisteravond bij geweest toen dit besproken werd, ik had de dare aangenomen... En was ik ooit teruggedeinsd voor een dare? Dacht het niet.
Nogmaals bekeek ik alle punten van mijn dare. Ik zou geld krijgen. Veel geld. En zo moeilijk kon het toch niet zijn? Ik zou gewoon naar de eerste de beste loser gaan en een beetje een dom, onschuldig jongetje uit gaan hangen totdat de zes maanden om waren, en in ruil daarvoor kreeg ik 450 euro!

'Goed.', besloot ik.

'Wat?' Niall keek me ongelovig aan. 'Zei je nou net dat het goed was? Ga je dit serieus doen?'

'Natuurlijk! Ik heb de dare aangenomen, en ik houd me aan de deal. Ik versier gewoon zo'n naïve nerd, ik kan roken wanneer hij er niet is, ik moet gewoon een beetje op mijn woorden letten en ik draag shirts met lange mouwen. Als hij niet in de buurt is hoef ik me niet voor te doen zoals in deze brief, right?'

Niall knikte langzaam. 'Er is nog wel één ding...'

'Wat?'

'Die flower crown... Heb je het gelezen? Je moet een flower crown op.'

Ik keek hoofdschuddend naar de brief en toen weer naar Niall. 'Hoe ben je hier in hemelsnaam op gekomen?'

Er brak een grijns door op Niall gezicht. Hij had door dat ik hem niet meer wilde vermoorden en stond zichzelf weer toe om een paar opmerkingen te maken.

'Ik denk niet dat jij het volhoudt.'

'Oh, wacht maar af! The game is on! Je mag van geluk spreken dat ik je niet gelijk gewurgd heb!'

'We beginnen morgen, Tommo! We gaan je uiterlijk veranderen. Ik haal je op!'