![[Unicode]](https://img.wattpad.com/a4f6ef1c8d99e5e71f40f7e4502b1a9fde00adf6/68747470733a2f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d736572766963652f53746f7279496d6167652f7158666a4e3059764434494e68773d3d2d3239372e313635373131393663303364616438663938333130373338393632362e6a7067?s=fit&w=720&h=720)
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
[Unicode]
"မောင် ... လက်လွန်မယ် လွှတ်ပေးပါ၊
ကလေးနာနေပြီ ဘာတွေလျှောက်လုပ်နေတာလဲ"
သဲကြီးမဲကြီးရွာချနေသောမိုးစက်တွေနှင့်အပြိုင်
အိမ်ခန်းထဲမှာလည်းလည်ပင်းအညှစ်ခံထားရသောခွေးပေါက်စ၏အော်သံ၊ထယ်ယောင်း၏ တုန်ယင်နေသောအသံတွေဖြင့်ညနေခင်းတစ်ခုကအကျည်းတန်လှသည်။
"မောင် ကလေးကိုနာကျင်အောင်မလုပ်ပါနဲ့၊
မောင် မကြိုက်ရင်ထယ်စွန့်ပစ်ပေးပါ့မယ်"
"ဟားဟား ... ဒီကောင်ကိုငါမကြိုက်မှန်းအခုမှသိတာ
လား၊မင်းလင်ငယ်နဲ့ရခဲ့တဲ့ကလေးတစ်ယောက်လို
တစ်နေ့တစ်နေ့လက်ပေါ်က မချနိုင်အောင်ပြုစုနေ
တာတွေကလေ ငါ့ဒေါသတွေထဲလောင်စာတွေထပ်
ဖြည့်နေသလိုပဲ။
အဲအကောင်ဆီကရခဲ့တဲ့ အရာမို့လို့ယုယပြနေတာ
မဟုတ်လား၊ဟက်... ငါကိုယ်တိုင်အဆုံးသတ်ပေးမှာ ကြည့်ထား"
မကောင်းဆိုးဝါးတစ်ကောင်လို အေးစက်နေသော
မျက်နှာအမူအရာဖြင့်စိတ်လိုလက်ရရယ်မောနေပြီးခွေးပေါက်စရဲ့လည်ပင်းထက်မှသူ့လက်ချောင်းတွေကို အားပိုစိုက်လိုက်သည်။
"တောင်းပန်ပါတယ် လွှတ်ပေးပါ၊
မောင်ကျေးဇူးပြုပြီး မကောင်းတဲ့အရာတွေကိုမလုပ်
ပါနဲ့ တောင်းပန်ပါတယ် အ ဟင့် ဟင့် "
ရှိုက်ကြီးတငင်ငိုချလာသော ထယ်ယောင်းဆီမှ
မျက်ရည်တွေကိုမြင်တော့သူ့မျက်ခုံးတန်းတွေပိုလို့
တောင်စုကပ်လာသည်။
သူတို့နှစ်ယောက်ကြားဝင်လာတတ်တဲ့အရာမှန်သမျှကိုဘာတစ်ခုမှသဘောမကျဘူး၊ အဆိုးဆုံးသူငယ်ချင်းပါဆိုတဲ့အကောင်ဆီမှပက်သက်တဲ့အရာအားလုံးတွေ၊ထယ်ယောင်းရဲ့ သူငယ်ချင်းဆိုတဲ့အကောင်နဲ့ယှဉ်ရင်
အရာရာမှသူနောက်ကျကျန်နေသလိုမျိုး ...
