Her Zaman BXB

Bölüm-49:Mola istiyorum

                  Kraliçe ve diğerleri

Batım:Gençler toplanın bir buraya

Konuşmamız gereken bir konu var

Yiğit:Ne oldu lan?!?

Batuhan:Ciddisin baya kardeşim

Yağız:Buradan mı söylüyoruz?

Batım:O değil Yağız

Batuhan:Ne değil?

Yağız:Ne oldu?

Batım:Kim çevrimiçi değil?!

Yiğit:Ahsen

Batuhan:Ahsen

Yağız:Ahsen

Batım:Evet konu Ahsen beyler

Reha ile büyük kavga çıkmış ve ayrılmışlar

Reha piçi Ahsen'imizi üzmüş

Batuhan:Orospu Reha

Yiğit:Amına koymaya gidelimm

Yağız:Yarın çıkışta döverim ben

Batım:Bok döversin Yağız bir rahat durr

Yemin ediyorum geri zekalısınız ya

Ahsen ne durumda bir düşünen var mı?

Tabi bunu beklediğim adamlara bak sırf ben aşık oldum diye birbirine giren iki salak kuzenden bahsediyorum bir de kıraathane güzelimiz var.

Yağız:Sen niye bu kadar gerginsin?

Yiğit:Abi sakin

Batım:Yoruldum çünkü Yağız peşinizide koşmaktan ve sürekli olay çıkmasından yoruldum. Bir gün mutlu olsam burnumdan geliyor sonra

Neyse biz Ahsen ile bizim parka geçiyoruz siz de gelin. Gelirken Ahsen'in sevdiği şeylerden alın

Batım çevrimdışı.        (20.19)

Batuhan:Annemiz gibi davrana davrana yoruldu çocuk lan haklı

Yiğit:Çıkalım biz de

Yağız:Siz geçin bizim markete orada buluşuruz

Batuhan:Tamamdır

********

Okuldan sonra akşam herkesi bize çağırıp Yağız ile sevgili olduğumuzu söylemek gibi bir plan yapmıştım kendi kafamda ama Ahsen'in ağlayarak bize gelmesi ile kafamda iptal etmiştim her şeyi. Yaklaşık üç saat ağlamasından sonra zor zar ikna etmiştim onu parka gidip hava almaya. Grupta da biraz sert konuşmuştum ama yorulmuştum artık, bencillik yapamazdım biliyorum. Ahsen için üzülmüştüm Reha'yı ne kadar sevdiğini biliyordum ve ona çok bağlandığını ama günden güne Reha'nın saçma bahanelerle kavga çıkardığını da biliyordum. Hiç konuşmadan yürüdüğümüz yolda hiç konuşmadan da parka gelmiştik. Banka yerleşip Ahsen başını omzuma yasladı. Bunca yıl hep benim omzumda ağlandı ve tekrar benim omzumda iyileşildi. Ben ise tamamen yalnız baş etmiştim dertlerimle. Yağız ise en ağır tekmeyi o basmıştı bana canımı yakarak. Düşüncelerim ne kadar mantıklı bilmiyordum belki de şu an ki ruh halimden böyleydi. Tek bildiğim ve emin olduğum omuzumda yaralarını sarmaya çalışan kız kardeşimdi ve ben onun her canı yandığında yanında olmam gerekiyordu. Ahsen, Batuhan, Yiğit herbiri kardeşimdi ve sevgilim aşık olduğum Yağız.

Ben düşünceler içinde boğulurken sevgi dolu sesle tekrar hayata döndüm. "Güzelim iyi misin?"

Ahsen ayağa kalkıp sıkıca sarıldı Yağız'a ve daha yeni kesilmiş göz yaşları hıçkırıklarla tekrar dökülmeye başladı. Yiğit ve Batu da geri de durmuş onları izliyordu her birinin yüzünde aynı ifade vardı. Birimizin canı yanıyorsa her birimizin canı yanıyordu.

Yağız ile Ahsen yanıma oturdu bankta ve diğerleri önümüzde yere oturdular. Tüm dikkat ve ilgi Ahsen'in üzerindeydi sorular soruyorlardı ve teselli cümleleri kuruyorlardı. Yiğit bir yandan Ahsen'in sevdiği abur cuburları önüne yağıyordu.

"Sikerim Reha'sını sana bir şey olmasın." öfkeyle söylendi Batu.

"Bak burada ne varmış? En sevdiğin jelibon." dedi Yiğit paketi Ahsen'in yüzünde sallayarak.  Ahsen'den Yiğit sayesinde ilk tebessümü almış olmanın rahatlığı ile derin bir nefes aldım ve ayağa kalktım. Biraz yürüyüp kafa dinlesem fena olmazdı.  En uzaktaki banka yerleştim kafamı banka yaslayıp gökyüzünü izlemeye başladım. Güneş batmış hava kararmaya yüz tutmuştu. Bir kaç dakikanın ardından üzerimde bir gölge hissettim.

"Sevgilim iyi misin?" kafa sallayıp doğruldum. Bu kelimeye alışmamıştım daha ama bir yandan da çok doğru geliyordu. Yıllardır bu sesten duymak istediğim kelimeydi bu.

"Batım sorun var. Yani Ahsen'e üzülüyor olsan bile bu şekilde davranmazsın sen." dedi Yağız tüm vücudunu bana çevirmiş sarı gözleriyle bana bakıyordu ben ise parkın diğer ucunda ki banka bakıyordum.

"Mola istiyorum Yağız. Ben sadece biraz mola istiyorum çok yoruldum." sesim o kadar çaresiz ve yorgun çıkmıştı ki ben bile beklemiyordum bunu. O bankta yine bir kalp kırıklığı vardı ve bu bana o kadar tanıdıktı ki her yerimde hissedebilyordum. Lise yılları en güzel yıllardır diyeni siksinler. Yalandı en çok dram bu yıllardaydı.

"Bana bencil diyebilirsin ama bugün Ahsen ağlayarak geldiğinde o kadar küfür ettim ki içimden. Neden dedim neden bir günden fazla mutlu olamıyorum?" kurduğüm cümleler beni kötü bir arkadaş yapar mıydı? Bencil olduğum söylenebilir miydi? İçimde olan kargaşanın altında ezilirken derin bir nefes aldım ve Yağız'a döndüm. Sessizce beni dinliyordu sadece ne düşündüğü ise ifadesinden belli olmuyordu.

"Sen mi bencilsin? Batım sen bu dünyada bencillikten en uzak insansın. Biz bazen seninde bizim gibi bir ergen olduğunu unutuyoruz. Her şeyin çözümü sen gibi. Çözümü olmasa bile seninle olmak yetiyor bize. Ahsen bugün sana gelmiş ya Reha'yı unutmak için ya da acısını geçirmek için gelmedi. Geldi çünkü senin şu mavi gözlerindeki sevgi omuzundaki huzuru bize verebilecek tek insan sensin. Batım biz seni hak etmediğimizi farkındayız da sen bize fazla olduğunu bir türlü anlamadın." kurduğu her bir cümle kalbime işliyordu. Dolan gözlerimden yavaş yavaş yaşlar süzülerek baktım gözlerine. O kadar güzel cümleler kurmuştu ki bunları hak edecek kadar destek oluyor muyudum onlara gerçekten?

Gözümden akan yaşları görünce yüzüne buruk bir tebessüm yerleştirip elleri arasına aldı yüzümü ve göz yaşlarımı sildi. Dudaklarıma küçük bir öpücük bırakıp geri çekildi. Yine bana asla yetmeyen küçük öpücüğe gülümseyip Yağız'ı çektim ellerimle ve ensesine koydum ellerim. O daha ne olduğunu anlamadan tekrar yapıştım dudaklarına. Karşılıp alamayınca hala şaşkın olduğunu fark edip sırıttım anlımı anlına dayadım.

"Seni seviyorum." dedim sessizce.

"Seni çok seviyorum Batım."
__________________________

Aşklarımın mutluluğu bir gün sürüyor

Her okurumu tek tek öpüyorumm
bebişlerimm 💋

Bol 💭ve🌟 lütfen 💜