Her Zaman BXB

Bölüm-15:Eskisi gibi olamaz

Yağız'dan;

Oradan nasıl ayrıldım ne zaman eve geldim hatırlamıyordum bile. Her şeyi anlamıştım ama yokmuş gibi davranımyordum bir süredir o kadar belli ediyordu ki. Bakışlarında bağırıyordu kim bilir ne zamandır tutuyordu ve artık dayanamamıştı.

Ortaya çıkan şeyi söylemeye bile cesaret edemiyordum anasını satayım o yaşıyordu bunu. Ne olacaktık şimdi siktiğimin kardeşliği arkadaşlığı ne olacaktı bilmiyordum ama hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı bunu biliyordum.

Ben duygusuz piçin tekiydim ki, bu dünyada en çok sevdiğim insandı Batım onun dışında dünya yansa umurumda olmazdı. Ailemi severdim tabi bizim çocuklarıda ama o apayrı bir yerdeydi ve ona kimse yaklaşamıyordu.  Ben kendimi onu korumaya kollamaya adamıştım ilk dayağımı onun için yemiştim küçük bir çocukken.

Ben kimsenin yanında rahat edemezdim çok konuşmazdım ama onunla susmak bilmez çocuk gibi davranırdım. Kolay arkadaşlık kuramayan oydu ve kısa sürede hayatına aldığı insanları bile kıskanmıştım. Çok yanlış biliyorum ama ben sevgililer arkadaşlar yaparken onun sadece benim olmasına o alıştırmıştı beni.

Şu bir aydır o kadar uzaktı ki benden sürekli sinirli geziyordum ve sebebini öğrenmek tüm sinirimi alıp yerine çıkmaza sokmuş delirtmişti beni.

Sevgilim olan insanlarıda sevmedim yatmak içindi herşey sevgili kavramı buydu ve karşımda aşkımdan ölseler umursamazdım.

Şimdi ise hayatımın merkezindeki  kişi aşıktı bana. Hay sikeyim ağızıma bile alamıyorum bu kelimeyi.

Herkesten her şeyden sakındığım sırf üzülecek diye etraftaki herkesten koruduğum Batım'ı şu an en çok ben üzmüştüm. O şarkıyı ne zor bitirmişti ne zor bakmıştık birbirimize gözlerimiz konuşmuştu durumun ne boktan olduğunu.

Şimdi nasıl gidecektim kapısına okula gidelim diye gelir miydi benimle ben bakabilir miydim yüzüne bilmiyordum. Sonuç yine o kapıda buldum kendimi o da kapıdan çıkıyordu kafası eğik olduğundan beni fark etmemişti saçları kapşonundan sarkıyordu. Apartman kapısını kapattı o kadar yavaş hareket ediyordu ki ayakları geri geri gidiyordu sanki on adımlık yeri uzun uzun yürüdü yüzünü görmek istiyor muydum bilmiyordum şu an neyle karşılaşacağımdan korkuyordum açıkçası.

Bahçe kapısından çıkarken kafasını kaldırdı ve göz göze geldik. O masmavi gözler kıpkırmızı olmuş göz altları morarmıştı eserinle gurur duy Yağız dedim kenki kendime eserinle gurur duy.  Eli kapıda öylece kaldı kaldık. Bakıyordu sadece o yorgun gözlerle içinden acı acı bağırıyordu ama elimden bir şey gelmiyordu ilk gözlerini kaçıran ben oldum dün ilk kaçan da ben olduğum gibi.

"Günaydın." dedi sessizce zorunluluktan konuşmuştu her sabahki o neşeli ses yerini buz gibi bir sese bırakmıştı. Yanıma gelip yürümeye başladı bende onu takip ettim.

"Günaydın" dedim gün aymamıştı ki ikimizinde uyumadığı belliydi. Sokak sonuna kadar sessizce yürüdük sokağı inletecek o neşeli sesimiz yoktu.

Sokağın sonunda Yiğit ve Batuhan bizi bekliyordu. Batu habersiz bir şekilde yüzüme baktı yüzünden şaşırdığı belliydi Yiğit ise dün olanlardan sonra gergin bir halde bize bakıyordu.

"Abi ne oldu size?" dedi Batu merakla Batım omuz silkip önden önden yürümeye başladı. Soru soran gözlere aldırış etmeden bende yürümeye başladım ama Batım'ın dört adım gerisindeydim.

"Yağız hiç konuştunuz mu?" dedi Yiğit yetişmişti ikisinin ortasında kaldım.

"Hayır." dedim derin bir nefes alarak arkasından onu izliyordum. Görkemle buluştuğumuz yere gelene kadar izledim arkasından mesafeyi açmıştı iyice. Görkem'i görür görmez atladı boynuna Batım bu harekti kalbimi acıtmıştı. Kaldım orada ilerleyemeden onları izlemeye başladım çocuklarında durmasını işaret ettim adım atacak gücü bulamamıştım. Benden kaçıp ona sığınmıştı on yedi yılından kaçıp onda teselli bulmuştu. Sarıldılar uzun bir süre sonra Görkem yüzünü avuçladı bir şeyler söyledi Batım'a. Batım kafasını sallayıp yüzünü kollarından sarkan ceketine sildi. Ağlıyor muydu? Benim yüzümden. 

"Ne oluyor amınakoyayım ya?" dedi Batu sitemle ona döndüm yüzündeki ifadeden yüzümün korkunç bir hal aldığını hissettim. Batım sinirlendiğimde gözlerin alev rengine dönüyor derdi. Gözlerimin her anına bir benzetmesi vardı.

"Siktir git Batu sinirimi senden çıkarmayayım. Birşey olduğu yok." diye bağırdım tüm sokağı inletmiştim. Yüzü düştü anında pişman oldum ama iş işten geçmişti.

"Tamam anlatma abi ne bok yiyorsanız yiyin." diyerek ilerlemeye başladı. Yürürken bile söylenmeye devam ettiğini duyabiliyordum.

"Yağız sakin abi sakin." diyerek omzumu sıktı Yiğit. Ona dönüp kafa salladım.

"Onunla konuş çok kötü gözüküyor." dedi Batım'ı kastettiğini anladım omuzlarım düştü iyice.

"Bak derdi sensin çaresi sensin Yağız ben konuşsam bir bok olmaz ama seninle konuşması gerek." dedi iyi diyordu hoş diyordu ama bu konuşmayı nasıl yapacaktım.

"Ne diyeceğim ki ne diyebilirim ona?" dedim çaresizce. Sinirim uçup gitmiş ağır bir hüzün bırakmıştı.

"Yağız ve Batım olan sizsiniz konuşmanıza bile gerek kalmıyor çoğu zaman sen ona sarılsan yeter." dedi karşımdaki Yiğit'i çok nadir böyle görürdüm. Hayatı gevşeklikti ama değer verdiği kişilere karşı tüm o saçmalıkları bir kenara bırakır ve ona sığınmanıza izin verirdi.

"Korkuyorum Yiğit. Istediğinini ona veremem." dedim sesime yansıyordu tüm duygularım engel olamıyordum.

"Yagız'a ihtiyacı var. Onun en yakın arkadaşına yeri geldiğinde abilik yapan Yağız'a ihtiyacı var. " hak veriyordum ama her üzüldüğünde sarıldığı bendim ama üzen ben hiç olmamıştım ki ne yapacağımı anlamıyordum.

"Yağız bak"derin nefes alıp iki elini omuzlarıma koyup dikleştirdi beni ve gözlerime dikti gözlerini " Görkem, Mert ve Uras onu çok iyi anlar yanında da olur çokta güzel destekte  olurlar buna eminim şu sıralar bizden daha yakın onlara çünkü paylaşabiliyor, analtabiliyor. Ama kimse sen olmaz bunu da biliyor her şeyi siktir et ve konuş. " dedi tamamen bana odaklanmış kullanamadığım beynim görevi görüyordu şu an.  Kafa salladım haklıydı onlar iyiydi ve yanındaydı ama benim de konuşmam lazımdı.

Okunma sayısı olmasa da yeni bölüm attım

Bu hikayeyi çok seviyorum. Arada gelip yeni bölüm yazmak hoşuma gidiyor şu an taslakta kırk bölüm falan oldu okuma sayısı artarsa yayımlayacağım