The Possessive MAFIA BOSS

Chapter 32: Naghihintay

Naghihintay ako sa gilid niya nagbabasakali magising siyabsa pagkaka coma. Its been 3 years now he is not awake from his coma. Walang araw di ko sinisisi ang sarili ko dahil sa nagkakaganito siya. Ang anak namin malaki na. 

Grade 2 na ang anak niya sa elementary. Ito na naman ako, umiiyak sa tabi niya palagi ko siya hinahawakan sa kamay at hinahalikan sa noo pag lumalabas ako. Parati akong nagdarasal. Nung birthday niya nasa hospital kami ng anak niya nag celebrate ng birthday ng papa niya. Nagtanong ang anak kailan magigising ang papa niya sabi ko na gigising na siya mag pray lang dapat. 

Nalulungkot ako kasi paskong pasko at new year malungkot ang naranasan ko.
Walang araw na parati akong nag share sa araw araw nangyari sa buhay at paglaki ng anak niya.

Lord siya nalang ang gift ko para sa akin.

***************************************************************************************

Galing lang ako sa mall bumili ng mga pagkain para sa hospital mga prutas at iba pa.
Pag dating ko sa kuwarto ni Charles wala na siya.
Nagulat ako anong nangyari sa kanya.
Agad akong tinannong ang nurse kung saan yung pasyente.

"Nurse... nasaan ang asawa ko?" Sa pag-alala ko kung saan ang asawa ko baka patay na ba o sinong kumuha sa kanya, di pa magaling asawa ko bakit nakalabas siya sa hospital sinong kumuha?

"Po? Sabi daw kinuha na po siya kamag anak daw niya" Wala na akong nagdadalawang isip pa. Alam ko na kung sino, ang mama ni Charles.

Dapat ba ako mag alala o hindi, agad kung pinuntahan ang bahay ni Charles.
Baka nandon dinala si Charles.

12minutes later

"Manang? Dito po ba si Charles o ang mama ni Charles?"

"Ay opo ma'am pero si señior Charles wala pang malay eh sabi ni Donya Clara napupunta daw sila ng states."

"Ano? Kanina pa ba?"

"Yes maam, kanina palang, baka naka lipad na yun" Wala na akong oras kahit impossible na makahabol agad akong kumuha ng Taxi.

"Manong sa airport kuya please pakibilisan"

Charles huwag mo akong iwan mahal. Mahal...
Di ko kaya na mawala ka sa tabi ko titiisin ko ang sakit at pag aalaga sa'yo pero di kita susukuan gaya sa di mo ako sinukuan noon. Ayokong mawalay sa akin si Charles gusto ko makabawi sa kanya gusto ko pag-gising niya ako ang una't-unang makikita at wala ng iba. Kahit mga magulang niya lalabanan ko para lang sa kanya, kailagan ko ng lumaban para sa pamilya para sa asawa ko at para sa anak ko. Ayoko na mawalan siya ng ama, na realize ko ito nung may oras silang nag bonding sa isa't-isa ang mga ngiti nag mag-ama walang katumbas sa hirap at pera na nakita. Di ko na kayang mawala si Charles ako na dapat ang tatapos.

" Manong wala pa po bang maibibilis ito?"

" Sorry ma'am traffic po talaga dito sa edsa"

" Manong shortcut nalang tao please manong may hahabulin lang talaga ako na flight"

" OO manong please lang mahal ko yung tao na yun gusto ko pa siyang makasama"

" Ay walang problema yan maam" Agad humarurot si manong sa taxi niya.