The Possessive MAFIA BOSS

Chapter 26: The Day we meet again

Nandito kami ng anak ko sa isang event I just wear a simple dress at marami akong mga kaibigan at mga bagong  kaibigan sa kompanya ko, alam ko na mahirap ko naitaguyod ang mga paghihirap ko sa buhay. I dont need a man as long as happy na ako sa buhay ko contented na ako na bubuhayin ang anak ko ang anak namin ni Charles.

"Mommy? may I play?"

" Baby no not, for now, we are in the event so we should behave for a while"

"But mommy?" Na iiyak na sana ang bata pero kailangan ko siyang disiplinahin bilang ina niya ayaw ko siyang mapahamak.

"No baby understand mommy please?"

"Okay, mommy but what about I will get some food?"

" Oh okay, baby pero careful okay?"

" yes, mommy!"

While nag namamasid ako, at kinakausap ang mga negosyante pag dating sa anak ko kahit negosyo pa yan kung kailangan ako ng anak ko na si Gabriel ay agad ko itong pupuntahan at ng marinig ko ang iyak ng bata, nag alala ako agad ko itong pinuntahan kung saan dako man ito maraming, mga tao sa paligid.

"Baby? Excuse me, excuse me"

"Mommy! Nakakatakot siya mommy"

"Sino?" Di ko alam kung saan siya natatakot marami namang tao sa party at sinong nanakot sa kanya?

"Siya mommy oh nabunggo ko siya tapos he just stare at me"

Pag ka tingin ko, sa lalaki eh, si Charles. Kinakabahan ako na di ko alam ang gagawin, di ko halos ma wala sa tingin ko.

"Excuse me for my son's behavior" He just stares at me, at he looks away.

"Get that kid" Di parin siya nagbabago! Nakakainis! Buti nalang di ko siya kinikilalang ama ng anak ko. I hate him.

"Come here baby let us go back home" Papalabas na sana ako kaso tinawag ang pangalan ko.

"Mommy go na, your name called I will be here to wait and eat some chocolates" 

Nag-alala parin ako sa kinalalagyan ni Gabriel habang kumakain ng chocolates ang cute talaga ng anak ko katulad ng mukha sa ama. Pero di man lang kinikilala ng ama ang kanyang anak. 

"Dito ka lang baby ha? May trabaho pa si mama" At agad akong umakyat sa stage. 

Jusko nakakahiya. Pagtawag ulit ng pangalan ko eh, nagulat ang mga mata ni Charles. Naramdaman ko na nagulat siya.

Ewan ko ba kung masaya ba ako o hindi.
Pero sa ngayon tatapusin ko na ang gabing ito. 

Pagkatapos ng speech ko agad akong bumababa sa stage at kinarga agad ang anak ko.
Di ko namalayan hinabol ako ni Charles nagmamadali ako. Nag use agad ako ng elevator. Ng papalapit na siya agad nag close at kinakabahan ako baka mahuli niya kami ng anak ko.
Nasa basement na kami at dumiritso na ako papauwi kasama ang anak ko.

Gusto kung umiyak pero di puwede.
Sa totoo lang galit na galit ako, pero bakit sa tuwing nakikita ko siya, tumitibok ang puso ko sa kanya, bakit ba ganito ang tadhana ko. Palagi nalang ako pinapaasa at nasasaktan. Kailangan ko ipagtanggol naman ang sarili ko at ang anak namin.