Brooklyn
4 Μαΐου 2014.
Το επόμενο πρωί ξύπνησα με έναν αφόρητο πονοκέφαλο. Το κεφάλι μου βούιζε και το ένιωθα τόσο βαρύ. Ένιωσα ξαφνικά όλα μέσα μου να ανακατεύονται και έτρεξα στο μπάνιο και τα έβγαλα όλα στην τουαλέτα. Ένιωσα κάποιον να μου κρατάει τα μαλλιά και να μου χαϊδεύει την πλατύ απαλά. Έκατσα στα κρύα πλακάκια και κοίταξα προς τα πάνω και είδα τον Max να με κοιτάει με ένα βλέμμα που δεν μπορούσα να προσδιορίσω τι ένιωθε.
«Ο Mario είναι στον δρόμο. Από εχτές κανείς εμετούς.» άκουσα να λέει. Τον κοίταξα αδύναμα και προσπάθησα να σηκωθώ χωρίς όμως αποτέλεσμα. Με πήρε στα χέρια του και βγήκε από το μπάνιο μπαίνοντας στο δωμάτιο βάζοντας με μα ξαπλώσω στο κρεβάτι.
Λίγη ώρα αργότερα ο Mario ήρθε και μετά από μερικές εξετάσεις κατάληξε στο ότι είχα πάθει κάτι σαν τροφική δηλητηρίαση και μου έδωσε άδεια έως την επόμενη Παρασκευή να μείνω σπίτι.
«Πάω να πάρω τηλέφωνο τον George για να του πω πως θα λείπεις» είπε ο Kevin αφού έφυγε ο Mario. Στο δωμάτιο επικρατούσε ησυχία. Η Julia πήγε στο φαρμακείο για να αγοράσει τα απαραίτητα φάρμακα που έγραψε ο Mario. Ο Max καθόταν στην άκρη του κρεβατιού χωρίς να με κοιτάζει.
«Θυμάσαι τι έγινε εχτές;» έσπασε την σιωπή.
«Ε ναι. Θυμάμαι ότι ήμουν μαζί του και εσύ μας διέκοψες και μετά άρχισες να φωνάζεις.»
«Συγγνώμη και όλες που διέκοψα την ερωτική σας στιγμή. Συγγνώμη που δεν τον άφησα να σε πηδήξει στις τουαλέτες του club.» είπε ειρωνικά.
«Γινεσαι υπερβολικός.» είπα πειράζοντας τον.
«Λες ε; Εντάξει να πάω να ζητήσω συγγνώμη τότε.» ειρωνεύτηκε. «Ο λαιμός σου όμως.. Ούτε εγώ δεν σου αφήνω έτσι σημάδια. Φαντάζομαι αν τύχει να κάνετε sex τι θα γίνει.»
«Τι έχει ο λαιμός μου δηλαδή;» δεν έχω ιδέα πως είμαι εξωτερικά αυτήν την στιγμή. Μου έφερε έναν μικρό καθρεφτάκι από το μπάνιο και μου τον έδωσε. Έκανα στο πλάι τα μαλλιά μου και από το στόμα μου βγήκε ένας ήχος κάτι σαν 'Οο' από την έκπληξη. Όλος μου ο λαιμός ήταν καλυμμένος με μωβ σημάδια. Τα ακούμπησα με το δάχτυλο μου, φέρνοντας τις αναμνήσεις της χθεσινής βραδιάς καθώς ένα χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλη μου. Δάγκωσα τα χείλη μου ασυνήθιστα καθώς η αίσθηση ξανά "έπαιξε" στο δέρμα μου κάνοντας με να ανατριχιάσω. Σήκωσα το βλέμμα μου στον Max ο οποίος με κοιτούσε ειρωνικά.
«Αν τον χάσω από πελάτη μου, θα σε σκοτώσω.» είπα σοβαρά. «Έχω πολλά σχέδια. Θέλω να τον πλησιάσω και άλλο»
«Πόσο και άλλο δηλαδή;»
«Πολύ»
Με κοίταξε με βλέμμα "Ναι καλά" και βγήκε από το δωμάτιο.
Αμφέβαλλε στις δυνάμεις μου.
YOU ARE READING
Avyanna
Teen FictionΚαι όταν καταφέρνει να σταθεί και πάλι στα ποδιά της και να βρει τις δυνάμεις της, το παρελθόν της χτυπά. Και όταν παίρνει την απόφαση να γυρίσει στο παρελθόν, μένει εγκλωβισμένη εκεί. Θα καταφέρει να ξεφύγει και να συνεχίσει την ζωή της ή μήπως όχι...