Avyanna

14. Beginning

Brooklyn
25 Μάιου 2014.

Οι δρόμοι ήταν γεμάτοι με αυτοκίνητα.. Όπως μια συνηθισμένη βράδια στο Brooklyn. Ο κόσμος βιάζεται. Βιάζεται να ζήσει την ζωή του όσο καλύτερα μπορεί. Όλοι μας θέλουμε μια καλύτερη ζωή αλλά δεν είναι όλοι το ίδιο τυχεροί. Όλοι έχουν την ιστορία τους. Όλοι όπως και εγώ. Ιστορία που θα ήθελα να ξεχάσω. Αν πάθω αμνησία ίσως; Να αρχίσω μια ζωή από το μηδέν. Τώρα έχω αυτήν την ευκαιρία. Θα φύγω μαζί του, θα φύγω όχι για χάρη του αλλά για χάρη μου. Για μια ζωή καλύτερη για έμενα.
Η γέφυρα του Brooklyn είχε κλείσει για μερικά τεχνητά προβλήματα. Ήταν επικίνδυνα λένε να παρατηρήσει κανείς αυτήν την στιγμή εκεί.
«Δεσποινίς απαγορεύεται να περπατάτε εδώ» άκουσα μια άγνωστη αντρική φωνή. Την αγνόησα και συνέχισα να περπατάω.

«Avyanna δεν μπορείς να μπεις στο σπίτι τώρα» η ζεστή φωνή της κυρίας Smith έκρυβε ένα φόβο μέσα.

«Δεσποινίς είναι επικίνδυνα παρακαλώ ελάτε πίσω» είπε καθώς η φωνή του δυνάμωνε και με πλησίαζε.

«Avyanna για το καλό σου μην πας»

«Δεσποινίς για λογούς προσωπικής ασφάλειας θα σας παρακαλούσα να μην προχωρήσετε» προσπαθουσα να αγνοήσω και τις δυο φωνές. Την πραγματική και την ανάμνηση.
Δυο χέρια με κράτησαν απαλά. Προσπάθησα να ξεφύγω αλλά με κράτησε πιο δυνατά.
«Αφήστε με, με περιμένουν!»

«Κυρία Smith με περιμένει» ικέτευσα.

«Δεσποινίς δεν μπορώ να σας αφήσω να πάτε παρακάτω» προσπάθησα να του ξεφύγω, μα ο φύλακας με κρατούσε γερά και με έσερνε προς τα πίσω. Έκλεισα τα μάτια μου καθώς φώναζα να με αφήσει.
«Avyanna;» άκουσα οικία φωνή. Άνοιξα τα μάτια μου και για μια στιγμή όλα φαίνονταν τόσο θολά. «Avyanna τι έγινε;» μας πλησίασε και κοιτούσε με αγχωμένο βλέμμα μια έμενα μια τον κύριο.
«Γνωρίζετε την Δεσποινίς;» ρώτησε με η άγνωστη φωνή.
«Ναι είναι εντάξει αφήστε την» είπε και ο κύριος υπάκουσε και μετά από λίγα δευτερόλεπτα απομακρύνθηκε. Ο Justin έβγαλε το σακάκι του και μου το φόρεσε καθώς με κοίταξε για λίγα δευτερόλεπτα.
«Είμαι δίπλα σου. Δεν θα σε αφήσω» Κράτησα το σακάκι του καλύτερα γύρω μου και αφού τύλιξε το χέρι του γύρω από τους ώμους μου με κράτησε σφιχτά πάνω του και αρχίσαμε να προχωράμε έως το αυτοκίνητο.

Το κινητό του Justin ήχησε σε όλο το αυτοκίνητο.
«Bieber» είπε με την αυστηρή φωνή του.
«Κύριε Bieber το jet σας είναι έτοιμο για πτήση» Το είχε συνδεδεμένο με τα μεγάφωνα του αυτοκινήτου και έτσι μπορούσες να ακούσεις τι έλεγε ο άλλος που βρισκόταν στην άλλη γραμμή.
«Εντάξει, σε λιγότερο από 5 λεπτά θα είμαστε εκεί» Το έκλεισε και με κοίταξε για λίγο ώσπου να γυρίσω το βλέμμα μου στο παράθυρο.