Avyanna

16. Jealousy

Montreal.

11 Ιουνίου 2014.

«Είναι live μετάδοση;» ρώτησε για ακόμη μια φορά ο Khalil.

«Ναι! Πόσες φορέςθα ρωτήσεις;» απάντησε νευριασμένα η Katie.

«Και αρχίζει η ώρα;»
«Σε 10 λεπτά» απάντησα. Η Katie ηταν έτοιμη να εκραγεί από τα νεύρα της. Το κουδούνι χτύπησε και πετάχτηκε σαν ελατήριο να ανοίξει την πόρτα. Βρισκόμασταν όλοι στο διαμέρισμα του Justin για να παρακολουθήσουμε τον αγώνα του Za.

«Περιμένουμε κάποιον;» ρώτησα φιλώντας τον Justin απαλά στον λαιμό κάνοντας τον να ανατριχιάσει.
«Δεν νομίζω» είπε χαϊδεύοντας την μέση μου.
«Κοιτάξτε ποια ήρθε» άκουσα την Katie να λέει όχι με τόσο ενθουσιασμό. Το βλέμμα μου έπεσα πάνω σε μια ξανθιά με γαλανά ματιά. Με όμορφα χαρακτηριστικά. Μια τυπική Ρωσίδα.
«Γεια σας» είπε με το πλατύ χαμόγελο και τα αγόρια σηκώθηκαν να την χαιρετήσουν. Το χαμόγελο της διπλασιάστηκε καθώς αγκάλιασε τον Justin. Έκατσαν στον καναπέ δίπλα ξεχνώντας τέλειος να με συστήσει. Αποφάσισα να μην ενοχλείσω και απλά να κάτσω στην άκρη να παρακολουθήσω τον αγώνα που θα άρχιζε από λεπτό σε λεπτό.

Κοίταξα με απορία τον Justin ο οποίος φαινόταν απασχολημένος με την φιλενάδα του που δεν έδινε καν σημασία στον αγώνα πόσο μάλλον σε εμένα.

Ο αγώνας είχε αρχίσει για τα καλά και ενώ παρακολουθούσα, προσπαθούσα έστω. Ένιωθα πως ήμουν έτοιμη να εκραγώ. Δεν ξέρω τι ήταν αυτό που με εκνεύρισε περισσότερο. Το γεγονός ότι δεν μου έδινε σημασία ή το ότι έδινε σε άλλη;
Σταύρωσα τα χέρια μου μπροστά στο στήθος μου προσπαθώντας να τους αγνοήσω αλλά τα δυνατά γελοία τους μου προκαλούσαν νεύρα. Ένιωθα πως θα εκραγώ. Γύρισα το βλέμμα μου προς εκείνους και την είδα να ψιθυρίζει κάτι στο αυτί του καθώς άρχισαν να γελάνε και οι δύο. Πήρα ένα μπουκάλι μπύρας και ήπια μια γουλιά. Σηκώθηκα όρθια και τους προσπέρασα βγαίνοντας έξω στο μπαλκόνι. Στήριξα τα χέρια μου στο κάγκελο του μπαλκονιού και έκλεισα τα ματιά μου προσπαθώντας να καθαρίσω το μυαλό μου αναπνέοντας βαθιά. Δεν ξέρω γιατί με πειράζει τόσο πολύ. Ίσως επειδή τόσο καιρό έχω συνηθίσει να παίρνω όλη την σημασία του Justin, τόσο καιρό ήταν λες και κολλημένος πάνω μου και τώρα έρχεται ξαφνικά μια που έτσι απλά τον "ξεκολλάει" από πάνω μου.
«Είναι πολύ όμορφα εδώ» γύρισα το κεφάλι μου και είδα το προφίλ του Adam να κοιτάει μαγεμένος την θέα. Γύρισα το κεφάλι μου πίσω και παρατήρησα την πόλη που απλωνόταν στα πόδια μου.
«Πράγματι» μπορούσες να δεις κάθε μέρος του Montreal από εδώ πάνω που βρισκόσουν.
«Είναι σαν ένας πολύ καλά σχεδιασμένος πίνακας.. Άλλα κάποτε θέλεις να πάρεις ένα πανί και να τα σβήσεις όλα» είπε κρατώντας το βλέμμα του σταθερό.
«Τόσο πολύ έχεις κουραστεί;» είπα πεινώντας άλλη μια γουλιά από την μπύρα μου.
«Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο»
Επικρατούσε μια μη-αμήχανη σιωπή. Ο καθένας χαμένος στην σκέψεις του με την πόλη για συντροφιά.
«Ποια είναι εκείνη μέσα;» ρώτησα την ερώτηση που με βασάνιζε τόσο. Τον άκουσα να γελάει και ένιωσα το βλέμμα του πάνω μου.
«Θέλεις την αλήθεια;» ρώτησε με ένα λοξό χαμόγελο.
«Ναι»
«Ε λοιπόν, την λένε Aliona, ζούσε εδώ έως πριν λίγο καιρό ώσπου μετακόμισε πίσω στην Μόσχα για να ανοίξει και εκεί αλυσίδες με τα καταστήματα αυτοκινήτων της εταιρίας που έχει ο πατέρας της. Ο πατέρας της και ο πατέρας του Justin είχαν συνεργαστεί στο παρελθόν και έτσι η Aliona και ο Justin ήρθαν αρκετά κοντά. Ένα καιρό νομίζω κάτι έτρεχε ανάμεσα τους.» με κοιτούσε για μερικά δευτερόλεπτα και ύστερα γύρισε το βλέμμα του προς τα κάτω ψάχνοντας κάτι στις τσέπες του. Έβγαλε μια μάρκα ακριβών τσιγάρων και μου πρότεινε. Κοιτώντας τα για λίγη δευτερόλεπτα αποφάσισα να πάρω ένα. Πιο παλιά είχα σοβαρό πρόβλημα με το κάπνισμα αλλά o Kevin με είχε βοηθήσει να το ξεπεράσω. Αλλά εντάξει ένα τσιγάρο που και που δεν κάνει κακό.
«Θα κάτσει πολύ ώρα ακόμη εδώ;» ρώτησα χαμηλόφωνα. Δεν ήξερα εάν ήθελα να με ακούσει ο Adam.
«Σε ενοχλεί;» αυτό το λοξό χαμόγελο του δεν έσβηνε από τα χείλη του.
«Δεν ξέρω» απάντησα ειλικρινά. Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω εάν με ενοχλεί ή όχι. Είναι ένα συναίσθημα που δεν μπορώ να προσδιορίσω. Είναι περίπλοκο.
Όταν τελείωσα το τσιγάρο κοίταξα τον Adam ο οποίος με κοιτούσε ήδη.
«Πάω για ύπνο. Τους βαρέθηκα.» τον αποχαιρέτησα και μπήκα ξανά μέσα στο σπίτι προχωρώντας προς το σαλόνι. Όλοι καθόντουσαν στις θέσεις τους όπως και πριν.
«Μωρό μου έλα να σας γνωρίσω» άκουσα τον Justin να λέει. Γέλασα ειρωνικά και τον πλησίασα.
«Μπα θυμήθηκες;» με κοίταξε ενώνοντας τα φρύδια του, πράγμα που κάνει κάθε φορά που 'μπερδεμένος'.
«Avyanna» είπα και χαμογέλασα στην γνωστή του Justin.
«Aliona, γνωστή..»
«Γνωστή του από το παρελθόν. Ναι το γνωρίζω» χαμογέλασα σαρκαστικά και γύρισα το βλέμμα μου πίσω στον Justin ο οποίος είχε ακόμα το ίδιο ύφος.
«Με συγχωρείτε αλλά έφυγα.» είπα στους υπόλοιπους και άρχισα να προχωρώ προς το υπνοδωμάτιο.
Έκλεισα την πόρτα και έβγαλα τα ρούχα μου έτοιμη να φορέσω το νυχτικό μου όταν μου ήρθε μια ιδέα. Έβγαλα το σουτιέν και προχώρησα έως το κρεβάτι και μπήκα κάτω από το μαλακό πάπλωμα.
Όπως υπολόγισα λίγα λεπτά αργότερα στο δωμάτιο μπήκε ο Justin κλείνοντας την πόρτα πίσω του.
«Avyanna; Τι..» το βλέμμα του είχε καρφωθεί στο στήθος μου καθώς έγλυψε τε χείλη του.
«Ναι;» ρώτησα
«Γιατί έφυγες τόσο απότομα;» ρώτησε καθώς έστρεψε το βλέμμα του και πάλι πίσω σε εμένα.
«Επειδή βαρέθηκα;»
«Θέλεις να σε κάνω εγώ να μην βαριέσαι;» είπε πονηρά καθώς άρχισε να με πλησιάζει βγάζοντας την φανέλα του. Του χαμογέλασα πονηρά καθώς σηκώθηκα και τον πλησίασα δαγκώνοντας τα χείλη μου. Τον έσπρωξα να κάτσει στο κρεβάτι καθώς τα χέρια του χάιδευαν κατά μήκος τα πόδια μου. Τον κοιτούσα στα ματιά και μπορούσα να δω την φλόγα που είχε κάθε φορά που με κοίταζε. Έκατσα πάνω του περνώντας τα πόδια μου δεξιά και αριστερά του σώματος του. Πρόσεχα να είμαι όσο πιο κοντά γίνεται στο σώμα του έτσι ώστε να νιώθει κάθε χιλιοστό του σώματος μου. Τον ένιωσα να αναστενάζει καθώς τον ξάπλωσα προς τα πίσω φιλώντας τον. Τα χέρια του ανέβηκαν στα οπίσθια μου χαϊδεύοντας τα καθώς με φιλούσε παθιασμένα. Τον φίλησα στο σαγόνι κατεβαίνοντας προς τα κάτω στο πλάι του λαιμού του καθώς η ανάσα του άρχισε να γίνετε πιο βαριά. Άρχισα να δαγκώνω και να ρουφάω σημεία προσέχοντας να μείνουν σημάδια.
«Γαμώτο Avyanna..» ψιθύρισε με την βαθιά φωνή του καθώς με έσφιξε πιο πολύ πάνω στο σώμα του. Και ήξερα πως αν δεν σταματούσα τώρα, δεν θα μπορούσα να σταματήσω αργότερα. Σηκώθηκα από πάνω του και με βλέμμα σαν να μην έγινε τίποτα μπήκα και πάλι κάτω από τα στρώματα.
«Τι στο;» οι κόρες των ματιών του έγιναν τεράστιες. «Γιατί σταμάτησες;»
«Θέλεις να μας ακούσει η φιλενάδα σου;» είπε σαρκαστικά.
«Θα αστειεύεσαι.» είπε και προσπάθησε να τραβήξει το πάπλωμα από πάνω μου.
«Όχι» απάντησα και έσφιξα πιο πολύ το πάπλωμα γύρω από το στήθος μου.
«Διάολε» τον άκουσα να βλάσφημα καθώς σήκωνε την φανέλα του από το πάτωμα και την φόρεσε. Βγήκε από το δωμάτιο κλείνοντας την πόρτα μα δύναμη. Χαμογέλασα στον αυτάρεσκα και ξάπλωσα πίσω κλείνοντας τα ματιά μου με το χαμόγελο νικητή ζωγραφισμένο στο πρόσωπο μου.