Avyanna

22. Love will burn us.

Maldives
26 Ιουνίου 2014.

«Κύριε Bieber, δεσποινίς Stones θα βρίσκεστε στο πλοίο 45 λεπτά ώσπου να φτάσουμε στο προορισμό μας»
«Μπορείτε να μου πείτε έστω εσείς ποιος είναι ο προορισμός μας, επειδή ο κύριος Bieber δεν μου λέει;» παραπονέθηκα.
Ο καπετάνιος του γιοτ μου χαμογέλασε απλά και απομακρύνθηκε αφήνοντας μας μόνους.
«Σοβαρά; Τους έχεις όλους μέσα στο παιχνίδι σου;»
Μου χαμογέλασε πλησιάζοντας με «Κάνε υπομονή» με φίλησε και με τράβηξε από το χέρι για να βγούμε στο εξωτερικό του γιοτ. Ένα γιοτ που νοίκιασε μόνο για εμάς. Αναρωτιέμαι πραγματικά ποσά λεφτά έχει. Μέσα σε αυτές τις 4 μέρες έχουμε παει σχεδόν σε όλα τα νησιά στις Μαλδίβες. Οι Μαλδίβες είναι πολύ γνωστές για τη φυσική ομορφιά τους, η οποία περιλαμβάνει το μπλε του ωκεανού και παραλίες με λευκή άμμο. Έχουμε κολυμπήσει μαζί με καρχαρίες. Πράγμα για το οποίο ποτέ στην ζωή μου δεν περίμενα πως θα κάνω.
Επίσης έχουμε πάει στο εστιατόριο το οποίο είναι κάτω από το νερό. Το οποίο ήταν φανταστική εμπειρία. Να τρως και να κολυμπάνε από πάνω σου όλα τα θαλασσινά. Ήταν πραγματικά μια πολύ όμορφη μέρα.
Αυτήν την στιγμή βρισκόμαστε στο γιοτ το οποίοι πλέει στο ινδικό ωκεανό και μας πέρνει προς το ηλιοβασίλεμα. Κυριολεκτικά νιώθω πως θα φτάσουμε τον ήλιο. Ο Justin άνοιξε το μπουκάλι με το κρασί και γέμισε τα ποτήρια μας.
«Είναι τόσο όμορφα εδώ» μουρμούρισα πεινώντας μια γουλιά από το κρασί μου.
«Πραγματικά θα μπορούσα να ζήσω εδώ για πάντα μαζί σου»
«Μαζί μου; Όχι με καμία άλλη;»
«Όχι μωρό μου» το χέρι του χάιδεψε το πηγούνι μου και έφερε το πρόσωπο μου πιο κοντά στο δικό του.
«Είσαι η μόνη που θα ήθελα να μείνω εδώ» άρχισε να με φιλάει απαλά. Τα χείλη του χάιδευαν όμορφα τα δικά μου. Ένα γλυκό και μαλακό φιλί
Απομακρύνθηκε και μου χαμογέλασε.
«Ξέρεις πόσο όμορφα παίρνω μαζί σου;» του χαμογέλασα. Χάιδεψα το στέρνο του και έγειρα το κεφάλι μου στο ώμο του αφήνοντας ένα φιλί στη βάση του λαιμού του.
Το βλέμμα μου έπεσε στον απέραντο ωκεανό το οποίο είχε πάρει το χρώμα του ηλίου με αναμείξει του ουρανού. Ήταν τόσο όμορφα εδώ πάνω. Οι τελευταίες μέρες έχουν περάσει τόσο χαλαρά, είμαστε συνέχεια ο ένας μαζί με τον άλλον. Από την μια μου αρέσει, από την άλλη με φοβίζει. Τι και αν ίσως..
«Δελφίνι!» τσιριξα. Δεν περίμενα να έβλεπα δελφίνι. Άκουσα τον Justin να γελάει και να με σφίγγει πιο πολύ στην αγκαλιά του.
«Έχεις δει τόσα και τόσα αυτές τις μέρες το δελφίνι σε εκπλήσσει;»
«Από μικρή μου άρεσαν τα δελφίνια» γέλασα.
«Έχεις τόσο όμορφο χαμόγελο» είπε καθώς το δάχτυλο του χάιδεψε το πιγούνι μου φέρνοντας το πρόσωπο μου πιο κοντά στο δικό του φιλώντας με απαλά.
«Γιατί δεν μου λες που πάμε;» ρώτησα χαϊδεύοντας απαλά το λαιμό του.
«Επειδή θα δεις μόνη σου τώρα» είπε και σηκώθηκε προσφέροντας μου το χέρι του. Το έπιασα και σηκώθηκα στρώνοντας καλύτερα το φόρεμα μου.
Κατεβήκαμε από το γιοτ και έβγαλα τα παπούτσια μου για να μου είναι πιο εύκολο να περπατάω πάνω στην λευκή άμμο. Ο ωκεανός ήταν καταγάλανος που φάνταζε για πισίνα.
Έχει αρχίσει να νυχτώνει και ο ήλιος να αντικαταστιεται με το φεγγάρι και μικρά διαμάντια να κάνουν την εμφάνιση τους στον ουρανό.
Ο Justin είχε μπλέξει τα δάχτυλα μας και περπατούσαμε σιωπηλοί ακούγοντας μόνο την φύση. Ο Justin χαμογελούσε συνεχώς. Και είχε τόσο όμορφο χαμόγελο..
«Θα μου πεις επιτέλους τι κάνουμε εδώ;»
«Λοιπόν, καταρχήν βρισκόμαστε στο πιο μικρό νησί στις Μαλδίβες, αυτήν την στιγμή στο νησί είμαστε μόνο εμείς, ο προσωπικός μας σεφ και σερβιτόρος για την βραδιά»
«Προσωπικός σ..» και πριν καν προλάβω να τελειώσω την πρόταση μου, καθως στρίψαμε, αυτό που είδα με έκανε να μείνω με το στόμα ανοιχτό.
Κεριά σκορπισμένα στην άμμο, ένα χαλί στη μέση και δυο μεγάλα μαξιλάρια στις άκριες. Λίγο πιο μέρα ο σεφ με τον σερβιτόρο να μας χαμογελάνε.
«Justin ποιοι, τι γίνετε;» δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ.
«Ρομαντικό δείπνο για δύο.. Αυτό τουλάχιστον είχε πει η κοπέλα στο τουριστικό γραφείο» γέλασε.
«Είναι τόσο όμορφα»
Χαμογέλασε σφίγγοντας το χέρι μου.
«Κάθισε» μου έδειξε ο Justin το ένα μαξιλάρι και με βοήθησε να κάτσω. Έκατσε απέναντι μου και με κοίταξε χαμογελώντας.
«Λοιπόν, αν δεν σε ενοχλεί ο σεφ θα ετοιμάσει το σπεσιαλιτέ του»
«Κανένα πρόβλημα» χαμογέλασα.
Ο σερβιτόρος μας γέμισε τα ποτήρια με την χρυσή σαμπάνια. Ο Justin σήκωσε το ποτήρι και με κοίταξε χαμογελώντας.
«Αυτές τις λίγες μέρες που βρισκόμαστε εδώ, μπορώ να πω πως είναι οι πιο όμορφες τις ζωής μου. Χαίρομαι που είμαι εδώ μαζί σου και όχι με κάποια άλλη.»
«Ξέρεις, όταν ακόμη τότε στο Brooklyn μου είχες προτείνει να μετακομίσω μαζί σου Montreal σε είχα εμπιστευθεί. Σε εμπιστεύθηκα στα τυφλά μπορείς να πεις. Δεν σε ήξερα , δεν με ήξερες αλλά να που καταλήξαμε» γέλασα.
«Πίστεψε με ή όχι αλλά δεν υπήρξε λεπτό που να είχα μετανιώσει ότι σου το είχα προτείνει»
«Justin εγώ..» διακόπηκα από τον σερβιτόρο ο οποίος μας πλησίασε και μας έδωσε μικρά προσωπικά ξύλινα τραπεζάκια για να μπορέσουμε να βάλουμε το πιάτο μας.
Έφερε μια μεγάλη πιατέλα με θαλασσινά ψημένα πάνω στα κάρβουνα. Την πρώτη μέρα μου ήταν λίγο δύσκολο να τα τρώω μιας και δεν ήμουν συνηθισμένη σε τέτοιου είδους φαγητού, όμως τώρα έχω συνηθίσει.
«Η καλύτερη απόφαση που πήρα ποτέ μου ήταν όταν σου είπα να μετακομίσεις μαζί μου και που ήρθαμε εδώ για διακοπές»
«Πράγματι είναι λες και βρίσκομαι σε ένα δικό μου κόσμο»

«Σαμπάνια;» μου πρότεινε ο Justin.
«Ευχαρίστως» χαμογέλασα. Εδώ και λίγη ώρα βρισκόμαστε στο μικρό ξύλινο σπιτάκι όπου και νοίκιασε ο Justin για την βραδιά.
«Θέλεις να γυρίσουμε πίσω;»
«Δεν θα με ενοχλούσε να μείνω κι άλλο εδώ, αλλά δεν μπορούμε» ήπια γουλιά από τη σαμπάνια μου.
«Ποιος σου το είπε αυτό;»
«Έχεις δουλειά Justin, όσο υπέροχα και να περνάμε εδώ, έχουμε κάποιες υποχρέωσης πίσω στο Montreal»
Άφησα το ποτήρι μου δίπλα στο κομωδίνο που υπήρχε δίπλα από το κρεβάτι και ξάπλωσα πίσω στο κρεβάτι.
Όσο παράξενο και να ακούγετε, η οροφή του σπιτιού έλειπε και έτσι όπως ήμουν ξαπλωμένη μπορούσα να δω ολόκληρο το ουρανό να φωτίζεται με αστέρια.
Ο Justin ξάπλωσε δίπλα μου. Στο δωμάτιο επικρατούσε σιωπή. Το μόνο που μπορούσες να ακούσεις ήταν οι ανάσες μας και τον αέρα να περνάει μέσα απο τα φύλλα τις φοινικιές.
«Justin..»
«Ξέρεις τι όμορφο ακούγετε το όνομα μου όταν το λες εσύ;»
«Τι λες;» γέλασα.
«Όχι αλήθεια λέω» στηρίχθηκε στους αγκώνες του καθως είχε ξαπλώσει μπρούμυτα και με κοιτούσε.
Το χέρι του χάιδεψε απαλά το μάγουλο μου καθώς ο αντίχειρας του χάϊδευε τα χείλη μου απαλά.
«Θέλω να σου κάνω έρωτα κάτω από τα αστέρια» γέλασε. Με αντίθεση εμένα που το βλέμμα μου σοβάρεψε.
Κοιταζομασταν χωρίς να μιλάμε. Ο ένας βυθισμένος στα ματιά του άλλου. Με πλησίασε ελάχιστα και ήταν λες και περίμενε άδεια μου. Το ήθελα; Φυσικά και το ήθελα! Το μετά; Δεν υπάρχει μετά!
Κούνησα απλά καταφατικά το κεφάλι μου και έκλεισα τα ματιά μου την ίδια στιγμή που τα χείλη του άγγιξαν τα δικά μου. Απαλό φιλί, γλυκό φιλι. Φιλί με κρυφά συναισθήματα.
Το άγγιγμα παρέμεινε απαλό αλλά ήταν διαφορετικό από κάθε άλλο άγγιγμα. Κάτω από το διαμαντένιο φως των αστεριών τα σώματα μας κάηκαν μαζί.

Και πόσο μελετάμε το τυχαίο;
Τα σώματα που αγγίζονται βεβηλωνουν την ανυπαρξία,
Τιμωρούν τη στάχτη με το να καίγεται ξανά και ξανά.

Τα χέρια του αγκάλιασαν την μέση μου και με έφερε πιο κοντά στο σώμα του αναπνέοντας βαθιά. Ήταν τόσο γλυκός, τόσο διαφορετικός.
Το άγγιγμα του έβγαζε διαφορετικά συναισθήματα. Συναισθήματα που δεν είχα ξανά νιώσει. Όμορφα συναισθήματα.
«Διάολε νομίζω πως αρχίζω να την ερωτεύομαι.» ψιθύρισε πιστεύοντας πως κοιμάμαι.
Λάθος συναισθήματα. Άσχημα συναισθήματα. Απαγορευμένα συναισθήματα.