El gibi (Tamamlandı) Korunun Çocukları 3

11-Geleceğe bir bakış

!!!Susturma Kalbini Artık hikayesini okumayanlar için, anlamlı olmayacak bir bölümdür. Atlayınız.!!! Yorum bekliyorum.

Karahan sıkıntıyla karşısındaki adama baktı. Bir zamanlar ortağı olan, hala saygı duyduğu adama...

"Boybeyi istediğim zor değil. Benim canımı yaktılar. Hiç bitmeyen bir acı." Ellerini yumruk yaptı. Düşünmeye bile dayanamıyordu. "Anlamanı beklemiyorum. Sadece bana bunu yapanı bul. Bana isim ver."

Ömer Gazi yanı başındaki Hakan'a baktı. Hakan ayakta duruyor ve konuşmanın gidişatını takip ediyordu.

"İyi de Karahan sen ellerin temiz kalsın istiyordun. Tamam hukukumuz eski. Sana istediğin ismi bulurum. Hatta için soğusun, cezasını da keserim. Ama oğlun istedi sen de elini yıkadın, tövbeni ettin, dışarı çıktın. Seni tekrar içeri alacak bir şey yapmayı gerçekten istiyor musun?"

Karahan kan çanağı olmuş gözlerini karşısındaki adama dikip, "Benim Hakan'ımı aldılar Boybeyi." dedi. "İçim soğumaz artık."

Ömer Gazi dönüp Hakan'a baktı. İçi ürperdi. Onun başına gelse ne yapardı?

Bu sırada Karahan'ın oğlu Ekim gelip elini babasının omuzuna koydu. Temiz adamdı. Genç başarılı, yakışıklı. Babasına şart koşabilen tek kişiydi. Söze girip, "Babam çok üzgün Ömer Bey." dedi. "Hepimiz çok üzgünüz. Ozan Amcam babama kardeş kadar yakındı. Anneme de. Evimizde yas var. Yahya Amcam yıkılmış durumda. Resmi yollarla hiç bir şey elde edemedik. Aracın kontrolden çıktığı söyleniyor o kadar."

Hakan da Ekim'e döndü. "Belki gerçekten böyle oldu. Belki gerçekten kazaydı." dedi.

"Hakan Bey benim amcam aklınıza gelmeyecek arazilerde ralli yapmış, yarışmalara katılmış biridir. Buz üzerinde yarışır. Gerçekten iki damla yağışla yoldan çıkıp, uçurumdan aşağıya düşmez. Dahası kullandığı araç nasıl olduysa havaya uçmuş. Geride arıza çıkarma ihtimali olan hiç bir parça kalmamış. Amcamın cenazesi boynu kırılmış halde arabanın uzağında bulundu." Bir süre susup, dudaklarını sıkıca birbirine bastırdı. Sonra yaşaran gözlerini göstermek istemediği için cama dönüp, "kırılan tek yeri boynu değildi." dedi. "Amcam ölene kadar dövülmüş." Bir süre odada çıt çıkmadı.

Dışarıyı izlediği camdan odaya döndüğünde Ekim'in gözlerinde artık yıllar öncesinin masum, temiz, pırıl pırıl üniversite son sınıf talebesi yoktu. "Babama o ismi verecek birini bulabilirim. Ama o sizi istedi. Sessiz ve gizli olsun istiyor. Ben öyle istemiyorum. Aradığınızı herkes duysun. Eliniz sözünüz nereye kadar ulaşıyorsa, tanıdığınız ne kadar eli silahlı psikopat ya da kiralık katil varsa, hepsine bir söz ulaştırmak istiyorum. Bana amcamın katillerini canlı olarak getiren kim olursa olsun; ödülü çok büyük olacak."

Hakan "Sen insan avı istiyorsun delikanlı." dedi. Bu çocuk muydu tüm bağlarını koparan anlaşmalara hızla imza atıp, arkasına bakmadan babasıyla giden...

Ekim Hakan'a döndü. "Aynen öyle. Rahat edemeyecekler. Nereye gitseler, uyku uyuyamayacaklar, nefes bile alamayacaklar. Bana o herifleri getiren kim olursa olsun, ödül on milyon dolar."

Ömer Gazi telefonu çalınca bir an durdu. Sonra, "Bu önemli açmam lazım." dedi. "Efendim Balım. Yok iyiyim. Abin de iyi. Keyifsiz bir gün. Bir tanıdığımız vefat etti." Bir süre sessiz kalıp, "evet gençti. Amin kızım, amin." derken sesinde samimi bir üzüntü vardı. Ozan la uzun yıllar çalışmıştı. Belli ki kaybı Boybeyi'ni de üzmüştü. "Tamam yavrum. Benim kapatmam lazım Balca. Siz Ateş'le geçin havaalanına, ben gelemezsem de gönül koyma. Abin mutlaka gelecek." dedi Hakan'a bakarak. Hakan kafasını sallayıp onayladı. "Ben de seni güzelim. Balca abin de toplantıda aşkım. Kapatalım o arar seni. Tamam. Görüşürüz."