YASAKSIN BANA

7•

Bartu bana aşık mı şimdi?
Ama biz arkadaştık, arkadaştık bizz!
Neden bana aşıktı ki?
Ben onu sadece arkadaşım olarak görüyorum. Bende ki yeri o kadar ayrıydı ki...

Bartu bana aşık olduğunu söylüyor. Aklım almıyor, ne diyeceğim şimdi ben?
Vereceğim cevap her ne olursa olsun, bunun sonucunda arkadaşlığımızın birdaha eskisi gibi olmayacağını ikimizde biliyorduk.

Bartu gözlerini gözlerime kenetlemiş, öylece bakıp cevap bekliyordu.
Ben ona evet diyemezdim, hayır da diyemezdim. Evet dersem arkadaşlığımız bozulacaktı.
Hayır dersem yine bozulacaktı.

Of Bartu neden bana aşık oldun ki?
Bir süre şokun etkisinden çıktıktan sonra hemen iki adım geri çekildim.
Belimde olan elini geri çekmişti.

Derin bir nefes alıp cevap verdim.

"Bartu, söylediğin şey gerçekten imkansız! Ben seni arkadaşım olarak görmüştüm oysa ki... sen şimdi karşıma geçmiş, bana aşık olduğunu söylüyorsun. Ne dememi bekliyorsun? Üzgünüm Bartu, ben sana çok değer veriyorum, çok seviyorum ama, bu hissettiğim duygu sadece arkadaşça. Ötesi olamaz."

Bartu dolan gözleriyle bana öylece bakıyordu. Kafasını eğdi. Elinin tersiyle gözündeki yaşı silip kafasını geri kaldırdı.
Derin bir nefes alıp konuştu.

"Ben, Ben belki sende birşeyler hissedersin sanmıştım. Belki çok güzel olabilirdik biz. Ama zorlayacak değilim. Kader birlikte olmamızı istemiyorsa, kaderin önüne geçmeyeceğim."

Bartu'nun titreyen sesi canımı yakmıştı. Ona gerçekten değer veriyordum. O benim Kumsal'dan sonra tek güvendiğim, Kumsal gibi o da beni şaşırtmaz dediğim tek arkadaşımdı. Ama Bartu bugün bu arkadaşlığı bozdu. Birdaha hiç birşey eskisi gibi olmayacak... eminim.

Bartu ve ben sessiz kaldık. Hiç konuşmadan kamp alanına geri gittik.
Bundan sonra ne olacaktı?

Bilmiyorum.

Bartu çadırına doğru gitti. Ben de ateşin başında ki sandalyelerden birine oturup, iki elimle başımı ovmaya başladım. Gerçekten, bu olanlar keşke rüya olsaydı. En yakın arkadaşımı tekrar kaybettim. Önce Kumsal, sonra Asya, şimdi ise Bartu...

Bu olanlar çok fazla. Hayat bana karşı çok acımasızdı.

Önce Ailemi aldı elimden, şimdi de tek güvendiğim Arkadaşlarımı...

Aferin Andaç, kimin kaldı şimdi?

Kimsen.

Kendi kendime yüzümde acı bir tebessüm oluştu.
Oturduğum yerden kalkıp yürümek istedim. Tam o sırada Sevda hocanın yanıma doğru geldiğini farkettim. Hemen göz yaşlarımı silmeye çalıştım.

Omzuma dokunduğunda yüzümü Sevda hocaya çevirip, yalandan bir tebessüm oluşturdum yüzümde.

"Yaran nasıl oldu tatlım?"

"Teşekkür ederim hocam daha iyiyim."

"Güzel, sevindim. Ne yapıyorsun tek başına?"

"Ne yapayım hocam öyle zamanın geçmesini bekliyorum işte."

"Çok çabuk sıkıldın sanırım diyeceğim, ama normal. Bende çok sıkıldım."