«ហ៊ានតែកុហក ខ្ញុំនឹងក្តិចក្បាលដោះពូទាល់តែដាច់» នាងងើបមុខសម្លក់ ព្រមទាំងលូកដៃក្តិចមួលក្បាលដោះលោកពូតិចៗជាការគម្រាម ហើយថេយ៉ុងក៏ធ្វើមុខជ្រួញ រួចធ្វើជាសួរបង្វែរសាច់រឿង៖
«ដល់អាងហើយឬនៅ? ចុកដៃណាស់នៀក៎ ធ្ងន់សឹងស្លាប់» គេរអ៊ូរំអួយចែប៉ប្រែដាក់ ទាំងការពិតសម្រាប់មនុស្សមាឌមាំដូចជាគេ រាងកាយនាងប៉ុណ្ណឹងស្រាលអំពើកដូចដុំសំឡី ចង់ចាប់បោះទៅអាងពីចម្ងាយក៏បានដែរ តែគេ ចូលចិត្តធ្វើឫកពារក្មេងៗ អោយក្មួយអត់បន្ទោសមិនបាន៖
«គ្រាន់តែប៉ុណ្ណឹងសោះថាធ្ងន់ទៅហើយ ចុះយប់មិញពូឡើងសង្កត់ខ្ញុំឡើងចង់កំពៀត ថប់ដង្ហើមសឹងស្លាប់ ខ្ញុំមិនទាំងរអ៊ូផង» ហ្វីយូអួតលោកពូថាមិនបានរអ៊ូ តែមាត់ក៏កំពុងតែបូរបាច់ ប្រាចប្រូច ទូលពិតដាក់គេ នេះគេមិនហៅថារអ៊ូទេឬ?
ប្រយោគក្មេងច្រម៉ក់ ធ្វើអោយលោកពូត្រូវចងចិញ្ចើមជាប់ នឹងនិយាយធ្វើខ្សាវៗ ខណៈដែលរំកិលខ្លួនបន្តបីនាងទៅរកមាត់អាងដែលនៅចំពោះមុខប្រមាណជាមួយម៉ែត្រទៀត៖
«បានអីនឹងរអ៊ូ បើរវល់ អ្ហឹសៗៗ ពូថេយ៍...»គេឱនធ្វើសម្លេងថ្ងូរញែកៗដាក់ត្រចៀកនាង ធ្វើអោយអ្នកដែលត្រូវគេធ្វើតម្រាប់តាម ខឹងផងអៀន ឡើងក្រហមមុខងាំង ចង់តែស្ទុះហក់ទម្លាក់ខ្លួនក្នុងអាងទឹក
«អឹស!!!ដាក់ខ្ញុំចុះទៅ» ហ្វីយូ ក្តាប់ដៃគក់ទ្រូងលោកពូលាន់សូរ ឌឹបៗ ដោយការងរងក់ ទើបភ្លាមនោះ ថេយ៉ុងក៏រហ័សទម្លាក់កាយតូចទៅក្នុងទឹកថ្នមៗ ហើយសួរបញ្ជាក់៖
«ពូបើកភ្នែកបានឬនៅ?»
«មិន...មិនទាន់បានទេ ចាក់សាប៊ូអោយខ្ញុំសិន» ពេលឃើញគេធ្វើជ្រឹមៗរៀបនឹងបើកហើយ នាងស្ទុះយកដៃទៅខ្ទប់ភ្នែកគេជិតឈឹង មុននឹងឈោងដបសាប៊ូមកដាក់ក្នុងដៃលោកពូ
«ឈប់យកសាប៊ូលាងចានដុះខ្លួនហើយហ្អែស៎?» ថេយ៉ុង ចាក់សាប៊ូបណ្តើរឆ្លៀតសួរក្មួយបណ្តើរ ខណៈបបូមាត់ក្រាស់ញោចញញឹមៗតិចៗ
«បើលោកពូនៅតែសួររឿងឥតប្រយោជន៍ទៀត ប្រយ័ត្នខ្ញុំរុកភ្នែកខ្វាក់ទៅ»
«បើពូខ្វាក់ភ្នែក ឯងនឹងត្រូវនៅចាំបម្រើពូអស់មួយជីវិត»
«ឆឹស!!!ដេកចាំទៅ» នាងតូចក្តាប់មាត់សម្លក់ ហើយប្រើដៃម្ខាងវាយសាប៊ូអោយបែកពពុះស្គុះស្គាយពេញអាង ទើបព្រមដកដៃចេញពីការបិទបាំង លែងបារម្ភខ្លាចពូលួចមើលទៀតហើយ ដោយសារមានពពុះសាប៊ូជួយបិទបាំងត្រឹម.ក
«ខ្លួនតូចទេ កុំក្អេងក្អាងពេក» ថេយ៉ុង ញញឹមពេបជ្រាយ និយាយរួច ដៃរឹងមាំក៏ឈោងយកស្បៃទន់ៗមកជប់ទឹកសាប៊ូ រួចលូកទាញដៃតូចឡើងផុតពីទឹក ហើយយកស្បៃនោះដុសប្រដេញពីលើថ្នមៗ
«ខ្ញុំចេះសម្អាតខ្លួនឯងហើយ ពូចេញទៅវិញចុះ!!!»ហ្វីយូ បដិសេដព្រមទាំងកញ្ឆក់ស្បៃពីដៃលោកពូ មកត្រដុះលើស្បែកខ្លួនឯងទាំងមុខក្រញូវបែបមិនពេញចិត្ត ភាពរឹងចចេសរបស់នាង ធ្វើអោយគេសង្កៀតធ្មេញគ្រឺត ហើយភ្លាមៗ ក៏ចាប់ស្មាតូចទាំងគូ បង្វិលខ្លួននាងអោយខ្នងដាក់គេ ហើយដណ្តើមយកស្បៃពីក្មួយមកវិញ
«អួយយយ៎» ហ្វីយូ ពោលឡើងខណៈយកដៃទៅច្របាច់ប៉ោយស្មាដែលឈឺអូចៗ ហើយលួចធ្វើមាត់ស្រួច ជីបអូច ជីបអូច ដូចកំពុងតែជេរ តែមិនហ៊ានជេរអោយឮ
«ស្បែកទន់ៗដូចកូនង៉ែត» លោកពូ សរសើរពីស្បែកខ្នងរបស់ក្មួយ ដែលគេកំពុងតែស្ទាបថែលថើរពីលើ បំណងគេចង់ដុសក្អែលអោយក្មួយ តែពេលបានស្ទាបសាច់សខ្ចីដូចពងមាន់បករបស់នាងទើបធ្វើជាដុសលំបែបបន្លំស្ទាប ស្របពេលខាំបបូមាត់ខ្លួនឯងដោយការក្នក់ក្នាញ់ ក្នាញ់នឹងក្មួយខ្លួនឯង ចង់តែក្រញិចផ្ញាច់នឹងមាត់អាងអោយណាណី។
«ឆ្វេងផង»នាងតូចបញ្ជាលោកពូអោយដុសខ្នងខាងឆ្វេង គេក៏រហ័សធ្វើតាម ពេលដុសខាងឆ្វេងមិនបានប៉ុន្មានផងនាងក៏ប្តូរចិត្ត
«មកខាងស្តាំវិញ» មិនចង់ប្រើទេ តែលោកពូនេះណា៎ ចង់ដុសខ្នងអោយគេឡើងញ័រខ្លួនញ័រប្រាណ!!!
«ត្រង់ណាទៀតប្រាប់មក»
«មិនបាច់ទេ ដុសមិនថ្នមដៃផង ឈឺសឹងស្លាប់» មិនបានឈឺអីសូម្បីតែបន្តិច តែដោយសារចង់យកឈ្នះចិត្តលោកពូ ក៏ធ្វើជាងរងក់ មុខក្រញូវ និយាយគំហកៗបែបមិនពេញចិត្តដាក់គេ។
«ដុសនឹងស្បៃឈឺមែនទេ? អ៉ីចឹងមិនបាច់ប្រើស្បៃទេ» ថេយ៉ុង ឧទានឡើងទាំងលើកចិញ្ចើមម្ខាងដោយការខ្នើសចិត្ត ដោយមិនបានដឹងពីល្បិចក្មួយ ក៏កើតចិត្តបារម្ភ ថែមទាំងទម្លាក់ស្បៃនោះចោលភ្លាមដោយភាពរំខាន។
«...»ហ្វីយូ កន្រ្តាក់ខ្លួនភ្ញាក់ព្រើត ពេលដឹងដល់ប្រអប់ដៃមាំមួយគូដែលកំពុងធ្វើការម៉ាស្សាដោយផ្ទាល់ៗលើស្បែករបស់នាង
ចំណេះជិះកឯងហើយពេលនេះ!
«បង្វិលខ្លួនវិញមក»
«អត់ទេ!!!» ហ្វីយូ បដិសេដញ័រមាត់ ទាំងគ្រវីក្បាលញាប់ស្អេក ស្រាប់តែរំពេចនោះ ក៏មានអារម្មណ៍ថា កំពុងមានម្រាមដៃរវើកៗ លូូកលូនកាត់ប្រឡោះដៃនាងជារឿយៗ វិនាទីបន្ទាប់គេក៏ក្តោបក្តាប់យកសាច់ទ្រលុកទ្រលន់ច្របាច់លេងតិចៗ ពេញៗដៃយ៉ាងភ្លើតភ្លើន នាំអោយម្ចាស់រាងកាយឡើងរឹងខ្លូនស្តូកកម្រើកលែងកើត អៀនរហូតភ្លេចហារសម្តីហាមឃាត់គេ ស្របពេលបេះដូងចាប់ផ្តើមលោត ឌុកឌាក់ៗ ស្ទើរតែផ្ទុះចេញក្រៅទ្រូង ពេលផ្ទៃមុខសង្ហាឱនមករកប្រឡោះកតូច ហើយពឹងចង្កាពីលើស្មា ដោយកម្លាំងស្រាលៗ ទើបបន្លឺប្រយោគឡើងក្បែរផែនថ្ពាល់ក្រហមព្រឿងៗ នឹងក្លិនក្រអូបប្រហើរដែលសាយភាយពេញច្រមុះគួរអោយចង់ថែលថើប៖
«ពេលថ្ងៃប្រើពូសព្វគ្រប់ តែបើពេលយប់ពូប្រើវិញ ហាមរអ៊ូអោយសោះណា៎» ចប់ប្រយោគ គេរុញខ្ទង់ច្រមុះសង្កត់ថើបថ្ពាល់ទន់ៗមួយខ្សឺតធំយ៉ាងឈ្លក់វង្វេង ងប់ងល់ ងើបមុខមិនរួច។
