Aysar +18

36.Bölüm

Uçak yolculuğu sırasında Yağız Begümün kucağından inmemişti. Olanlardan çok korkmuştu ve annesinden ayrılmak istemiyordu. Aras ise bir çözüm bulamayıp Begümün karşısındaki koltuğa geçti.

"Ne düşünüyorsun?"

Fısıltıyla sorduğu soruya Begüm hızla cevap verdi.

"Yağızı benden almasını istemiyorum."

"Almaması için elimden geleni yapacağım. Ayrıca onunla asla görüşmeyeceğini de biliyorsun. Gerekirse tekrar İngiltereye gi-"

"Hayır istemiyorum."

Begüm bu konuda gayet netti. İngiltereye gittiğinde kendini boşlukta hissetmişti. Psikolojik olarak kendini toparlayamamışken gitmişti oraya. Bu onu daha da mutsuz bir kişi haline getirmişti. Sarılıp ağlayabileceği kimsesi yoktu. Dertleşeceği kimse yoktu. Karnında oğluyla tek başına kalmışlardı. Kaldığı evde tabiki bir sürü çalışan vardı. Aras yüzünden hepsi dibinden bir an bile ayrılmıyordu ama hiçbiri sarılıp ağlayabileceği biri olmamıştı.

"Başka şansımız olmayabilir ve çok kısa bir süremiz var karar için."

"İstemiyorum. Hem Çağrı bir şey yapmaz. Konuşmam da onunla. İçin rahat olsun."

Aras bu rahat haline sinirlendi. Nasıl bu kadar emin konuşuyordu? Begüm Çağrının ne kadar güçlü bir mafya lideri olduğundan haberdar mıydı bunu derken? Arasın korkusu Çağrının gelip Begümü onlardan almasıydı. Begümün gitmesine izin veremezdi.

"Neye dayanarak diyorsun bunu?"

"Aras bir şey diyeceğim ama kızma."

Aras kaşlarını çattı. Begüm söylemeye niyetliydi. İçinde tutarsa ilerde daha büyük sıkıntılar çıkarabilirdi bu durum.

"Ben Çağrıyla konuştum denk geldiğimizde ve benc-"

"NE DEDİN SEN?"

Yağız sıçramıştı ama uyanmamıştı. Her an uyanabilirdi.

"Sessiz ol. Yağızı korkuttun!"

"Sen kafayı mı yedin? Yani yaşanılanları biliyorsun. Onun sende bıraktığı izleri aylarca silmek için uğraştık. Eve geldiğinde bir deri bir kemik kalmıştın. Ayrıca İngiltereden buraya gelirkenki konuşmalarımızı unutuyorsun. Bazı sözler vermiştin."

"Onun sebebi Hiraydı. Bunu siz de biliyorsunuz. Hem bu benim hayatım ve verdiğim sözleri de hatırlıyorum. "

" Kardeşimin gözlerimin önünde ölüp gitmesini izleyemem. Yağızı da mı düşünmüyorsun?"

Begüm içinden ne kardeş ama diye geçirdi. Sevmiyordu onu.

"Ya bir şey yapsa yapardı şimdiye kadar. Yapmadı. Ben verdiğim sözleri hatırlıyorum. Çağrıyla görüşmeyeceğim. Merak etmeyin."

"Sen beynini kullanamıyorsun. Ben senin yerine kullanırım. Eve geçiyoruz. Olmazsa olmaz dediğin eşyalarını al. Çok bir şey alma yanına. İlk İngiltere uçağına binip gidiyorsun."

"Hayır istemiyorum! Neyi anlamıyorsun? Görüşmeyeceğim onunla dedim zaten!"

"Beynini kullanmaya başlayınca çok teşekkür ediceksin bana."

Begüm daha da sinirlendi.

"Benimle ilgili kararları sen alamazsın. Yirmi dört yaşında olduğumu belirteyim istersen. Gitmeyeceğim hiçbir yere."

"Senin kötülüğünü istemiyorum. Ben de bunu belirtiyim."

Begüm Arasla Asımın neyi istediğini tam olarak bilmiyordu. Tek bildiği Çağrıyla görüşmesini kesin olarak istememeleriydi.