Aysar +18

37.Bölüm

Begüm sabah erkenden uyanmıştı. Ne yapması gerektiğini düşünüyordu. Planın burdan sonraki kısmını düşünmemişti. Üstüne plan dışı olarak Çağrının onları bulması eklenmişti.

Yanlarında kıyafet dahi yoktu. Hızlı düşünülmüş acemice bir plandı. Acilen duruma çözüm bulması gerekiyordu.

Dün geceden beri uçak modunda olan telefonunu eline aldı. Uçak modundan çıkardı. Bir sürü mesaj gelmişti.

Kartlarını mobil uygulamadan kontrol etmesi gerekiyordu. Belki Aras anlık sinirle kartlarını bloklatmış olabilir diye düşündü.

Mobil uygulamaya girdi. Kontrol etti ve tahmin ettiği gibi olmamıştı. Kartları hala kullanılır haldeydi.

Tam tekrar uçak moduna alacakken Aras aramaya başladı.

"Efendim?"

"Sonunda ulaştım. Şimdi bana nerde olduğunu söyle. Almaya geliyorum sizi."

"Gelmiyorum. Bana karışmayı bırak! Benim hayatım. Sana ne oluyor?"

"Eee ne yapıcaksın? Çağrı sizi bulursa - ki bulmuştur muhtemelen - işte o zaman görürüm seni. Karşında gerizekalı yok. Yağızın yaşını öğrendiği gibi her şey ortaya çıkar. Tek başına mücadele etmek zorunda kalma. Şimdi nerde olduğunuzu söyle bana."

Yağız hala uyuduğu için Begüm odadan çıktı. Koridorda konuşmaya başladı.

"İSTEMEDİĞİM BİR ŞEYİ ZORLA YAPTIRMAYA ÇALIŞMAYI BIRAK! Gördün bak İngiltereye yollayamadın beni. Bir şey olmayacak diyorum sana. Bir şey yapsa çoktan yapardı, yapmadı. Sırf ya yaparsa diye yurt dışına hapsolmaya mı göndericeksin beni? Rüyanda!"

Odası koridorun sonundaydı ve burda kocaman bir cam vardı. Şehir ayaklarının altındaydı sanki.

Cama daha da yaklaşıp Arasın diyeceklerini bekledi.

"Bak Begüm neden anlamıyorsun bilmiyorum ama olması gereken bu. Verdiğin sözleri unutuyorsun. Yağızı düşün. Küçücük çocuğun hayatı tepe taklak oldu."

Begüm sessiz kaldı.

"Neyse eve gelmeyeceksen de güvende olabileceğin Çağrıdan uzakta bir yerde ol ve telefonuna ulaşabileyim."

Konuşma bitmişti ve Begüm istediğini ulaşmış gibiydi. Arkasını dönüp odaya gitmek isterken Çağrıya çarptı. Tam dibindeydi. Arkasında ve tam dibinde.

Begüm bunu arkasına dönene kadar fark edememişti bile.

"Tamam görüşürüz."

Çağrı tam gözlerinin içine bakıyordu. Begüm de gözlerini çevirmeden meydan okurcasına bakıyordu. Ondan kurtulmalıydı.

Sabah sabah neden geldi diye düşündü.

"Görüşürüz."

Telefonu kapatınca Begüm olduğu yerden ayrılmadı.

"Neden geldin? Daha fazla seninle görüşmek istemediğimi söylemiştim."

Çağrı gözlerini kıstı. Ona çok sinirliydi. Oğlunu ondan saklamıştı. Bir çocuğu olduğunu bu sabah öğrenmişti. Üzülse mi sevinse mi bilememişti.

Begüme başkası dokunmadı diye mutlu olurken hiç tanımadığı bir çocuğa nasıl babalık yapabileceğini düşünüyordu.

"Bana yapman gereken açıklamalar var diye düşünüyorum."

"Ne-ne açıklaması? Şimdi çekil. Yağız uyuyor. Odada tek başına."

"Konumuz da buydu aslında. Yağız."