Aysar +18

12.Bölüm

Bu gün buraya Asude gelicekti. Çağrıdan isteğim Asudeyle zaman zaman görüşmek olmuştu. Asude en yakın arkadaşım olmakla beraber teyzemin kızıydı da. Onunla beraber büyüdük.

"Anlaşmadan bahsedemezsin ona."

"Hayır bahsedicem. Zaten ona Çağrıya aşığım desem bana asla inanamaz. Aklı olan kimse inanmaz. Hem Özgür de biliyor. Asude de bilse bir şey olmaz."

Sinirlenip koltuktan kalkıp üst kata çıktı. Bu gün şirkete de gitmemişti. Adım kadar eminim ki bizi dinlicekti.

Salondaki koltuklarda gergin bir şekilde Asudenin gelmesini bekliyordum. Özellikle kıza nazik davranın diye Çağrıyı tembihlemiştim. Bu sırada dış kapının açılma sesi geldi. Hemen yerimden kalkıp kapıya doğru ilerledim.

Hemen Asudeye sarıldım. Birbirimizden ayrılınca yüzünde büyük bir şaşkınlık vardı.

"Kızım senin öldüğünü sanıyorduk biz. Dirildin mi ne yaptın? Bu adamlar kim? Saçına ne oldu, neden bu kadar kısa? Nasıl bu kadar kilo verdin?"

"Gel salona geçelim anlatıcam."

Yaşadığım her şeyi anlattım. Evlilik anlaşmasına kadar.

"Sen ne diyorsun? Dalga geçmiyorsun Di mi?"

"Dalga geçmiyorum Asu"

"Yalnız doğum günün haftaya."

"Biliyorum."

"Evlenmek zorunda değilsin. İllaki o para bir şekilde bulunur. Baban falan elinden geleni yapar. Annen de arkanda durur. Teyzem çok kötü durumda. Ondan bunu saklayamazsın. Bu durum onu çok üzüyor. Hiç teyzemi bu şekilde görmemiştim."

"Para ödenmiş olması lazım şu ana kadar. Çağrı halletti ve..."

"ve?"

"Ve babam beni reddetti."

"Ne! Nasıl yani? Eniştem seni nasıl reddeder? Ne dedi? Ne zaman konuştunuz?"

"Konuşmak istemiyorum bu konuyu daha fazla. Bir daha yüzüme bakmayacağından eminim"

Asude bana yaklaştı ve sessizce konuşmaya başladı.

"Evlenmek zorunda değilsin. Seni burdan kurtarmak uğruna her şeyi yaparım, yaparız. Baban umrumda değil."

Bu sırada içeriye çağrı girdi.

"Saçma sapan şeyler konuşup Begümün kafasını bulandırırsan ben de senin hayatını bulandırırım ona göre."

Diyip karşımızdaki koltuğa oturup bizi göz hapsine aldı. Aynı anda bakışlarımı Çağrıdan çekip birbirimize baktık.

"Bizi yalnız bırakır mısın?"

"Kuzenin bu şekilde konuştukça hayır. Başka bir şeyler konuşun, kafan dağılsın diye geldi. Dediği şeye bak. Bir bok da yapamazsın. Aklında olsun."

Çağrının fazla fazla sinirlendiği belliydi. Ancak sadece bağırmıyor ve rahat takılıyor gibi gözüküyor.

"Sen nasıl manyak bir herifsin? Ne diye kaçırıyorsun kızı!?"

Çağrı yavaşça başını bana çevirdi.

"Canım kuzenine der misin dili çok uzun. Sinirlerimi zorluyor."

Bu sırada Çağrının telefonu çaldı ve odadan çıktı.

"Asu lütfen sakin kal. Sinir hastasının teki. Rica ediyorum bir şey deme."