Tarif edemem diye çok korktuğum acılar var ...
Keyifli okumalar...
Saçlarını annemin ördüğü sarı saçlı oyuncak bebeğimi kayıp mı ettim , yoksa onuda mı aldılar benden baba ?
Yatağımın altına , çekmecelerime , dolaplarıma kadar aramıştım oysa .
Ağlamalı mıyım yoksa adım gibi aykırı mı olmalıyım hayata ? Bana öğretilen gibi başmı mı kaldırmalıyım dünyaya ?
Çocukluğumu çalanlardan hesap mı sormalıyım yoksa ?
Karanlığın mahkumlarına kucak mı açmalıyım burda ?
Ağlamalıyım çok ağlamalıyım kaderime , derdime , yasıma .
Ağlamayı öğretselerdi ağlardım şuracıkta . Ama intikam karıştı kanıma istesemde duramam mezar başında .
Şimdi gitmek zorundayım anne . Ama söz sana ,tüm bunlar bittiğinde geleceğim yanına .
Durmak bilmeyen göz yaşlarımın başladığı yere gelmiştim işte .
Annemin mezarına bir beyaz gül daha koyarken bu dünyanın bileklerini kesmek istedim .Ben bu kadar siyahken tek siyaha bulaşmamış olan annemim en sevdiği beyaz güller...
"Anne anlatamıyorum. Ne kadar yorulduğumu anlatamıyorum kimseye."
Yağmur bardaktan boşalırcasına yağarken gecenin üçünde kabuslara dayanamayıp terliklerimle üzerimdeki sırılsıklam olmuş hırkayla ona koşmuştum yine. Anneme.
Saat dilimini pek bilmesem de gün aydınlanalı uzun süre olmuştu yağmur da az önce durmuştu .
Sadece yağmur yağdığında ağlardım , göz yaşlarımı saklasın diye . Birde Devin olunca işte.
Devin solmuş ruhumu yeşertmeye çalışmıştı ama o da yersiz bir çabaydı . Onu Kapan'daki dövüşlere hazırlandığım için tam bir haftadır hiç görememiştim.
Davet akşamından bu güne tam bir hafta geçmişti. Biranda o kadar ruhum çekilmişti ki evden dışarı bile çıkamamıştım .
Ben kesilen yerden uzayan sarmaşık değildim, kesildiğinde küsen bir karanfildim belkide.
Beyazdım halbuki . Bembeyaz
Suyuma siyah mürekkep damlatmışlar benim. Gün geçtikçe değil , dün geçtikçe siyaha boyanmıştı irili ufaklı yaptaklarım , ince çelimsiz dallarım.Uyurken o kadar huzur dolmuştum ki anne sen mi geldin ben uyurken ?
Uykumdan fırlayınca neden yine senin kokunu duydum anne?
Ben zamanı tutamamışım , akıp gitmiş avuçlarımdam .
Zaman geçtikçe daha da çok yük biniyor kalbime anne . Çünkü korkuyorum zaman senin izlerini silecek diye .
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SOBE |
Romance"Sana hayatında hiç sevilmediğini iliklerine kadar hissettirdiler mi Devin? Uyuyunca geçmeyen yaralar bıraktılar sana da?" Uzunca kirpiklerinden süzülen acı... İçimde birkaç parça umut kırıldı. Gözlerini gözlerimden ayırmadan devam etti. "Üzerini y...