"Sana hayatında hiç sevilmediğini iliklerine kadar hissettirdiler mi Devin? Uyuyunca geçmeyen yaralar bıraktılar sana da?"
Uzunca kirpiklerinden süzülen acı...
İçimde birkaç parça umut kırıldı. Gözlerini gözlerimden ayırmadan devam etti.
"Üzerini y...
Kalbimim kapağını açmıştı bir kere . Kanatları siyaha bulaşan kelebeklerim onun beyaz kelebeklerine siyahı tattırmıştı. Gittikleri her yere siyahlarını bulaştırdıkları gibi onu da bir parça siyaha bulamışlardı.
Artık dudakları siyahtı. Siyahı beyazla karıştırmıştık ve yine siyahtık.
Devin'in açık kahve gözlerinde hayatın her rengi vardı. Diyorum ya o beyazdı. Gökkuşağındaki tüm renklerin sahibiydi gözleri.
Ama Devin gökkuşağına hükmetse de onu da lekemişti hayat. Görünmez acıları vardı gülerken kalbinden akan.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Karşımda duran bu adam iyileştiriyordu beni. Siyaha batmış kelebeklerimin kanatlarını sarıyor hadi uç diyordu bana.
Biz birbirimize öylece gülerken aniden odamın kapısının vurulma sesi duyuldu. Odanın dayanıksız kapısı öyle bir sinirle vuruluyordu ki sesimin sert çıkmasına mani olamadım.
"Noluyo be. Kapıyı kır!!" "Asi aç hemen kalıpıyı, hesap vericeksin bana." Kapının ardında babamın yüksek çıkan sesi yankılanırken birkaç saniye gözlemi kırpıştırıp ne yapacağımı düşündüm. Akşam kapıyı kitlemeyi son anda akıl ettiğim için kendimle resmen gurur duymuştum.
Devin kollarını bağlayarak keyifle koltuğa oturdu. "Devin napıyosun kalksana babam geldi!" dediysemde beni dinlemeyerek omuz silktiğinde yeniden babamın sesi yankılandı.
"Asi içerde olduğunu biliyorum aç şu kapıyı, uğraştırma beni." Şansıma lanet ederek Devin'i ittirmeye çalışırken panikle, parmağımı o çok sevdiğim gözüne sokmuştum.
Devin gözünü tutarak kısık sesle" ahh. Asi gözümü çıkaracaksın!" dediğinde babam da kapının arkasında sabırsızlıkla söyleniyordu "Asi noluyo orda, bak sabrım taşıyo." Daha da panik olarak devini boş kıyafet dolabına doğru itekledim. Devin söylene söylene dolaba doğru adımladı.
"Asi saçmalama dolaba mı giricem. Bişey olmaz, Kerim amca bana birşey demez hem..." Devine ilginç ilginç bakarken dilimi yine tutamamıştım.
"Devin kapı kilitliydi, saat sabahın körü ve biz aynı odadayız." Devin pis pis gülünce ne dediğimi fark edip toparlamaya çalışmaya zamanım olmadığı için "Devin sus, duycak!" diyerek onu geçiştirip dolabın kapaklarını açarak Devin'i kapaklı dolabın alttaki büyük bölmesine sığdırmaya çalıştım.
Kısık sesle söylenerek "sığmıyor da , hayvan. Girmek için çabalasana biraz Devin ya!" dediğimde Devin telaşlı halime gülerken ben de dolabın kapaklarını kapatmaya çalışıyordum. "Gir gir gir hadi çabuk, sakın çıtın çıkmasın Devin!" En sonunda Devin'i dolaba tıkarak derin bir nefes alıp kapıyı açmaya hazırlandım.
