"Sana hayatında hiç sevilmediğini iliklerine kadar hissettirdiler mi Devin? Uyuyunca geçmeyen yaralar bıraktılar sana da?"
Uzunca kirpiklerinden süzülen acı...
İçimde birkaç parça umut kırıldı. Gözlerini gözlerimden ayırmadan devam etti.
"Üzerini y...
Siyahıma Ortak Olan Adam Sana herşeyimle aşığşım...
--*--
Elleri yüzümde minik daireler çizip nefeslerimiz birbirine eşlik ediyorken bana o kadar şefkatli bakıyordu ki gözleri sanki hiç incitmeyecekmiş gibi seviyordu gözlerimi. Elleri o kadar yumuşaktı ki beni kendine sakmak istiyor gibi.
Ama ben umutsuz bir vakaydım. Çöplüğe bırakılmış bir ruh gibi. Gibiler süsledi açık kahvelere bakan gözlerimi. Onu sevmek de gülmek gibiydi. Yüzümde acı bir gülümseme oluştu ve alınlarımız birbirine değerken onun süt kahve gözlerinin içine bakarak konuşum.
"Gülmem gerekirken, ölmem gerektiğini düşünürdüm hep. Şimdi gelmişsin bana hayat suyu veriyosun Devin. Olmuyor bak unutamıyorum."
Devin kaşlarını hafifçe çatmış bana merhametle bakıyordu. Acıma değildi, bu küçükken Annemden başka kimsenin bana göstermediği şefkafi ve sevgiyi, hiç tatmadığım o aşkı tattırmak isteyişindendi inadı.
"Tamam. Bizde unutmuş gibi yaparız o zaman. Hiç ağlamamış gibi, hiç kırılmamış gibi yaparız bizde." Devin'e hayatımdaki herşeyden daha çok inanmak istiyordum. Kalbim aşkı yaşa dağıt ortalığı derken mantığım kalbimi aşşağılayarak bir Firdevs Hanım edasıyla aptal olma sen Asi'sin diyordu. Hah. Peki Bihter dinlemişmiydi Firdevs'i. Bende dinlemek istemedim mantığımı ama yakama yapışan mantığım beni kolay kolay bırakmıyordu. İstemeye istemeye konuştu mantığım.
"Birgün değil ki her akşam benimle bu karanlık."
Devin kararlıydı mantığımı yıkıp kabime sızmaya. "Gecelerini aydınlatırım. Olurda silmek istersen kendini bu dünyadan sana bileklerimi de saklarım." Böyle konuşmamalıydı. Konuşmasındı. Baş parmağımı dudaklarına yaslayarak konuşmasını engelleyip bu sefer ben konuştum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Sana hayatında hiç sevilmediğini iliklerine kadar hissettirdiler mi Devin? Uyuyunca geçmeyen yaralar bıraktılar sana da?"
"Üzerini yıldızlarla örtebileceğimiz hiçbir şey dert değil Asi." dediğinde beni hayata o kadar inandirmak istiyordu ki. Kalbimi esir almıştı elleri, avuçlarının arasında atıyordum resmen.
"Ay, Güneş'e tutulur da insan insana tutulurmu derdim hep. Ben ne ara sana bu kadar aşık oldum böceklerimi kelebeğe dönüştüren adam."
Tebessüm etti. Bana hayat veren gözleri hafifçe kısılmış yüzüme huzurla bakıyordu. "Ben sadece kelebeğe dönüşmek isteyen böceklerin kozalak örmesine yardım ettim güzelim."
Duraklayarak baş parmağıyla yüzümde daireler çizerken sakince devam etti. "Ayrıca, ben aşkın ne demek olduğunu gözlerine bakınca içim içimden sökülürcesine acını hissettiğimde anladım. İnsan insana tutulurmuş Asi." diyerek ellerini yanaklarımdan ayırmadan dudaklarıma indi sütten gittikçe uzaklaşan koyu gözleri.
