"Sana hayatında hiç sevilmediğini iliklerine kadar hissettirdiler mi Devin? Uyuyunca geçmeyen yaralar bıraktılar sana da?"
Uzunca kirpiklerinden süzülen acı...
İçimde birkaç parça umut kırıldı. Gözlerini gözlerimden ayırmadan devam etti.
"Üzerini y...
Sarılabilseydik, sadece sarılıp öylece kalabilseydik...
Benim hiçbir şeye ihtiyacım yoktu. Çünkü her şeyimdi o benim.
Özlüyorum... Çok özlüyorum onu. İyi olacak diye kendimi avutuyorum ama o da tesir etmiyor artık.
Biliyor musun, ben onu çok seviyorum. Biliyorsun, vazgeçemeyecek kadar çok sevdiğimi. Ona olan özlemimi cümlelerle bile dertleşemediğimi.
Beni sorucak olursan iyiyim işte. Sensiz ne kadar iyi olunabilirse.
Senden sonra kara bulutlar çöktü gözlerime. Belki ağlamaktan belki de hep aynı yere bakmaktan...
Parçalı bulutluyum bu günlerde.
Bilmiyorum ki acıyı ne geçirir, beni ne hissizleştirir. Elimde bi' viski bardağı. Sabahtan beri evirip çeviriyorum elimde.
Ara sıra bardak doluyo sonra boşalıyor, böyle tekrar ediyor. Bardaklar bile yıldı benden.
Sarhoş bile olamamak canımı sıkarken viskimden bir yudum daha aldım. Acı ve tesirini yitirmiş tat boğazımı yakarken çekmeceden çıkan deniz kabuğunu hiç elimden düşürmüyordum.
Devin'in mektubunu bulalı tam 1 hafta olmuştu. Zar zor toparlanmaya çalışsam da olmuyordu. Ayakta bile duramıyor öylece balkonda oturmuş içiyordum.
Ne Derya teyzeden ne de Arslan Bey'den bir haber vardı. Sadece Aden'in de yurt dışında okumak için Ingiltere'ye gittiğini duymuştum.
Açıkçası çok umursamasam da Aden'in yerine kendim gitmek için dünyaları verirdim.
Dünyam için gezegenimden bir dünya daha feda ederdim.
Kimse hiçbir haber alamıyordu Devin hakkında. Derya teyze yurt dışına çıktığı için yeni numara almış olmalıydı.
Günlerimin 23 saati Devin'i düşünerek geçse de elimden hiçbir şey gelmiyordu.
Toparlanıp okula devam etmem gerekiyordu, hayat devam ediyordu ama ben durmuştum.
