Η φωτιά {GW15}

Μυρτώ- 8

        Κλείνοντας την πόρτα πίσω του, η Μυρτώ άφησε μια βαθιά ανάσα να βγει απο μέσα της. Τα είχε χαμένα. Ο Θάνος στο σπίτι της, στάθηκε μπροστά της, μετά απο τόσα χρόνια. Μετά από τόσο καιρό που ούτε ενα μήνυμα δεν ενδιαφέρθηκε να της στειλει! Και τώρα τι;τι θέλει; Οι σκέψεις της μπερδευόταν στο μυαλό της. Ενώ ήθελε να τρέξει στην αγκαλιά του να του πει οτι ποτέ δεν τον ξέχασε, οτι ποτέ δεν έπαψε να τον αγαπάει, κάτι την κρατούσε πίσω. Ο φόβος και η αμφιβολία μήπως τα αισθήματά του δεν ειναι αληθινά, μήπως φύγει και πάλι. Δεν τον ρώτησε καν τον λόγο που έφυγε, δεν ειχε νόημα πια.

        Ο πονοκέφαλος είχε αρχίσει να δυναμώνει επικίνδυνα. Πήρε δυο ασπιρίνες, άλλαξε και πήγε στο κρεββάτι της. Τα μάτια της βάρυναν και παραδόθηκε σε εναν ύπνο όπου κυριαρχούσε η μορφή του Θάνου, το γέλιο του, τα μάτια του, τα λόγια του. Ξύπνησε τα ξημερώματα μούσκεμα στον ιδρωτα, ο πονοκεφαλος επέστρεψε, και οι δυνάμεις της σχεδόν την ειχαν εγκαταλείψει.
     Ευτυχώς όμως η μέρα στο σχολείο την βοήθησε ιδιαίτερα. Δεν χρειαζόταν να σκεφτεί τίποτα απολύτως παρά μόνο την δουλειά της. Οι χαρούμενες φωνές των μικρών της μαθητών, της κρατούσαν απασχολημένο το μυαλό μέχρι και το μεσημερι. Στο σχόλασμα βρήκε την Ειρήνη να την περιμένει στο πάρκινγκ. Η φιλενάδα της μόλις την κοίταξε έσμιξε τα φρύδια της από ανησυχία. "Τι συμβαίνει Μυρτώ;" Εκείνη προσπάθησε να την παραπλανήσει και της χάρησε ένα μεγάλο χαμόγελο "τι να συμβαίνει, μια χαρά είμαι". Η Ειρήνη συνεχισε να την κοιτά εξεταστικά, "έλα δεν με ξεγελας εμένα, τι έγινε, βγήκες χθες με τον Άρη;". Ο Άρης! Ούτε που πέρασε απο το μυαλό της καθόλου, "ναι βγήκαμε, περάσαμε μια χαρά, πήγαμε για φαγητό, μετά περπατήσαμε και με γύρισε στο σπιτι", την έπιασε μια ακατάσχετη λογοδιάρροια, προσπαθώντας να αποφύγει περισσότερες ερωτήσεις. Η Ειρήνη τράβηξε από το χέρι την Μυρτώ και την έβαλε στο αμάξι της. "Έι το αυτοκίνητό μου ειναι από κει, που με πας!" της φωνάζει. Της κλείνει την πόρτα κάνει τον γύρο του αυτοκινήτου και κάθεται στην θέση του οδηγού. "Τι συμβαίνει Μυρτώ, τι έχεις, και μην αρχίσεις πάλι τα τίποτα δεν έχω, φαίνεσαι χάλια, δεν κοιμήθηκες χθες;". Η Μυρτώ παίρνει βαθιά ανάσα, κλείνει τα μάτια και ακουμπάει πίσω στο κάθισμα το κεφάλι της. "Με τρομάζεις κοριτσάκι μου", της λέει ήρεμα. "Έκανε κάτι ο Άρης;", ρωτάει φουρτουνιασμένη. Η Μυρτώ συνέχισε να κρατάει κλειστά τα μάτια της, μόνο που τώρα δάκρυα ανάβλυζαν ανάμεσα στα βλέφαρά της. "Γύρισε Ειρήνη, ήρθε και με βρήκε χθές", της είπε σιγανά. Τα μάτια της φίλης της άνοιξαν από έκπληξη, "γύρισε; ο Θάνος γύρισε;" την ρωτάει έντονα. Η Μυρτώ έγνεψε καταφατικά ανοίγοντας τα μάτια της. "Πότε γύρισε; πού στα κομμάτια ήταν;" αρχίζει τις φωνές η Ειρήνη. Κοιτώντας μπροστά η Μυρτώ απλά ανασήκωσε τους ώμους, "δεν έχω ιδέα, δεν τον ρώτησα". Η Ειρήνη φανερά εκνευρισμένη χτύπησε με το χέρι της το τιμόνι "τώρα ρε γαμώτο;" ρωτάει, "τώρα γύρισε, που όλα πήγαιναν μια χαρά;τώρα;".Οι λυγμοί της Μυρτώς άρχισαν να γίνονται πιο δυνατοί, και η φιλενάδα της, της έπιασε καθησυχαστικά το χέρι. "Έλα Μυρτώ, μην φοβάσαι όλα θα πάνε καλα, θα είμαι μαζί σου εγώ. οκ;" της λέει σιγανά. Η Μυρτώ γύρισε και την κοίταξε, πρώτα εκείνη και μετά τα χέρια της "μου είπε οτι είμαστε φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλο Ειρήνη, μου είπε οτι τώρα είναι εδώ, και δεν θα φύγει ποτέ πια", σήκωσε αργά το χέρι της και σκούπισε τα δάκρυά της, "καταλαβαίνεις τί μου είπε; έλειπε 10 χρόνια και ξαφνικά γύρισε σαν να μην συμβαίνει τίποτα" συνεχίζει σιγανά. "Το καθίκι!" λέει η Ειρήνη έντονα. "Πάμε μια βόλτα Ειρήνη; δεν θέλω να γυρίσω σπίτι, πάμε... οπου να ναι, αρκει να μην γυρίσω σπίτι μου ακόμα". Ένα μισό χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη της Ειρήνης και έβαλε μπροστά το αμάξι της.