Η φωτιά {GW15}

Το ξέσπασμα- 18

        Δεν αντάλλαξαν ούτε βλέμμα σε ολόκληρη την διαδρομή. Ο Θάνος κοιτούσε σταθερά μπροστά καθώς οδηγούσε και η Μυρτώ είχε μαζευτεί όσο μπορούσε στο δικό της κάθισμα κοιτώντας προς την αντίθετη πλευρά. Το ύφος του δεν έκρυβε πολλά, ήταν φανερά εκνευρισμένος απο το πως εξελίσσοταν τα πράγματα μεταξύ τους μέχρι στιγμής. Λίγη ώρα μετά πάρκαρε στο πλαι του ξενοδοχείου και εκείνος ετοιμάστηκε να κατέβει, Μυρτώ όμως δεν έκανε καμία κίνηση, περέμεινε στο κάθισμά της. "Μυρτώ" της λέει ερωτηματικά. Εκείνη γύρισε και τον κοίταξε και του είπε "θα περιμένω εδώ την Ειρήνη" και γύρισε πάλι το βλέμμα της αλλού. Ο Θάνος εκνευρίζονταν όλο και περισσότερο "Μυρτώ έλα να πάμε πάνω, σου είπα θέλω να μιλήσουμε". Η Μυρτώ πήρε μια βαθιά ανάσα, γύρισε και τα βλέμματά τους συναντήθηκαν "δεν υπάρχει τίποτα να πούμε Θάνο, τίποτα απολύτως, έχεις την ζωή σου έχω την ζωή μου τέλος. Ας μην το συνεχίσουμε σε παρακαλω και κακώς ήρθες στο νησί". του είπε θυμωμένα παρόλο που ήταν εξαντλημένη.

       Ο Θάνος τα έχασε, δεν πίστευε οτι αυτά που άκουγε τα έλεγε η Μυρτώ του. "Τι θες να πεις, δεν εχουμε τιποτα να πούμε, τι πάει να πει έχεις την ζωή σου" είχε αρχίσει να ανεβάζει τον τόνο της φωνής του. "Έρχεται ένα παιδί, αυτό δεν αξίζει να το συζητήσουμε;" της φώναξε. Η Μυρτώ σοκαρίστηκε, δεν ήξερε οτι ο γιατρός είχε μιλήσει και σ' εκεινον. Γύρισε και τον κοίταξε και εκείνος είδε τον τρόμο στο βλέμμα της. Ο Θάνος κατάφερε να ψελλισει "δεν θα μου το έλεγες έτσι δεν είναι; θα έφευγες και δεν θα μου έλεγες τίποτα για την εγκυμοσύνη", στο διάβολο και οι συμβουλές του γιατρού και όλα, ήταν έτοιμος να εκραγεί, άνοιξε την πόρτα του αυτοκινήτου και βγήκε έξω. Άρχισε να πηγαινοέρχεται κοντά στο αμάξι, τρίβωντας με ορμή το πρόσωπό του. Η Μυρτώ ειχε αρχίσει να φοβάται, όχι μήπως της έκανε κακό, αλλά φοβόταν για τις αντιδράσεις του. Πραγματικά δεν ήξερε τι ήθελε να κάνει. Όταν της είπε ο γιατρός για την εγκυμοσύνη τα έχασε, δεν την περίμενε αυτη τη συνέχεια. Ένας μικρούλης εισβολέας στο σώμα της, δικός του και δικός της. Δεν θα του το έλεγε ακόμα, αν δεν είχε προλάβει ο γιατρός δεν θα του έλεγε τίποτα προς το παρόν. Όταν θα ήταν έτοιμη θα το έκανε, τώρα όμως δεν ήταν. Δεν τον εμπιστευόταν, δεν ήξερε εαν μπορούσε να το κάνει. Εκείνη τον αγαπούσε, απο πάντα ήταν στην καρδιά της, αλλά εκείνος έφυγε έφτιαξε την ζωή του αλλού, και προφανώς υπήρχε κάποια άλλη στην ζωή του αυτη τη στιγμή. Τι ήθελε από την ίδια λοιπόν; Αναπάντητα ερωτήματα την βασάνιζαν και δεν την άφηναν να σκεφτεί λογικά.