Η φωτιά {GW15}

Η πρώτη φορά-11

        Ξύπνησε απότομα και κοίταξε το ρολόι του 3:15 το ξημέρωμα. Έκλεισε πάλι τα μάτια του και έτριψε με δύναμη τους κροτάφους του. Ο πόνος σφυροκοπούσε το κεφάλι του. Σηκώθηκε αργά από τον καναπέ και κοίταξε τριγύρω του. Ένας αχνό φως ερχόταν από την κουζίνα, και κατευθύνθηκε προς τα εκεί. Πάνω στον πάγκο βρήκε ένα ποτήρι νερό και ένα κουτί με ασπιρίνες, χαμογέλασε απαλά για την κίνηση της Μυρτώς και ήπιε δύο. Προχώρησε αργά, ξυπόλητος, προς το εσωτερικό του σπιτιού και έσπρωξε την μισάνοιχτη πόρτα του δωματίου της. Και την είδε εκεί, ξαπλωμένη στο κρεβάτι της με το φώς από το κομοδίνο της να φωτίζει το όμορφο πρόσωπό της και πάνω στο στήθος της ένα βιβλίο. Την πήρε ο ύπνος διαβάζοντας, σκέφτηκε τρυφερά. Της τράβηξε το βιβλίο απαλά και το άφησε δίπλα της. Τράβηξε το σεντόνι πιο πάνω και την σκέπασε απαλά. Κάθισε για λίγο στην καρέκλα δίπλα στο κρεβάτι και την χάζεψε. Αυτή η γυναίκα προταγωνιστούσε στα όνειρά του τόσα χρόνια. Την είδε απο παιδί να μεταμορφώνεται σε γυναίκα και δεν μπορούσε να πάρει τα μάτια του από πάνω της. Πώς τα έμπλεξα έτσι τα πράγματα, γιατί άφησα να με επηρρεάσουν τρίτοι γαμώτο, εδώ είναι η θέση μου δίπλα της, στην αγκαλιά της, σκέφτηκε σιωπηλά.

        Τα μάτια της Μυρτώς άνοιξαν σιγά θολωμένα ακόμα από τον ύπνο της. "Θάνο, τι έγινε, τι κάνεις εδώ" ρωτάει ψιθυριστά. Ανασήκωσε το κεφάλι της και τα μαλλιά της έπεσαν στο πρόσωπό της, η μπλούζα της τραβήχτηκε και το βλέμμα του Θάνου έπεσε στην καμπύλη του στήθους της. "Μυρτώ" της λέει βραχνά και κόλλησε το βλέμμα του στο δικό της. Η ένταση μέσα στο δωμάτιο ήταν πολύ έντονη. Η Μυρτώ άνοιξε το στόμα της αλλά λέξη δεν βγήκε απο μέσα. Τι μου συμβαίνει, αναρωτήθηκε. Η ανάσα της βάρυνε και το στήθος της ανεβοκατέβαινε βιαστικά. Τα μάτια του Θάνου δεν ξεκολλούσαν απο πάνω της, πόσο την ήθελε, πόσο λαχταρούσε να την κάνει δική του, δεν μπορούσε να ελέγξει τον εαυτό του, την πλησίασε και κόλλησε τα χείλη του στα δικά της. "Θάνο σταμάτα" διαμαρτυρήθηκε ανάμεσα στα φιλιά του "είσαι μεθυσμένος" του ξαναλέει διαστακτικά. "Εσύ είσαι το μεθύσι μου Μυρτώ, δεν μπορώ άλλο μακριά σου, δεν μπορώ να κρατηθώ άλλο πια" της κράτησε το πρόσωπο ανάμεσα στα χέρια του και την κοίταξε βαθιά στα μάτια της. Τα χείλη του σφράγισαν και πάλι τα δικά της και αυτή τη φορά δεν αντιστάθηκε καθόλου. Την φιλούσε και εκείνη έτρεμε στην αγκαλιά του, ανταποκρινόταν στα χάδια του. Τον είχε ανάγκη απόψε, τον είχε ανάγκη όσο ποτέ, ήθελε να βγάλει απο μέσα της όλη την αγάπη που έκρυβε γι' αυτόν τον άνδρα. Ο έρωτάς τους ήταν τρυφερός και παθιασμένος παράλληλα, τα χέρια του ταξίδευαν σε όλο της το κορμί και τα χείλη του χάραζαν μονοπάτια στο λαιμό της. "Θάνο" ψιθύρισε ανάμεσα στους αναστεναγμούς της, εκείνος πάγωσε από φόβο για μια στιγμη μήπως και του ζητούσε να σταματήσουν, "Θάνο" η φωνή της είναι βραχνή, ¨μην φοβάσαι μωρό μου, είσαι μαζί μου" της λέει τρυφερά εκείνος φιλώντας την. Ο Θάνος σοκαρίστηκε όταν κατάλαβε ότι ήταν ο πρώτος εραστής της Μυρτώς και η καρδιά του ξεχείλισε από έρωτα για εκείνη. Τη στιγμή της κορύφωσής τους ο Θάνος της ψιθύρισε "άνοιξε τα μάτια σου Μυρτούλα, θέλω να σε βλέπω, άνοιξέ τα" και εκείνη υπάκουσε, τα άνοιξε, και κοίταξε βαθιά μέσα στην ψυχή του. Το όνομά της βγήκε από τα χείλη του και λίγο μετά ξάπλωσε στο πλάι της αποκαμωμένος.