Η φωτιά {GW15}

Το παρελθόν- 27

        Η πρωτεύουσα είχε φορέσει τα γιορτινά της. Πλησίαζαν Χριστούγεννα και παρά την κακοκαιρία που επικρατούσε, ο κόσμος έκανε βόλτες χαζεύοντας τις στολισμένες βιτρίνες. Γιορτινή ατμόσφαιρα επικρατούσε παντού, και η κακοκαιρία έκανε το σκηνικό ακόμα πιο όμορφο, πιο άγριο.Λίγες μέρες πριν είχε φτάσει και η Άννα απο την Σύρο. Είχε φύγει απο το νησί της μόλις έκλεισε το ξενοδοχείο που δούλευε, με σκοπό να αναζητήσει την τύχη της στην Αθήνα. Ήταν αισιόδοξη οτι η ζωή της θα βελτιωθεί εκεί, και οτι θα απομακρυνθεί απο τις έννοιες που την βασάνιζαν.

        “Αυτά είναι τα τελευταία;” ρώτησε ο Θάνος την Μυρτώ καθώς τακτοποιούσε τα ρούχα στην ντουλάπα της. Λίγες μέρες πριν μετακόμισε στο διαμέρισμά του και δεν μπορούσε να κρύψει τον ενθουσιασμό του γι' αυτο. Τα πράγματα μεταξύ τους πήγαιναν όλο και καλύτερα, και μάλιστα είχαν σταματήσει και οι άγνωστες κλήσεις που κρατούσαν τον Θάνο άγρυπνο τα βράδια. “Ναι, τα τελευταία είναι” του είπε χαμογελαστή και κάθισε στην άκρη του κρεβατιού τους. Ο Θάνος προχώρησε και γονάτισε μπροστά της. Της έπιασε τα χέρια και τα σήκωσε στα χείλη του “θέλεις να πάμε κάπου για τα Χριστούγεννα;” την ρώτησε κοιτάζοντάς την στα μάτια. Η Μυρτώ ξαφνιάστηκε με την ερώτησή του, “πας συνήθως κάπου εκείνες τις μέρες;” του είπε αμήχανα. Ο Θάνος σκοτείνιασε, δεν ήθελε να θυμάται τις γιορτές που περνούσε μέχρι τότε, “δεν γιόρταζα ποτέ Χριστούγεννα Μυρτώ, δεν γιόρταζα μέχρι που ήρθες και πάλι εσύ στην ζωή μου” της είπε με μάτια που γιάλιζαν απο ένταση. Εκείνη χαμογέλασε διστακτικά και τα μάγουλά της κοκκίνησαν “Ας μείνουμε εδώ καλύτερα, σπίτι μας Θάνο” του απάντησε ενώ το βλέμμα της κόλλησε στο δικό του. Έβαλε το πρόσωπό της ανάμεσα στις παλάμες του και την φίλησε στο μέτωπο. Τα χείλη του κατηφόρησαν στο στόμα της, στο λαιμό, αφήνοντάς της μικρά φιλιά. ”Αυτά τα Χριστούγεννα θα είναι τα πιο ωραία μωρό μου” της είπε βραχνά σφραγίζοντας το στόμα της.

        Μέσα στις γιορτές ο Νώντας με την Ειρήνη αποφάσισαν να απομακρυνθούν για λίγες μέρες απο την Αθήνα. Έκλεισαν εισιτήρια για Θεσσαλονίκη, με σκοπό να δούν και την οικογένεια της. Την Ειρήνη δεν την ενθουσίαζε η ιδέα της συνάντησης του Νώντα με τους δικούς της. Την τρόμαζε όλο αυτό που γινόταν, η ταχύτητα με την οποία εξελίσσονταν αυτή η σχέση. Ο Νώντας την έβλεπε σκεπτική το τελευταίο διάστημα, αλλά βαθιά μέσα του φοβόταν να την ρωτήσει τί ακριβώς συνέβαινε. Πραγματικά φοβόταν την απάντησή της. Δεν μπορούσε να καταλάβει τι του έκανε αυτή η κοπέλα, την μια την ήθελε τρελά και την άλλη ήθελε να την δείρει μέχρι να βάλει μυαλό.