Η φωτιά {GW15}

Μια όμορφη βραδιά- 10

        "Με έπαιρνες τηλέφωνο" ήταν το πρώτο πράγμα που του είπε η Μυρτώ και απομακρύνθηκε από την αγκαλιά του. "Ανησύχησα" της λέει απαλά ο Θάνος. "Ήρθα εδώ αλλά δεν σε βρήκα, σε περίμενα απέξω" συνεχίζει στον ίδιο τόνο κοιτώντας την στα μάτια. Η Μυρτώ του έκανε νόημα να καθίσει και ακολούθησε από πίσω του. Κάθισαν όπως και την πρώτη φορά, ο ένας απέναντι στον άλλο. Η Μυρτώ έπαιζε με τα χέρια της και ο Θάνος την κοιτούσε εξεταστικά. "Μυρτούλα" λέει και σταματάει απότομα μόλις σήκωσε το βλέμμα της και τον κοίταξε άγρια. "Δεν έχεις πια το δικαίωμα να με φωνάζεις έτσι Θάνο", εκείνος πήρε μια κοφτή ανάσα "μόνο εγώ έχω δικαίωμα να σε φωνάζω έτσι" της είπε τονίζοντας τις δύο πρώτες λέξεις. Μια περίεργη λάμψη πέρασε από τα μάτια της "κάνεις λάθος, το έχασες το δικαίωμα πριν 10 χρόνια, την στιγμή που αποφάσισες να φύγεις χωρίς να μου πεις τίποτα". Πέρασε στην επίθεση, έτσι μπράβο το κορίτσι μου, σκέφτηκε και χαμογέλασε αχνά. "Βρίσκεις κάτι αστείο;" τον ρώτησε έντονα, "σε προτιμώ έτσι μωρό μου, έτοιμη για επίθεση" της είπε χαμογελώντας και πάλι. Η Μυρτώ λες και την τσίμπησε κάτι, σηκώθηκε απότομα απο την θέση της. "Θέλω να φύγεις Θάνο, ειλικρινά χάνουμε και οι δύο τον καιρό μας, δεν υπάρχει τίποτα να πούμε, έχουν περάσει τόσα χρόνια και..." άφησε την φράση της ατέλειωτη γιατί είχε σηκωθεί ο Θάνος και την πλησίασε τόσο ωστε το πρόσωπό του βρισκόταν σε απόσταση αναπνοής από το δικό της.

        "Αλήθεια μωρό μου, το πιστεύεις αυτό, δεν υπάρχει τίποτα πια ανάμεσά μας, μετά από τόσα χρόνια;" την ρώτησε ψυθιριστά και η ανάσα του της χάιδεψε το αυτί. Τα μάτια του κοιτούσαν βαθια μέσα στα δικά της μάτια, και είδε ακριβώς αυτό που ήθελε να δει, πόθο και έρωτα, τίποτα δεν είχε τελειώσει, αρκεί να Μυρτώ να το παραδεχόταν. Η Μυρτώ ήθελε απεγνωσμένα να κλείσει τα μάτια της, να μην βλέπει αυτό το βλέμμα που την μεθούσε ακόμα, την κατάπιναν οι δύο θάλασσες που κρύβονταν στα μάτια του. "Κοίτα με Μυρτώ, άνοιξε τα μάτια σου" της είπε πάλι σιγανά, και εκείνη υπάκουσε, τον κοίταξε στα μάτια και χάθηκε στο βλέμμα του. "Είσαι δική μου Μυρτώ, με θέλεις όσο σε θέλω κι εγώ" της λέει και η στιγμή έχασε την μαγεία της. Απομακρύνεται από την αγκαλιά του και τον κοιτάει άγρια, "πολύ μεγάλη ιδέα έχεις για τον εαυτό σου Θάνο. Δεν είπα τίποτα τέτοιο. Σου ξαναλέω έχουν περάσει πολλά χρόνια από την τελευταία φορά που με είδες. Και γιατί ήρθες τώρα να με βρεις; θυμήθηκες οτι με αγαπάς;" συνεχίζει και του ρίχνει ένα παγωμένο βλέμμα. Την κοιτάει ήρεμα "δεν έχει σημασία γιατί ήρθα τώρα Μυρτώ, σημασία έχει ότι ήρθα". Η Μυρτώ πλησιάζει την πόρτα την ανοίγει και του λέει σιγανά "δεν θέλω να ξαναέρθεις Θάνο, έχω σχέση με κάποιον άλλο, και εγώ δεν έχω καμία δουλειά μαζί σου πλέον, καληνύχτα". Ο Θάνος την πλησιάζει σκύβει κοντά στο πρόσωπό της και της ψυθιρίζει "εσύ κι εγώ είμαστε ένα, καληνύχτα μωρό μου" και την φιλάει απαλά στα χείλη.