Yıldızlara Bak💫

💫31. Bölüm💫

👆🏼şarkıyı açmayı unutmayın

Selaaaaaaam

Nasılsınız kuzular?

Oylarınızı ve yorumlarınızı bekliyorum:))

Sabah karnımın guruldamasıyla kalkıp kahvaltı hazırladım.

-Naz!
-Gel şuraya buz gibi oldu çayın.
-Geliyorum.

Sonunda hafta sonu gelmişti. Naz'la kahvaltımızı ettikten sonra salona yayıldık.

-Deniz'e gidelim mi?
-Olur.
-Ama geç gidelim daha sakin olur oralar.

Saat 5 gibi gidecektik. Saat yaklaşınca üzerime borda çapraz sırt detaylı bir üst altıma ise siyah şortumu giydim. Üstüne kot şort beyaz ince bir tişört giydim. Saçlarımı yukarıdan toplayıp güneş kremimi sürdüm. Çantamı hazırlayıp güneş gözlüklerimi gözüme taktım.

-Deniz hadi!
-Geldim.

Ayağıma sandaletlerimi giyip Naz'la beraber aşağıya indim. Kapıda Toprak ve Bora'yı görünce şaşırmadım. Naz'ın çağırmış olabileceğini akıl etmiştim. Naz bana tatlış bakışlar gönderirken salaksın bakışı attım ona.

-Selam.
-Selam.
-Binin bakalım.

Biz Naz'la arkaya bindik. Kısa bir yolculuk sonunda sakin bir plaja gelmiştik. Hatta aşırı sakindi. Naz'la Bora önümüzden yürürken biz Toprak'la arkadan geliyorduk. Sessizdik. O konuşmadı bende konuşmadım. Biraz oturduktan sonra hep beraber denize girdik. Naz'la benim boğuşmalarım hariç eğlenceliydi bence. Üstümdeki havluyu bırakıp sıcak kumların üstüne bağdaş kurdum. Toprak telefonu çalınca bizden uzaklaştı.

-Nesi var bunun?
-Bilmiyorum bende.

Toprak yanımıza dönünce üçümüzde meraklı ifadelerle ona bakınca oda bize baktı.

-Söyleyeceğim ama gülmek yok.
-Tamam.
-Annem...işi gücü beni evlendirmek olmuş.
-Kız mı bulmuş?
-Hıı.
-Bora gülme!
-Gülmüyorum aga normal halim bu.
-Salak.
-Eeee buluşacak mısın kızla?

Bunu soran bendim. Toprak bir an gözlerimin içine baktı.

-Bilmiyorum.
-Buluş hem belki yengemiz olur.
-Naz haklı kardeşim.
-Neyse boşverin.

Akşam güneş batana kadar kumların üstünde oturup muhabbet etmiştik. Telefonuma mesaj gelince çantamdan alıp mesaja baktım.

Miraç; İlerideki teknenin yanında seni bekliyorum. Gelir misin?

Kafamı kaldırıp Naz'a bakınca yürü dercesine göz işareti yaptı. Telefonumu alıp ileriye doğru yürüdüm. Miraç'ın gelmesi hemde buraya kadar garip gelmişti.

-Neden geldin?
-Seni özledim. Hemde artık bir cevap istiyorum Deniz. Böyle gitmiyor.

Haklıydı. Ona zamana bırakalım demiştim. Ama her soruşunda hala bir ilerleme olmadığını da söylemiştim. Olmuyordu. O beni ne kadar severse sevsin, güzel sözler söylesin, ama kalbim onun için atmıyordu. Onun yanına gidince kalbim susuyordu. Arkadaştan öteye benim için hiç geçememişti. Olduğumuz yerde denizin dibindeki kumlara oturdum.

-Miraç. Gerçekten iyi bir insansın, anlayışlısın, kibarsın, dürüstsün, ayrıca yakışıklısın.

Son söylediğimi dalgaya vurarak söylemiştim oda gülmüştü.

-Ama senin yanına gelebilecek kadın ben değilim. Olmuyor Miraç. Arkadaştan fazlası olarak göremiyorum seni. Umarım beni anlamışsındır.
-Anlıyorum. Ama anlamamayı tercih ederdim.