Yıldızlara Bak💫

💫7. Bölüm💫

👆🏼şarkıyı açmayı unutmayın

Selaaaaaam

Evet gene bölüm atmayı unuttum:)

B12 eksikliği tavan bende kesin ğsnswğndğwnxğwnxp

Yorumlarınızı ve oylarınızı bekliyorum kuzularım😌❤️

Hastane çoğunlukla boştu. Odama girip kapımı açık bıraktım. Masama oturup yarım bıraktığım kitabımın başına döndüm. O kadar uzun zaman okumuşum ki belimin ağrısına dayanamıyordum. Telefonumu alıp odadan çıktım. Toprak'ın odasının kapısının açık olduğunu görünce oraya doğru yürüdüm.

-Yemeğe ineceğim sen geliyor musun?
-2dakika işim var istersen in sen.
-Tamam öyleyse.

Ellerimi önlüğün cebine koyup merdivenlerden aşağıya indim. Doktorlara ait olan odaya girdim.

-Afiyet olsun.
-Sağ olun hocam.

En köşedeki yere oturup yavaşça yemeğimi yemeye başladım. Çok kısa bir süre içinde odada tek kaldım. Yemeğimle oynarken karşıma oturan Toprak'ı fark ettim. Ben tabağımdaki pirinç tanelerine adeta eziyet ederken izlendiğimin farkında değildim.

-Yesene yemeğini.
-Çok aç değilim.
-Aç mı değilsin yoksa aklındakiler seni yiyip bitirdiği için mi yemiyorsun?

Yüzüme düşen bir parça saçımı üfleyip yemeğimi yemeğe devam ettim. Toprak doyduğuma emin olunca odadan çıktık. Koridorda yürürken telefonumun titrediğini hissettim. Cebimden alıp telefonu açtım.

-Alo?
-Efendim.
-Nasıl gidiyor ilk nöbetin bakalım esmer güzeli?
-Şuanlık iyi.
-Senin yanında birimi var?
-Evet.
-Kim çabuk söyle!
-Ben seni sonra arayayım mı Naz.
-Kim söyle! Yoksa durmadan ararım.
-Saçmalama istersen canım.
-Meriç'mi?
-Hayır.
-Gamze'mi?
-Hayır.
-Toprak'mı?
-Evet.
-Has......
-Ben seni sonra aricam. Öptüm.

Alt katta yürürken koridordaki tek ses benim topuklu ayakkabılarımın sesiydi. Uzun koridorda yürüyüp acilin kapısından dışarıya çıktık. Kapının yan tarafındaki banka oturduk.
İkimizde sessizce oturup etrafı izliyorduk. Gökyüzü tamamen bulutlarla kaplıydı.

-Neden psikolog?
-Nasıl yani?
-Bir sürü meslek varken neden psikolog olmak istedin?

Kısa bir süre sessiz kaldım. Ardından yavaş ve kısık sesle konuşmaya devam ettim.

-Kimsenin seni anlamaması ne demek çok iyi bilirim. Ki bence hayatta insanı yoran en ağır şeydir bu. Etrafında yüzlerce insan var. Ama aslında kimsesizsin. Herkes seni anlıyorum desede kimse seni anlamıyor. Çünkü hissedemediğin şeyi anlayamazsın. O yüzden şuan burdayım. Çünkü ben insanları yargılamaktan değil, anlamaya çalışmaktan zevk alıyorum.
-Etkilendim şuan.
-Peki sen? Sen neden bu mesleği seçtin?
-Seninkinin yanında sönük kalıcak ama insan psikolojisinin nasıl çalıştığını çözdüm. Mesela şuan aklında hala sabahki hastan var.
-Çözdüğüne kesinlikle inandım.
-Bence de inanmalısın.

Toprak bana göz kırpıp önüne döndü. Naz'dan sonra beni anlayan birinin olması beni gerçekten mutlu etti.

-Üşüdüysen içeriye geçebiliriz.
-Üşümedim ama hasta olursam annemden azar işitmek istemiyorum.
-O zaman doğru içeriye.

Hafifçe gülüp oturduğum yerden kalktım. Yukarıya çıkan eteğimi hafifçe aşağıya çekip içeriye yürüdüm. Odama girip kenardaki koltuğa attım kendimi.