-Bram-
Ik kijk op mijn horloge. Het is vijf uur. Ik kan het beter nu doen, dan ben ik er maar vanaf. Ik moet hier ook niet te lang mee wachten. Ik parkeer de auto bij Layla voor de deur en ik bel aan. De deur gaat open. "Hey, papa! Wat ben je vroeg." Glimlacht Thomas. "Hey ventje. Was het leuk op school?" Hij knikt hevig. Ik sluit de deur achter me en ik loop de woonkamer in. Thomas ploft op de bank. "Hey, Bram. Wat ben je vroeg!" Zegt Layla. Ze zit achter haar laptop aan de eettafel. Ik begin te glimlachen. "Dat zei je zoon ook al." Ik hoor ineens hoe raar het klinkt nu Liselotte weer terug is. Het is haar zoon. Ik zie aan Layla dat zij zich er ook ongemakkelijk bij voelt. "Wil je het gelijk...?" Fluistert ze. Ik knik. Layla klapt haar laptop dicht en legt hem aan de zijkant van de tafel. "Thomas, kom je even aan tafel zitten?" Vraagt ze. Ik ga naast Layla zitten en Thomas neemt tegenover ons plaats. "We moeten je iets vertellen." Zeg ik. Thomas fronst zijn wenkbrauwen. Mijn hart begint sneller te bonzen. Hoe zeg je dit tegen een kind? "Zijn jullie weer samen?" Vraagt Thomas. Een ongemakkelijk lachje ontsnapt uit mijn mond. "Nee, we zijn niet samen." Ik kijk even opzij naar Layla. Ze werpt me een bemoedigende blik. Ze heeft gelijk. Ik moet het gewoon zeggen. "Ik kom net uit het ziekenhuis. Je moeder is gevonden. Ze leeft nog." Zeg ik. Ik bijt op mijn lip. Ik wil niet huilen waar Thomas bij is. "Maar... Ze was toch dood?" Ik schud mijn hoofd. "Dat dachten we, lieverd. Niemand wist waar ze was, maar ze is gevonden." Legt Layla hem uit. Ze laat haar hand even op mijn arm rusten. "Oké... Maar kan ik jou dan nog wel zien?" Vraagt Thomas geschrokken aan Layla. "Ja, natuurlijk! Daar hoef je je echt niet druk om te maken. Papa en ik gaan nergens heen." Glimlacht ze naar hem. "Maar ik ken mijn moeder helemaal niet." Zegt hij. "Maar je wil haar toch wel leren kennen? Dat is leuk, toch?" Vraagt Layla. Thomas knikt. "Ik denk het." Hij staart naar zijn handen. "Ik denk dat mama heel blij zal zijn om jou te zien." Zeg ik. "Dat is mijn moeder." Zegt Thomas terwijl hij naar Layla kijkt.
JE LEEST
Spoorloos
FanfictionOp een avond verdwijnt Liselotte spoorloos. Zeven jaar later is er nog geen spoor van haar te bekennen. Er gaat geen dag voorbij dat Bram niet aan de zaak werkt, en dat terwijl hij ook de zorg voor Thomas op zich genomen heeft. Als snel blijkt dat h...
