Spoorloos

Hoofdstuk 28

-Bram-

Mijn telefoon gaat. "Is het Liselotte?" Vraagt Fenna. Ik kijk op mijn scherm. "Ja." Fenna en Evert halen opgelucht adem. "Eindelijk." Zegt Evert. "Lies! Waar ben je?" Neem ik de telefoon op. "Thomas is weg." Mijn adem stokt. "Wat? Hoe bedoel je weg?" Vraag ik geschrokken. "Ik wilde de tv voor hem aanzetten en toen kwam ik in beeld en toen zeiden ze dat mijn DNA op Jeffreys lichaam gevonden is en toen ging ik naar de keuken om jou te bellen en toen zag ik alle gemiste oproepen en toen hoorde ik je voicemail en toen kwam ik terug en toen was Thomas nergens te bekennen en toen..." Ratelt ze. "Lies. Rustig. Geen paniek. Wat is het laatste wat Thomas tegen je gezegd heeft?" Vraag ik kalmer dan dat ik me voel. Het blijft even stil. "Dat... Dat weet ik niet meer... Maar hij was bang. Bang van mij. Bang van wat hij op tv zag. Bram, hij was bang van me. Van zijn eigen moeder." Ze klinkt in paniek. "Het is oké. Hij is weggelopen, hij komt wel terug. Hij is vast op weg naar Layla of naar een vriendje. We vinden hem wel." Probeer ik haar gerust te stellen. "Het spijt me. Ik had hem niet uit het oog mogen verliezen." Fenna en Evert seinen naar me dat Liselotte hierheen moet komen. "Lies, je moet hierheen komen. Het OM heeft ons een uur gegeven om je vrijwillig hierheen te halen, omdat je een deel van ons team bent. Anders sturen ze een AT op je af." Het blijft even stil aan de andere kant van de lijn. "Wat moet ik nou? Misschien heb ik hem wel vermoord." Antwoordt ze. "Lies, dat moet je niet zeggen." Ze zucht. "Het bewijs is er en ik kan me niks herinneren. Wat als ik het gedaan heb Bram? Wat dan? Ik word gewoon bang van mezelf." Ze klinkt wanhopig. "Je hebt het niet gedaan. Het komt allemaal goed, we gaan het tot de bodem uitzoeken. Maar dan moet je wel naar het bureau komen. We lossen het samen op."