Spoorloos

Hoofdstuk 50

-Bram-

"Mag ik bij haar?" Vraag ik aan de arts. Hij kijkt in mijn dossier. "Stabiele bloedwaarden, goede hartslag..." Mompelt hij. "Is goed." Zegt hij terwijl hij het dossier weer dichtklapt. Ik glimlach naar Layla. Ze knijpt eventjes in mijn hand terwijl ze teruglacht. "Maar je moet wel in een rolstoel. Je moet je ledematen nog even rust gunnen." Ik knik. "Ik loop wel even mee." Zegt Layla tegen de arts.

Even later komt ze de kamer opgelopen met een rolstoel. "Uw taxi." Zegt ze lachend. Ze helpt me in de rolstoel en ze duwt me richting Liselotte's kamer. Er staan twee agenten voor haar deur. Ik sluit even mijn ogen en adem diep in en uit. Beheers je Bram, het is het protocol.  "Gaat het?" Vraagt Layla. Ik knik. "Prima." Zeg ik geïrriteerd. Één van de agenten opent de deur voor ons en Layla rijdt me naar binnen. Ze loopt de kamer weer uit. "Ik zie je zo." Glimlacht ze. Liselotte is nog steeds lijkwit. Haar ogen zijn gesloten. Ze ziet er zo slecht uit... Hoe kan ze ooit weer wakker worden? "Mijn God..." Mompel ik als mijn oog op de handboeien valt. Ik probeer mezelf in bedwang te houden. Ik hoor voetstappen achter me. Ik draai me om. Fenna en Evert staan in de deuropening. "Het moet." Zegt Evert zuchtend. Ik knik. Ik pak Liselotte's hand vast. Alles in mij kookt van woede. Ze ligt hier voor haar leven te vechten en ze boeien haar vast? Ineens begint haar monitor als een gek te loeien. "Wat gebeurt er?" Vraag ik geschrokken. Binnen enkele seconden staat haar hele kamer vol artsen. Iemand begint met reanimeren. Een ander rijdt de crashcar naar binnen. "Haal ze hier weg!" Commandeert een arts. Fenna en Evert lopen de gang op en Layla rijdt me naar buiten. Ik zie nog net hoe een arts de paddels oppakt als één van de artsen achter ons aan de gang op loopt en de deur achter zich sluit. "Ze heeft een hartstilstand. Jullie moeten je voorbereiden op het ergste." Ik kijk naar Fenna en Fenna kijkt naar mij. Haar blik zegt hetzelfde als de mijne. We gaan haar verliezen. En nu echt.