Hoofdstuk 18

41 1 1
                                    

-Layla-

"Ik weet niet of ik hier wel bij moet zijn." Sis ik tegen Bram in de keuken. "Thomas wil perse dat jij er bij bent. En daarbij is het goed voor Liselotte om te zien wie al die tijd met liefde voor haar zoon gezorgd heeft." Ik knik. Toch maakt het me zenuwachtig. Wat als Liselotte helemaal niks van mij moet hebben?  Ze is pas net twee dagen uit het ziekenhuis. Misschien is het veel te veel voor haar. "Je hebt haar toch wel verteld over mij?" Het blijft even stil. "Bram?" Vraag ik zenuwachtig. "Dat is er nog niet van gekomen." Antwoordt hij. Serieus? Dat maakt het alleen nog maar erger. Komt ze hier straks binnen, staat er een andere vrouw haar zoon op te voeden. De bel gaat. "Ik doe wel open." Zegt Bram en hij verdwijnt in de gang. Het is lang geleden dat ik bij Bram thuis geweest ben, maar ik voel me er op een of andere gekke manier nog steeds thuis. "Thomas, zet je de tv even uit? Je moeder is er." Thomas zet de tv uit en komt naar mij toe gelopen. "Ik vind het een beetje eng, mam." Zegt hij. "Dat hoeft niet lieverd, het komt allemaal goed." Antwoord ik. Liselotte stapt de woonkamer binnen. Ze ziet er nog net zo uit als op de foto's die ik van haar gezien heb. Alleen een stuk droeviger. Thomas pakt mijn hand vast en verschuilt zich achter mij. Ik schud Liselotte's hand met mijn vrije hand. "Hoi Liselotte. Wat fijn dat je er bent. Ik ben Layla." Zeg ik vriendelijk. "Liselotte." Antwoordt ze zenuwachtig. Ze trekt haar hand terug en schuift meteen haar trui er weer overheen. Ze probeert de schrammen op haar handen te verbergen. Thomas komt half achter mij vandaan. Liselotte gaat op haar hurken zitten. "Hey ventje. Ken je me nog?" Vraagt ze. De tranen staan in haar ogen. "Het is goed Thomas." Zeg ik tegen hem. Hij laat mijn hand los. Liselotte rijkt haar handen naar hem uit. Hij pakt haar handen beet. Liselotte begint te glimlachen. Bram wenkt mij naar de keuken. "Laat ze maar even." Zegt hij tegen mij als we in de keuken staan. "Ze ziet er slecht uit." Zeg ik tegen Bram. "Ze heeft veel meegemaakt. Wat tijd met Thomas zal haar goed doen."

SpoorloosWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu