Gündüzü alt edemiyorsan kapında gece bekler.
Çünkü yıldızlar sana istediğinde gülümser.
Cehennemin dibine hoş geldiniz, derler ki acı bir hapishanedir.
Hücremden çıkmama izin veriniz.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Şaşırdınız değil mi böyle bir girişe? Şunu okuyun lütfen.
Bölüme geçmeden önce bir şeyi açıklamak istiyorum. Önceki bölüm sonu açıklamıştım aslında ama yeterince temiz olmamış sanırım. Bana sürekli yb nerede, bekletme bizi çok yazıyorsunuz. Haklısınız da yazmakta ama keşke psikolojimi direkt yansıtabilsem size. Cevap veremiyorum çünkü kesin bir tarih, saat olmuyor.
Daha önce de dediğim gibi, bundan sonra işler benim için zorlaşıyor ve ben aceleye getirip her şeyi berbat etmekten korkuyorum. Saçmalamak istemiyorum, hikaye güzel gitsin, akıllıca şeyler olsun vs. istiyorum herkes gibi. Bu yüzden düşünmem gerekiyor ve dolayısıyla açıp yazamıyorum hemen. Böyle bir korkuyu nasıl yener de yazarım bilmiyorum beklemek en doğrusu gibi geliyor. Eninde sonunda yazıyorum çünkü.
Ayrıca sınav senemdeyim ben. Tek düşündüğüm de bu olamıyor ne yazık ki. Her gün keşke wattpad ve netflix ile sürdürebildiğim bir hayatım olsa diyorum ama işte tyt ve ayt'nin bundan haberi yok.
Tek istediğim bunu okuyun ve seri bölüm atamamamın nedenini bilin, sürekli açıklamak zorunda kalmamayayım tek tek. Her yoruma bu şekilde cevap vermem. Beni anlayacağınızı biliyorum. Teşekkür ediyorum, keyifli okumalar diliyorum ballarım.
Ha bir de oy ve BOL BOL BOL yorum, biliyorsunuz, ellerinizden öper. Boyayın yıldızı ki gülümsesin size. Muckkk.
- 22. Bölüm -
"21 Gram"
Hayat bazen sizi şaşırtacak derecede inişler ve çıkışlar yapabiliyor. Birkaç gün önceye kadar mesela, kontrolümü kaybettiğimi düşünüyordum ve her şeyi düzene sokmak bana devasa bir yük gibi, dağ kadar büyük bir sorumluluk gibi geliyordu.
Ama bir düğüm çözüldüğünde diğerleri de çözülüyormuş meğer, bazen bir adım diğerlerini getiriyormuş. Karmaşık gördüğümüz şey sandığımız kadar yorucu değilmiş aslında.
Aslında o dağ dediğimiz şey var ya... Abartılacak bir şeyi yokmuş. Her dağın kendine göre bir kışı oluyormuş nasılsa. Benim kışım da bu. Bunu öğrendim.
Aklımı dağıtan tek şey Lodos'muş bunca zaman, onunla olabilsem her şey yoluna girermiş zaten. Tüm bozulan dengem meğerse 21 gramlık bir ruha muhtaçmış.
(ruhun 21 gr olduğunu Ezhel'den öğrenenler buraya işaret çaksın.)
Elimdeki büyük, geniş ansiklopediyi Ulaş'ın gösterdiği şekilde, tıpkı bir garson gibi tutmaya çalışıyordum. Söylediğine göre annesi bir organizasyon şirketinin sahibiymiş ve bu işlerle alakalı dekor, servis ve garsonluk konularında bilgi sahibiymiş. Bize duruşumuzu öğretmeye çalışırkenki profesyonelliğine bakarsak bu konuda hakkını yemek imkansız. Profesyonellikten kastım, hiç görmediğim kadar ciddi görünüyor olması.
