Gündüzü alt edemiyorsan kapında gece bekler.
Çünkü yıldızlar sana istediğinde gülümser.
Cehennemin dibine hoş geldiniz, derler ki acı bir hapishanedir.
Hücremden çıkmama izin veriniz.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
:)
"Ya ben sana ne diyebilirim ki bu manzaradan sonra..." diye bezgince mırıldandı Lodos ellerini iki yana açarak. Alaz ise şaşkınlıkla karışık bir kahkaha atmıştı. Düşününce ikisine de hak veriyordum tabii ki.
"Bir şey deme zaten. Beni buradan çıkar." dedim ve yüzüstü kayıp vücudumun yarısını dışarı çıkardım. Saçlarım aşağı salınıp onları görmemi engelledi. Lodos diğer tarafa, görebileceğim bir açıya geçip ellerini bana uzattı.
"Biraz daha gelmen lazım." dediğinde kendimi zorladım.
"Sanki doğum yaptıran ebe bebeğe fısıldıyor anasını satayım." diyen Alaz beni güldürdü ve Lodos beni kucağına alıp aşağıya inmeme yardımcı oldu. Bir an çok yakın olduğumuzu fark ettim ve birden geriye çektim kendimi. Bu yakınlık bana iyi gelmemişti. Boğazımı temizledikten sonra "İçtiğiniz şeyin etkisi ne zaman başlıyor?" diye sordum.
"Her an başlayabilir." dedikten sonra saçma bir gülücük kaçtı Alaz'ın dudakları arasından. Ona garip bir bakış attım. "Başladı gibi seziyorum biliyor musun?" dedim şüpheli bir şekilde.
"Hadi gidelim." diyerek merdivenlere yöneldi Lodos ve biz de onun peşine takıldık. Alaz önümde merdivenleri dans ederek çıkıyordu. Abartılı hareketleri yoktu tabii ki ama ayakları ritimli ilerliyordu. Ve ellerini sallarken parmaklarını şıklatıyordu. Muhtemelen yaptığı dansın son kullanma tarihi geçmişti. Yaydığı enerji hoşuma giderken sessizce kıkırdadım. Şimdi içtikleri şeyin etkisi geçene kadar sürekli böyle mi olacaklardı yani?
Birkaç dakika sonra Lodos'un arabasına geçip onun gelmesini bekledim. Alaz ile birlikle mekanı kapattılar. Alaz kendi arabasına ilerlerken Lodos sürücü koltuğuna geçip arabayı çalıştırdı. Normalinden daha hızlı sürede eve dönmüştük çünkü Lodos arabayı oldukça hızlı sürmüştü. Bu durum beni biraz gerse de sesimi çıkarmadan ve herhangi bir soru sormadan yanında oturmaya devam ettim. Evimin önüne geldiğinde arabadan indim ve ceketimi aldıktan sonra açık pencerenin hizasına getirdim kafamı.
"Bu kafayla korkunç şeyler yapmazsınız değil mi?" diye sordum. Nedenini bilmediğim bir şekilde endişe duyuyordum, sanırım bunun nedeni olaylara gizliden de olsa şahit olmamdı. Aynı zamanda artık ikisiyle de belirli seviyede bir ilişkim vardı.
Lodos minik bir tebessüm eşliğinde "İlk defa kullanıyorum, söz veremem." dedi. Güldüm ve iyi geceler dileyerek tüm gün yapmak istediğim şeyi yapmaya, yatağıma yapışıp uyumaya adımladım.
Sabah Cheddar sayesinde uyandığımda saat sabahın 8'ine geliyordu. Bazı sabahlar uyanırsınız ve aklınıza tonla şey düşer ya hani? Önceki gün düşünmeniz gerekmiştir içinden çıkmak için ama siz o kadar bıkkınsınızdır ki sadece tatlı bir yorgunlukla yatağınıza girer ve uyursunuz. Dolayısıyla zihninize düşen zehirli düşüncelerin hepsi sonraya atılmış olur ve uyandığınız an tekrardan belirir. İşte ben onları tekrardan kenara ittim her ne kadar sadece oradaki varlıklarıyla beni rahatsız etmeyi başarıyor olsalar bile. Sonra da banyoya adımladım. Elimi yüzümü yıkadıktan sonra mutfağa gidip kendime kahvaltı hazırlamaya giriştim. Pek iştahım yoktu ama taze bir şeyler yiyerek zihnimi ferahlatmak istiyordum. Günün geri kalanı boyunca onları itemezdim sonuçta ve bana sağlıklı bir beyin lazımdı.
