LINKED HEARTS

CHAPTER 64

Chapter 64

Sa sobrang tahimik hindi na ako nahiyang kinuha ang ipod niyang naka patong lang sa dashboard pati ang earphone. Nagpatugtog ako ng musika at saktong At my worst ang tugtog.

Sinuot ko ang earphone ngunit natigilan ako nang makitang nakatingin si Gremlin sa earphones. Sinuot ko muna sa akin ang isa habang sa kanya naman ang isa pa. Kaagad na sumilay ang ngiti sa kanyang labi.

Np: At my worst by Pink_Sweats

Can I call you baby? Can you be my friend? Can you be my lover up until the very end?

Sumabay pa talaga siya sa tugtog at noong pagb a sa akin suot ang seryosong facial expressions.

'Lover your ass! Nakipag break ka ngang kumag ka eh!'

Let me show you love, oh, I don't pretend, stick by my side even when the world is givin' in, yeah

'Mukha mo!'

Oh, oh, oh, don't, don't you worry, I'll be there whenever you want me

I need somebody who can love my worst Know I'm not perfect, but I hope you see my worth
'Cause it's only you, nobody new, I put you first and for you, girl, I swear I'd do the worst

Ooh, ooh-ooh
Ooh-ooh-oooh-oooohhh

Pinatay ko ang tugtog at takang napatingin siya sa akin.

"We'll both die if you keep staring at me every minute." sabi ko at umiwas ng tingin.

Narinig ko siyang bumungisngis ng mahina at hinayaan ko nalang. Nakarating kami sa bahay ma hindi nag-iimikan. Kinakabahan ako dahil unang-una ay hindi alam ng mga magulang ko na hiwalay na kaming dalawa.

Binuksan ni manong Edwin ang gate at pinapasok na ang sasakyan. Nang huminto kaayad kong kinalaa ang suot na seatbelt at lumabas.

'Alangan namang mag pabebe pa ako? Edi lulundag sa tuwa kaluluwa niya?'

"Ang hirap talaga suyuin ng babaeng ito." rinig kong bulong-bulong niya pero parang tuwang-tuwa pa siya.

Nauna akong naglakad papasok dahil ayokong buhatin niya na naman ako. Lakad ako ng lakad hanggang sa nakarating ako sa main door ngunit paglingon ko sa likuran hindi siya nakasunod bagkus nasa labas ng sasakyan at nakasandal na hindi alam kung susunod ba siya o hindi.

Inis akong napapikit at tsaka, "why are you still there Gremlin? Do you want me to call my father to carry you inside of the house?" sarkastikong sigaw ko.

Kumaripas din siya ng takbo habang nakangisi na parang asong nauulol.

'Oh ghad! I miss his naughty smile so much!'

'The heck?! What are you talking Vhastiana?!'

"Hey! Ganun nalang ba talaga ako kagwapo kaya natutulala ka dyan? Tutulo na laway mo oh."

Inalog ko ang ulo ko at tsaka inirapan siya.

"Masyado kang feeling Laviendo!" usal ko ngunit sa isang iglap ay nasa harapan ko na naman siya na may malawak na ngisi.

"Why are you smiling from ear to ear? Damn you're driving me crazy my love." tila kinikilig niyang sabi.

Kumunot ang noo ko at wala sa sariling napakapa sa labi at mukha. ramdam kong uminit ang pisnge ko dahil sa mga katarantaduhan niyang pinagsasabi.

"Masyado ka lang nag-iimagine Gremlim." mataray na sabi ko.

Inis akong napatingin sa mukha niya dahil kanina pa ngisi ng ngisi. Gustong-gusto kong burahin iyon maging ang mukha niya ay gusto kong bigyan ng pasa.