LINKED HEARTS

CHAPTER 7

Chapter 7: I DON'T WANT TO GO WITH YOU

"Can't you hear your phone is ringing mr. Adison?"

Nakangising tinignan ni Gremlin si Ghetto. Kahit ako kanina ko pa narinig ang cellphone niyang tumunog.

Hinugot ni Ghetto ang cellphone niya tsaka sinenyasan akong sasagutin niya. Binigyan ko siya ng okay look.

Pinagmasdan ko ng mabuti si Gremlin. Nakasuot ng kulay orange na tshirt na may suot na jacket na maong, naka tupi pa hanggang sa siko niya at ripped jeans. He look so manly and cool.

"Does my outfit of today made your heart flatter?" nakangiting tanong niya.

"You're talking nonsense! Why are you here?"

"I would like to meet your father." tipid na sagot niya.

'Tignan lang natin kung hindi aatras yang pwet mo!'

"For what?"

"Come on, he gave us a present so it's better if I thank him in person. Isn't it a nice idea?"

He still look pale, and I wonder why he passed out again last night. Hindi pa naman ako bingi para hindi marinig ang sinabi ng kaibigan niya kanina.

"Hindi mo na kailangan pang pumunta sa bahay upang magpasalamat. My dad is busy today and I don't think he will waste his time just for you."

Napaiwas siya ng tingin pero hindi pa rin naalis ang ngisi sa kanyang mga labi, "okay then, thanks for the basketball shoes. I should be always with you to get some gifts again haha!"

"Hindi ka ba binibilhan ng mga magulang mo? Mukhang kaawa-awa ka naman yata." sarkastikong sabi ko.

Natahimik siya sa sinabi ko kaya ako naman ang napangisi.

"I'll go ahead. See you around." paalam niya at tsaka wala sa sariling tumalikod upang maglakad palayo.

Hindi ko nalang siya inisip dahil wala naman akong rason upang gawin yun. Naririnig ko ang mga tili ng mga kababaihan kung saan siya dumadaan.

"The screams reminds me of every stories that I've read. Whenever they see a famous handsome men their mouths are like a megaphone tss!" wala sa sariling napakagat ako sa ibabang labi.

"That's an author gimmicks, pero sa reality nahihiya namang tumili"

Hindi ko namalayang nasa gilid ko na pala si Ghetto.

"Author gimmicks ka dyan! Nangyayari kaya 'yun sa reality. Hindi mo ba narinig ang naglalakasang tili ng mga kababaihan kanina?" sabi ko tsaka tinulak ang glass door ng library.

"I'm used to hear their screams everyday. Sometimes I felt unlucky with having a good looks." pagyayabang niya na na kunyare pang ngumuso.

"Lakas ng hangin mo haha!" sagot ko nalang.

Kumuha kami ng mga libro upang basahin. Hanggang sa inantok kaming dalawa kaya natulog nalang kami..

*krriingggggg!*

"Lunch break na Ghetto. Let's go to the cafeteria." ginising ko si Ghetto na natutulog pa rin.

"Huy!! Kung ayaw mong gumising iiwan kita dito! Tumunog na ang bell." dagdag ko pa tsaka hinampas siya ng libro sa ulo.

"What a nice way of waking a person up." reklamo niya tsaka inayos ang buhok niyang magulo.

Nakasuot siya ng short sleeve polo at tsaka itim na denim. Masyadong malinis tignan.