"Abartıyorsun Buket." Yasemin'in bu cümlesini en az dördüncü duyuşum bu gün. Olayları en ince ayrıntısına kadar anlattıktan sonra içim içimi yedi. Konuşmamızın ve mesajlarına bakmayalı tam dokuz gün oldu. Tabiki engellemedim. Engellediğimi düşünüp neler yazacak merak ettim. Ya bir şey yazmassa korkusu da yok değil. Hala bulup bulamadığı da bilmiyorum. Okulda sınıftan sadece öğle arasına çıkıyorum ve o sırada Yasemin ile köşe bucak kaçıyoruz. Tabi bu kaçış benim zorlamam ile oluyor.
"Ne demek abartma. Ya bulduysa beni." Bu stresten ömrüm kısalacak resmen.
"Sadece arkadaşları ile aynı yerdeydik ve sana nerede olduğunu sordu." Yasemin kısa bir duraklamadan sonra bana gözlerini büyüterek baktı. Sonra beni daha fazla telaşa sürüklememek için sakince konuşmaya başladı.
" Buket, bütün bunların birleşmesi için seni daha önceden de tahmin etmesi lazım. Sonuçta bir sürü halısaha var. Ve sen başka bir halısahada da olabilirsin. "
"Hep mantıklı konuşmak zorunda mısın? Beni bulduysa diyorum,ben ne yapacağım diyorum. "
"Bulduysa da bulmuş olur. Zaten amacımız da bu değil miydi? Önce mesaj atacaktın sonra seni fark etmesini sağlayacaktın." Evet öyleydi ama ne bileyim işte. Haftalar önce planımı yazdığım ve kenarına tik koyduğum maddelere baktım. Öylece duruyordu. İlerideki aşamalara geçememiştim bile ya.
"Bak Buketciğim. Canım arkadaşım. Bunu anlamanın çok basit bir yolu var. " Neymiş der gibi baktım." Bu gün öğle arasında kaçmayalım ve hareketlerinde bir değişiklik var mı yok mu diye bakalım."
"İyi güzel söylüyorsun da beni bulduğunu belli etmemek için ya normal davranırsa." Yasemin derin bir iç çekti.
Şu utangaçlığım olmasa çık karşısına baba yiğitler gibi söyle ' senden hoşlanıyorum Mıstıfa'de ama nerede bende o cesaret. Her şeye deli yürek gibi bir cesaret ile atlayan ben iş buralara gelince dut yemiş bülbül gibi hissediyorum. Elim ayağım buz gibi oluyor. Buz gibi soğuk olsa gene iyi. Birde birbirine dolaşıyor, sakarlık da mastır yapıyorum. Ortaokuldaki bir çocuğa açılma girişimimi hatırlıyorum da ilk ve sondu. Ondan sonra cesaret edip de kimseye böyle bir şey yapmadım. Lakin Mustafa için attım bir adım şimdi de stresten delirmek üzereyim.
"Hadi Buket. Öğle yemeğinde çıkalım karşısına her şey normalmiş gibi. Söz sen konuşmazsın. Hem zaten anonim konusunu da onlar açtı bize. Merak ettik diye bir şeyler sorsak çok abes olmaz."
"Uff tamam. Bak ben konuşmayacağım. Her ne olacaksa senin sorumluluğunda ona göre."
"Tamam hepsi benim sorumluluğum oldu mu? Sıradaki tenefüs öğle arası ona göre kendini hazırla." Somurtarak kafamı salladım. Kazamız mübarek olsun o zaman.
Ders çok hızlı geçmişti. Ben daha hazır değildim ki. Yine de pilavdan dönenin kaşığı kırılsın hesabı ağzımı açmadım. Kantin sırasına girince etrafa hiç bakmıyorum. Yasemin de bana inat fıldır fıldır gözler ile etrafı tarıyordu. Tostları alıp boş bir masa ararken Yasemin bulmuş olmalı ki kaşlarını kaldırıp gel diye işaret yaptı. Gittiği yere doğru gidince boş masa görmüştüm. Tabi yan masasında oturan Mustafa'ları da gördüm. Yasemin ben senin kafanı kırmaz mıyım?
"Oraya gitmeyelim. Başka masa mı yok canım. Gitmeyelim oraya Yasemin." Bir yandan normal davranmaya çalışmak bir yandan da Yasemin'e yalvarmak zor işti. Masaya kadar gelmiştik bile. Oturmasam çok göze çarpardım. Masaya oturmamızın üzerinden çok zaman geçmeden bizi fark ettiler.
" Aaa kızlar ne zamandır yoksunuz. Görüşemiyoruz. Nasılsınız?" Ah Suat ah. Bu çocuk beni hapse yollayacak, katil olacağım onun yüzünden.
"İyidir siz ne yapıyorsunuz?" Yasemin aferin. Sözünü tut böyle.
"İyi bizden de. Koşturup duruyoruz işte. "O sırada yemeklerini yiyen Egemen ve Mehmet toparlanmaya başladı. Sevgililerinin yanına gidiyorlardı haspamlar.
"Görüşürüz kızlar biz kaçalım." Mehmet'in bize seslenmesi ile ben kafamı salladım Yasemin ise görüşürüz dedi. Masada kalan ikili ise bizim masaya geldi. Ne ara oldu anlamadım. Ben o sırada tostun içindeki ketçabın markasını bulamaya çalışıyordum.
"Eee bayadır konuşamıyoruz. Neler yapıyorsunuz bakalım." Bunu soran Mustafa'ydı. Kafamı kaldırıp şaşkınlıkla ona baktım. O Yasemin'in yanına oturmuştu. Karşı çaprazıma. O da bana bakıyordu. Cevap vermem mi lazım şimdi?
"İyi ne olsun?" Diyip gözlerimi tekrardan tostuma diktim. Hâlini hatrını sormayacaktım. O ilk zamanlar kabaydı. Hissetsin benim ne hissettiğimi.
"Sen bu gün çok sakinsin. Bir sorun mu var?"
"Ne sorunu olacak ki?" Çok mu kaçamak cevaplar veriyorum,ne?
"Ne bileyim? Sen hep deli dolu görünce bu sessiz hallerin garip geldi."
"Onun abisi ile biraz arası limoni de onu takıyor kafasına. " Canım Yasemin. Beni nasıl da kurtardı.
"Ee siz de ne var ne yok?" Bu soruyu soran yine Yasemin'di. "En son yanlış hatırlamıyorsam bir anonim mevzunuz vardı. Buldunuz mu numarayı vereni?"
"Yok, Mustafa bir anda aramayı kesti. Sebebini de söylemedi. Büyük ihtimalle yazanı da bulsa söylemez." Dedi Suat. Sonra da ağlamaklı bir ifade ile karşısındaki Mustafa'ya baktı." Artık Mustafa ile aramıza mesafelerin girdiğini düşünüyorum."
"Zevzeklik yapma." Mustafa gülerek söyledi bunu. Gülüşü de güzeldi şimdi. Hülyalı hülyalı olmuştum gene. Masanın altından ayağıma dokunan Yasemin ile ona baktım. Bana salak der gibi bakıyordu.
"Peki var mı bir gelişme. Kim olduğunu düşünüyorsun Mustafa? Var mı kafanda birisi? " Yasemin bunu sorunca Mustafa kafasını kaldırıp bana baktı. Ve işte yine oluyor. Elim ayağım buz kesiyor, sanki anlık felç geçiriyorum.
Şuraya kantin sırasında fıldır fıldır gözlü Yasemin bırakayım ⬇️⬇️ ⬇️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ve Yasemin'in son sorusu ile şok olan Buket 😂
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Uzun zamandır yıldıza basan elleriniz dert görmesin demedim. Mxncnxnss
