Öğle yemeği için Yasemin ile kantine indik. Sabahtan beri numarayı nasıl bulacağımızı düşünüyorduk. O kadar saçma fikirlerimiz vardı ki. Bunlara Mustafa'nın telefonunu çalmak bile dahildi. Lakin hala işe yarar bir fikir yoktu ama bulmalıydım. Bunun ötesi berisi yoktu.
Şimdi ise öğle yemeği yiyecektik.Kantin sırasında girdik. Bir yandan da Yasemin ile konuşuyorduk. " Gerçekten salak bir insansın. Neyine güvenip de bulurum dedin ki."
"Off Yasemin. Dedim işte. Nasıl olsa engelleyecekti. Bende en azından bir şansım olsun istedim. "
"Buket, kendini neden direk karşısına çıkarak tanıt mıyorsun? Kendine eziyet ediliyorsun. " Derin bir nefes aldım. Anlamıyordu.
"Anlamıyorsun. Karşısına çıkamam utanırım, çekinirim bir kere. Klavye başında yazmak kolay. Ne yazacağımı iki kere düşünsem de değiştirme fırsatım oluyor. Ama karşına çıkınca kekelerim sonra elim ayağım dolaşır birbirine. İlk dakikada rezil olurum.O yüzden onu benimle gelip tanışması lazım. "Kısık sesle devam ettim." Ben yapamam."
Yasemin bana umutsuz vakasın gibi bakarken sıra bize gelmişti. Tost ayran alıp boş masa aradık. Kantin yine anne baba günü gibiydi. Birkaç boş masadan birini gözüme kestirdim. Yasemin'in de kolundan tutup oraya doğru sürükledim. Masaya tam oturup yemeğimizi yerken sandalyelerden biri çekildi. Kafamı kaldırıp baktığımda aman Yarabbi ne göreyim.
Mustafa değildi hiç boşuna ümitlenmeyin. Lakin onun grubundan olan Suat 'tı. Yasemin yine soğukkanlılıkla lafa girdi.
"Birşey mi oldu?" İnsan bir merhaba yada selam falan der Yasemin. Cık cık cık.
"Selam ,hayır birşey yok sadece kantinde boş masa yok da sizin yanınızda oturup yiyebilir miyim?"
"Bilmem ki? Seni rahatsız eder mi Buket?" Allahım yine benim heyecanlanmamdan korkuyordu. Ama soğukkanlı olmayı öğrenmem gerek. İleride lazım olacak ne de olsa.
"Yok ,sorun değil otursun. " İyi başladım sanki. Şimdi de tek yapmam gereken tostuma odaklanmak. Konuşmaya başlayan Suat ile bu pek mümkün olursa tabi." Ee , tanışalım mı kızlar? Ben Suat. 11 C den. "
" Bende Yasemin. 10 E den. " Yasemin cevap verince beni de tanır sandım ama yapmadı hayin. Ayağıma attığı tekme ile kentimi tanıtmam gerek olduğunu hatırladım. "Ben de Buket. Yasemin ile aynı sınıftayız." Tamam bununda başardım hiç fena değil. Heyecan kontrol altında.
Yemek yerken Suat ile sohbeti baya ilerletmiştik. Muhabbeti hoş,espiri yeteneği baya yüksekti. Sevgilisi yoksa Yasemin ile arasını yapsam nasıl olurdu. Gerçi kelin ilacı olsa kendine sürerdi ya neyse. Suat Yasemin ile konuşurken onu inceledim. Yakışıklı sayılabilirdi. Kişiye göre değişir ama sempatik bir havası vardı. İnsanlara kendini hemen sevdirebilirdi.
Suat'ın yanında mustafa'da gelse ne güzel olurdu. Derin bir iç çektim. Fazla derin olmuş olmalı ki ikisi de bana baktı. Suat bana sorgular bir bakış atarken Yasemin kaslarını oynatarak bir şeyleri belki etme diyordu. Canım arkadaşım hep beni düşünür zaten.
" Hahahaa. Şey ya. Kafama bir şey takıldı da onu düşünüyordum. Boş verin beni canım siz ne konuşuyordunuz?"
" Bu gün tarihçi yokmuş. Yaşadınız hadi. Bugün iki dediniz onaymış." Suat'ın sözleri ile içinde tarifi imkansız bir mutluluk oluştu. O adamın dersinde uyumamak imkansız. Öyle bir anlatıyor ki noktalama işaretlerine dikkat etmesi, kadife sesiyle anlayışı ve güzle diksiyonu ile masal anlatmak için dünyaya gelmiş resmen.
"Yemeğiniz bittiyse sınıfa çıkalım mı artık? Zil çalacak." Demem ile Yasemin onaylayıp ayağa kalktı. Suat'a bakınca onun hala oturduğunu gördüm. "Sen çıkmayacak mısın sınıfa ?"
"Ben mi? Ben Mustafa'yı bekliyorum. İşi vardı onun. Gelir birazdan." Mustafa dedin kalbimi hızlandırdın Suatcığım.
"Peki o zaman sonra görüşürüz." Yasemin ne görüşmesi kendine gel. Yine de bozuntuya vermedim ve bende görüşürüz dedim.
Sınıfa çıkarken Yasemin'in saçma salak numara bulma fikirlerini dinliyordum. Sınıfa giderken aklıma Suat geldi. Mustafa'nın bir işi olduğunu söylemişti. Acaba ne vardı? Sevgili yapmış olmasın?
Yüzümü buruşturdum. Eğer öyle bir şey varsa numarayı bulmak için kılımı kıpırdatmazdım. Sevgilisi olan birine ulaşmak gibi aptallık ve gurursuzluk yapmazdım.
Koca bir ders sevgilisi yoksa -ki bildiğim kadarıyla yoktu- numarayı nasıl bulacağımdı. Koca bir kırk dakika ne yapacağımı düşünmek başımı ağrıtmıştı. Yasemin'de eksik defterini tanımadığı için onunla da konuşamamıştım.
İkinci derste ise Yasemin'de bana katılarak kara kara düşünmeye başlamıştık. "Buket acaba diyorum Suat 'tan mı yardım alsak? "
"Deli misin? Gider anında söyler o. Ayrıca onu kullanmak için arkadaş olduk sanır."
"Asıl sen deli misin? Bugün gelip masamıza oturan o. Onu kullanmak isteseydik gider biz tanıştırdık. Hem numarayı ondan başkasının yardımı olmadan bulamayız. Şu anlık tek şansın bu. "
Dudaklarımı aşağı doğru sarkıtarak düşünmeye başladım. Hadi kabul ettim diyelim Suat'tan numarayı nasıl alacağım.
Ne yapacağını düşünen Buket timsali ⬇️⬇️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
