Telefonu elimden bırakırken neredeyse ağlamak üzereydim. Bir iş yapayım dedim elime yüzüme bulaştırdım. Belki görmüştür diye bir daha telefona bakarken yanıma Yasemin geldi. "Yazmadı mı hâlâ?" Hayır anlamında başımı salladım. Zaten bende şans olsa abimden önce doğardım. "Üzülme kız valla bak. Dönerse senindir, dönmezse zaten hiç senin olmamıştır."
"Yasemin zaten hiç benim olmadı. Dönmesine gerek yok yani." Yasemin derin bir iç çekti. Bende pencerenin önüne gidip Mıstık'ım çıkmış mı diye baktım. Platonik aşık olmak zor şey vesselam. "Sınavları var. Büyük ihtimalle tenefüse çıkmazlar."
"Tam bir yıkığım. Düşünsene merdivenlerde yanından geçiyorum beni görmüyor,kantin sırasında önünde duruyorum,sonra deneme sınavlarında yanında oturuyorum yine ve yine görmüyor. " Kendime güvenim yok değildi. Güzel olduğumu iddaa etmesemde hiç dert etmemiştim bunu. Sadece karakterim gereği biraz çekingendim. Arkadaşlık dahi olsa bunu onun başlatmasını bekliyorum. Bunun için de yaklaşık iki senedir uğraşıyorum. Tam ümidi kestim derken Yasemin'in aklıma bu mesaj işi geldi. Amacım öyle anonimden falan yazıp kendime deli divane aşık etmek değildi. Başta biraz konuşup ilgisi çektikten sonra laf arasında kızlarla ilgili soru sorup sonra beni fark etmesini sağlamaktı. Bunu nasıl yapacağımı bilmesem de çok kafa yormamıştım. Zamanı gelince hallederdim nasıl olsa. Ama sanırım başlangıcı kötü yapmıştım. Derin bir nefes aldım.
"Ya öyle deme. Sende başka hesap açarsın. O sana yazana kadar yazarsın."
"Boşuna umut verme. Yazmayacak. Ben de yazmayacağım bundan sonra. Sapık değilim. İstemediğini bile bile yazmam." Sıraya tekrar oturdum. Yasemin de yanıma gelip oturdu. Diyecek bir şey kalmamıştı. Canım kankam da sağ olsun sırtımı okşayarak teselli ediyordu beni. Yasemin ile komşuyduk. Ayrı ortaokullarda okusakda lisede aynı okulu tutturmuştuk. Sonra da daha yakın arkadaş olduk. Zilin çalması ile tekrar telefona baktım. Hala cevap vermemişti. Baygın bakışlarım ile telefona bakıp ekranı kapattım ve ders saatinde telefonları koyduğumuz dolaba koydum. Hocanın gelmesi ile de derse konsantre oldum. Kafamı Mustafa'ya takıp dersi dinlememezlik yapmayacaktım. Cevap vermeyeceğini bile düşünmüştüm. O cevap vermişti ama sonra yine engel atmıştı.
Okul çıkışında Yasemin'e yavaş toplamasını isteyip okulun merdivenlerine koşturdum. Ben 10 Mustafa 11.sınıftı. Okul şube düzeni de her grupa bir kat veriyordu. Haliyle de Mustafa'nın sınıfı bir kat üstümüzde oluyordu. Bende sanki Yasemin'i bekliyormuş gibi davranıp onun çıkışını seyrediyordum. Bazen -eğer şansım varsa denk geliyorduk- aynı anda merdivenlerden iniyorduk. Yine fark etmiyordu. Ben bu kadar çok birini etrafımda görsem dikkat ederdim. O ise sadece yanındaki arkadaşları ile konuşup gülüşüyordu. Bazen kızlarda oluyordu yanında. Eğer bu senede fark etmezse ne yaparım bilmiyorum. Seneye zaten sınav hazırlığı içinde olacak. O zaman hiç şansım kalmayacak. Ben düşünceli bir şekilde merdivenlerden inenleri izlerken ufukta Mıstık göründü.
Hemen ona kilitlendim. Tabi onu izledigimi belli etmemek için etrafa da göz gezdiriyorum. Yine fark etmeden önünden geçip gitti. Dudaklarımı sarkıtıp somurttum. Merdivenlerden inene kadar onu izledim. Sırtı güzeldi. Çok kalıplı olmasa da yaşına göre iyi bir vücuda sahipti. Allah var poposu da güzeldi. Bacakları da uzun ve çırpı değildi. Ben onu incelerken o merdivenlerin sonuna gelmiş tersine merdivene dönmek üzereydi. Bakışlarını yukarı kaldırdı ve göz göze geldik. 'Sakin ol Buket, sakin ol kızım... 'Tam tebessüm edecekken bakışlarını çekti. Onların sesleri merdivenlerden uzaklaşırken ben merdivenin basamağına oturdum. Zaten pekte kimse kalmamıştı. Çok geçmeden de Yasemin geldi. Halimi anlayan Yasemin başımı okşayıp teselli etti beni. Her zamanki gibi elim boş bir vaziyette bu gün de okul bitmişti.
Son sahnede Buket'i teselli eden Yasemin ⏬⏬⏬
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
