"Engellemeseydin. Sonra mesajıma cevap verseydin." Gözleri yatağımın üstündeki ekranı hala açık olan telefona kaydı. Eline alıp ekrana baktıktan sonra gidip kapıyı kilitledi. Yaptıklarını sadece izliyordum. Sanki insani yetilerimi kaybetmiştim. Ne konuşabiliyordum ne de hareket edebiliyor. Gecenin bu saatinde evimde ne aradığını sorgulamakdan beynim hiç birini yapamıyordu.
"Ne yaptığını sanıyorsun sen? Gecenin bir yarısı hırsız gibi giriyorsun. Üstelik genç bir kızın odasına. "
"Konuşmak için fırsat mı veriyorsun? Başka şansım yoktu."
"Ne konuşacağız Mustafa? Konuşacak neyimiz var bizim?" Yatağıma sanki her zaman yaptığı bir şeymiş gibi rahatça oturdu ve elindeki telefonumun ekrana baktı tekrar. Nasıl kapanmaz o telefonun ekranı hala.
"Emin misin? Mesela bana yazan kişiyi konuşabilirsiniz?" Hala telefonumun ekrana bakıyordu. Ekranda sadece bana dışarı çıkmamı söylediği mesaj vardı. Bir dakika neydi o hesabın adı?
Bir anda gözlerim büyüdü. Kan beynime sıçradı. Resmen başımdan aşağı kaynar su döküldü. "Ne bileyim ben sana kim yazıyor. Hem ver telefonumu. Özel alanı ihlal ediyorsun. " Aferin Buket,aferin kızım işte böyle salağı oyna.
"Madem konuşacağımız bir şey yok hala neden beni kovmuyorsun? Sende bana yazanın kim olduğunu biliyorsun?"
"Kim olduğunu bilsem bile sana söylemem. Çünkü sen biriyle yazışırken başka birinden hoşlanacak kadar karaktersi..."
"Sakın Buket. Kafanda ne kuruyorsun bilmiyorum ama ben öyle değilim. Sensin değil mi bana yazan?"
"Ne olmuş bensem? Hem sen başka birinden hoşlanıyorsun. Ben artık yazmam zaten."
"Yaz Buket. Hep yaz." Ne demişti o. Pisliğe bak. Gözümün içine baka baka ben başka birinden hoşlanırım ama sen yine de yaz diyor.
"Sonra 'kafanda kuruyorsun Buket, ben öyle biri değilim Buket' diyorsun." Onu taklit ederek konuşunca güldü.
"Komik mi?" Diye sordum sinirle.
"Sen olduğunu yaklaşık yirmi gündür biliyorum. Belki daha fazla. Hoşlandığım kız da sensin." Gözlerimi kapatıp açtım. Ne demişti o? Tekrar bir şey söylemek için dudaklarını hareket ettiriyordu ki kapım tıklatıldı.
Ne yapacağımı şaşırmıştım. Birde kapının önünde abimin sesi gelince Mustafa'ya şimdi sıçtım bakışı attım. Biraz kaba bir tabir olsa da şu anki duruma cuk oturuyordu. Mustafa'nın haraket etmesi ile bende abime iyi olduğumu gidip yatmasını söyledim. Tabi ki de abim son günlerdeki iyilik meleği halinde dolayı gitmedi. İlla beni görecekmiş. Ben kara kara ne yapacağımı düşünürken Mustafa telefonumdan bir şeyler yaparak balkona yöneldi. Bu gece gerçekten beynim durmuştu.
"Sen nasıl çıktın buraya?" Mustafa'nın arkasından giderken sessizce sordum.
"Bak şimdi nasıl çıktım." Gülerek bir bacağını demirden attı. Ev ile bahçe duvarının arası fazla olmadığından ayağının birini evin duvarına diğerini bahçe duvarına koyarak inmeye başladı. Ben şok ile ona bakarken o sona yaklaşırken düştü.
"İyi misin?"
"İyiyim iyiyim. Hadi git kapıyı aç. Daha fazla beklemesin. Konuşacağız zaten sonra." Sanki bu komutu bekliyormuş gibi tamam dedim. Gülerek görüşürüz dedikten sonra arkasına bakmadan gitti.
"Buket aç artık şu kapıyı. Bak annemleri çağıracağım." Hemen içeri girip kapıyı açtım.
"Şükür be kızım. İyi misin, niye açmıyorsun kapıyı?" Düşün Buket düşün. Allah'ım sanki bu gece keskin zekamı kaybetmiştim.
"Şey biraz terlemiştim de üstümü değiştirdim. Ondan geç açtım. " Bana rahatlamış bir bakış attı. Ateşimi ölçüp güzelce yatağa yatırıp gitti. Bazen abimin salak oluşuna çok seviniyordum. Üstümü değiştirdim dediğimde üstündekilerin hala aynı olduğunu anlamamıştı.
Olanlar yavaş yavaş algı mekanizmama girince nefesimi tuttum. Ne olmuştu öyle? Hayaldi. Ben kesin kafamda kurdum. Ama Mustafa gelmişti ve benden hoşlandığını söylemişti. Olanlar kafama dank edince yatakta oturur pozisyona geldim. Bir şeyler oluyordu ve ben artık hızına yetişemiyordum. Ne kadar öyle mal mal oturup düşündüm hiç bir fikrim yoktu. Telefondan gelen bildirim sesi ile yerimden sıçradım.
Gökalp_emr: Hehehehe
Gökalp_emr: Engelimi kendim aldım
Gökalp_emr: Tek başıma kendim kaldırdım
Gökalp_emr: Girmesinler havaya
Ne diyordu bu çocuk. Şimdi hiç bir şey olmamış gibi nasıl mesajlaşayım? Sonra telefonum ile uğraştığı aklıma geldi. Demek ki de engeli kaldırmıştı.
Gökalp_emr: Niye görüldü atıyorsun
Gökalp_emr: Kalbimi kırdın
Hala ne yazacağımı bilemez gibi ekrana bakıyordum. O ise sürekli bir şeyler yazıyordu.
Gökalp_emr:Senin için hiç yapmayacağım şeyler yapıyorum mozaik hanım
Gökalp_emr: Sahte hesap bile açtım sana ulaşabilmek için
Gökalp_emr: Adını bile senin için özel seçtim
Gökalp_emr: Git bir bak
Gökalp_emr: Sonra da uyu hastasın
Gökalp_emr: Yarın cevabını verirsin
Bana mesaj atan hesabın adını hatırlayınca ne demek istediğini anladım. Yasemin'e mesaj atsam saat çok mu geçti ki? Yasemin ile mesajlar bölümüne girince kısa bir şok dalgası daha yaşadı beynim. Hemen aynanın karşısına geçip kendime baktım. Çok kötü bir haldeydim ve ben Mustafa'nın karşısına çıkmıştım bu şekilde.
Üstümde dizleri çıkmış ve artık eski yumuşaklığını kaybetmiş bir polar pijama üstünde zorla yediğim çorbadan kalan bir damla lekeli ince bluz. Saçlarımdan bahsetmek bile istemiyorum çünkü dünden beri taramıyordum. İğrenç bir haldeyim ve Mustafa benim bu halimi gördükten sonra hoşlanıyor olsa dahi soğurdu. Ben de bu halimi gördükten sonra kendinden soğumuştum.
Şimdi aklımdaki sorular daha da çoğalıyordu. Yasemin bana neden güzel giyinmemi söyledi, Mustafa beni nasıl buldu, Mustafa evimin adresini - bilhassa balkonuma kadar- nasıl biliyor? Aklımda deli sorular ile sabah edeceğim belliydi.
Buket (vallahi özlemişim gif koymayı ya bvcghjdrd)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
