İLİACA

41. Neşe Omega.

"Gözüm karanlık olabilir evet ama etrafımı herkesten daha iyi görürüm ben."

Sakin konuşuyordu. Lakin cümlesinin ağırlığı ve gücü yüzünden pek sakin algılanmıyordu. Gözü hafifçe bana kaydığında kendimi hemen düzeltesim geldi.

Gözüne her an güçlü görünme dürtüsü ile doluydum. Senden sonra çok daha güçlü kaldım, herkes bana hak ettiğim saygıyı veriyor duruşu vermek istiyordum ve veriyordum da.
Çünkü o saygıyı ve sevgiyi bütün Thoras'tan alıyordum.

Önceden yaptıklarımı hemen unutmuş, eskisi gibi olmuştuk. Eskisi gibi dışarı çıkmasam da çıktığım zaman eskisi gibi olduğunu anlıyordum. Sadece, biraz daha acınası bakıyorlardı.

"Boynunuzda yara var gibi görünüyor,"

Yan taraftan gelen tanımadığım alfa sesi beni düşüncelerimin arasından çekerken ona döndüm. Boynuma kaşları çatık biçimde odaklanmış yavaşça yaklaşıyordu.
Anlaşılan mührümün kırıldığını duymamışlardı. Babam da bunu anlatmamış olmalıydı.

Elimi boynuma atıp cevaplamak için dudaklarımı araladım.
O da çoktan yaklaşmış boynuma bakan irislerini benim gözlerime dikmişti.
Benim için endişeliydi.

"Mührüm kırıldı."

Babam ile Savaş'a dönüp ne yaptıklarına baktım.
İkisi Oğuz, abim ve Korhan ile beraber ciddi biçimde tartışıyordu. Yavaşça, benimle konuşan alfaya tekrar döndüm.

"Senin adına üzüldüm. Bizim bölgemizdeki büyücüler belki acısını dindirebilecek bir şeyler biliyordur.
Yarana bakabilir miy-"

Sözü tam onun önünden kocaman bir kılıç geçmesiyle yarıda kalmıştı. Benim de gözlerim anında kocaman olmuş, nazikçe uzattığı elinin hızla çekilmesini izlemiştim. Kılıç ibadethanenin duvarına saplanınca kafamı kılıca çevirdim.
Parlak ve tutuş yeri simsiyahtı. Ayrıca keskinliği belli oluyordu.

"Gözünüze korkutucu biri gibi gelmek istemem ama, mührü kırılmış bir omeganın mühür yerine dokunulmaması gerektiğini bilmiyor musun?"

Kılıç Savaş'a aitti. Kafamı yavaşça ona çevirdiğimde kıpkırmızı gözleriyle karşılaştım. Zira konuşurken ki hırıltılarından da belli oluyordu her şey. Ve asla bana bakmıyordu.

"Biliyorum Lider Savaş. Tek amacım mührüne bakmaktı, dokunmak değil.
Bizi hep böyle kötü görmeniz çok üzücü."

O soğuk gülüşü ile yanımdaki alfayı onaylarken kısa bir süre alfada oyalandı ve babama yönelik konuşmaya devam etti.

"Bu gibi durumlarda omegaya gerek yok Dağhan Lider. Oğlunuzu evine gönderin ve işimizi halledelim."

Hiç yüzüme bakmadan, omegaları küçümseyen bir cümle kurmasının ardında kocaman bir kıskançlık yattığını buradaki herkes biliyordu. Ama yine de omegaları ne amaç olursa olsun ezmesi hoşuma gitmemişti.
Kısaca, gaddar ve kendisini üstün gören alfalardan tamamen farksızdı.

Babamın kibarca bana her şeyin yolunda olduğunu bana açıkça ifade ettiğinde yavaşça geri çekildim ve Korhan'a akşam yemeğe katılmasını söyledim.