İLİACA

2. İlk Kural.

"Gidip dövel- konuşalım onlarla baba."

Emre kıpkırmızı olmuş gözleriyle kendini yatıştırmaya çalışırken anneme elimdeki suyu verip iki kızgın alfaya yaklaştım.

Eve geldiklernde babam ve Emre kırmızı gözlerle odaya hışımla girmiş, Oğuz'un yanına adeta uçmuşlardı.

Annem ikisini alıp mutfağa götürürken ben de Oğuz'u kendi yatağına bırakıp uyumasını beklemiştim ama uyumamıştı.

Gözlerinden durmadan akan yaşları ağlayarak silerken o acımasız, güzel duygulardan bihaber olan alfaya beddualar edip durmuştum.

Kardeşimin hayatını karartmıştı sadece kendi sürüsünden bir omegayı masumca sevdiği için.
Benim için İliaca, eğer o alfa lider olursa elinde mahvolacaktı.

Babam bir anda yorgunluğun verdiği sinirle sesini yükseltti.

"Kızı göndermişler başka bir yere Emre!
Ve artık mühürleri de yok.
Hiçbir şey gelmez elimizden."

Gözleri daha da parlak kırmızı olurken arkadan ona sarılıp sakinleştirici feromonlarımı onun için saldım.
Bir omega kokusu sakinleştirebilirdi onu.

"Kim dedi bunu?"

Babam da göbeğini tutup masanın kenarındaki bir sandalyeye yorgunlukla çökerken kollarımı Emre'ye de dolayıp sarıldım.

"Oratio kaynıyor oğlum.
Ve herkes İliaca'nın veliahtının yaptıklarını konuşuyor."

Kaşlarımı kızgınlıkla çatıp masanın üstünü inceledim.
O alfa, en iyi eğitimleri almış olabilirdi lakin bazı derslerden kalmıştı.
Hem de çok düşük bir sayıyla.

Aşk bağına, insanlara saygı duymayan birinin lider olması hepimiz için kötü olacaktı.

"Lider olunca çok sürtüşeceğiz, bu çok belli.
Her zaman bizi baş düşmanları olarak görüyorlardı ve bu olay kesinleştirdi."

Derin bir nefes aldıktan sonra devam etti.

"Ya ortanca, eğitimini yeni bitirip dönmüş olan alfa ya da en büyükleri yapmış.
Lider ve eşi o sırada Oratio'da imiş."

"Zalimden âlim doğar derler ama olmadı.
Daha da zalimi doğmuş desene..."

Annemin sözlerine kafamı salladım.
Çok doğru konuşuyordu, sanki hiçbir şey değişmemiş ve tarih tekrara düşecek gibiydi.
Arkamdan bir anda çıkan Emre ile irkilerek doğruldum.

"Ortancası kim baba?"

"Duyduğuma göre komşu ülkelerinde yaşayıp çok iyi dövüş, kültür ve daha birçok eğitim almış ve bölgesine geri dönmüş.
Kahran bölgesi dövüş gücüyle ünlüdür ve İliaca ile çok iyi ilişkileri var.
Bizimle de çok kötü tabii ki."

Kaşlarım çatık o kalpsiz herifin hayatını dinleyip gözlerimi devirdim.
Ne kadar dövüşte usta olsalarda naziklikten yoksun bir bölgeydi.

Kahranlıları görmüştüm, ne omegalar ne de betalara kibar davranmıyorlardı.
Sadece sevdikleri omega olursa birazcık kibarlaşmaya çalışıyorlardı o kadar. Alfaların daha fazla baskın olduğu bölgelerdendi. Hatta en baskın olduğu da diyebilirdim. Oradan bir alfa ile mühürlü olmak gerçekten büyük bir aşk ya da cesaret gerektiriyordu, alfaların saygısını kazanmak kolay değildi.