Serendipity - Little Star 🌟

Eksiklik Hissi

6 Ay Sonra (Minsung'un çocuğunun doğumundan sonra)

Jeongin'den
"Chan sorun bende sanırım. Herkesin çocuğu oldu baksana. Evleneli 7-8 ay oldu kaç kere kızgınlık dönemi geçirdim. Ama asla olmuyor."

"Bebeğim neden böyle diyorsun? Hemen olacak diye bir şey yok ki. İstersen bir müddet burdan uzaklaşalım, kafanı dinlersin ve stresten kurtulursun.

Burada baktıkça bebeklere özenip kendini üzüyorsun, ben bir sıkıntı olmadığını biliyorum ama sen iyi olacaksan ben her şeye razıyım.

Geçen de bahsetmiştim sana Avustralya'da halletmem gereken işler vardı. Birlikte gideriz kafamızı dinler, rahatlarız.

Ne dersin?"

"Aslında benim için de iyi olur. Ama ne kadar süre orada kalacağız? Ben yine de buralardan çok uzak olmak istemiyorum."

"Çok bir süre değil bebeğim yaklaşık 8 ay gibi bir süre?"

"Biraz fazla ama sanırım anca yeter bu süre bana..."

"Peki akşam bizimkilerle konuşalım sonuçta belli bir süre burada olmayacağız."

Onu onaylarken, ona sarıldım. Halletmesi gereken işleri aslında başkasına devredeceğini söylemişti. Ama sırf benim için bu işi başkasına devretmedi...

Bu tavrı çok hoşuma gitmişti, bu kadar düşünceli bir eşi ne yapıp hak ettiğimi cidden bilmiyorum. Ama ne yaptıysam iyiki yapmışım.

Biraz süre sonra aşağı indik. "İyi akşamlar çocuklar, hadi yemeğe geçelim. Konuşacaklarımız var biraz."

"Hemen geçelim o zaman."

Yemek masasına oturduğumuzda herkes eşlerinin yanına oturmuştu. Hepsi bebekleri ile ilgilenirken kendimi bir kez daha eksik hissetmiştim.

Aslında hepsi bu konuda benim hislerimi bildikleri için sürekli çocukları ile ilgilenmemi istiyor onları kendi çocuğum gibi görmemi istiyorlardı.

Tabiki onları çok seviyordum ama yine de kendimi bir baba gibi hissedemiyordum. Bu eksiklik hissi cidden berbattı. Hyunglara asla bir lafım yoktu onlar asla beni kıskandırmaya çalışmıyor, asla bana farklı davranmıyor aksine en ılımlı şekilde yaklaşıyorlardı.

Onlara da minnettardım. Eksiklik hissim bir nebze onlarla azalıyordu. Herkes merak içinde bize bakıyordu.

Daha doğrusu Chan'a bakıyorlardı. Konuşacağımız konu hakkında hiç fikirleri olmadığını biliyordum.

"Çocuklar geçenlerde halletmem gereken bir iş çıktı. Avustralya'ya gitmem gerekecek tarzda bir iş yani."

"Ne? Hyung nereye gidiyorsun?"

"Daha tamamlamadım, sonuna kadar dinleyin lütfen. İlk başta işi halletmesi için başkasına verecektim. Ama bu sıralar Jeongin çok mutsuz, onu biraz gezdirip mutlu olmasını sağlamak istiyorum. Böylesine stresli olması iyi değil.

Anlamanızı istiyorum kısa bir süre aslında."

"Ne kadar kısa bir süre Hyung, senin kısa sürelerini en iyi biz üçümüz biliriz."

Bunu derken Jisung eli ile kendini, Felix'i ve Seungmin'i işaret etti.

"8 ay gibi bir süre."

"Hyung cidden kısaymış, senin kısanın bu sürede olduğunu tahmin ettim zaten."

"Yapabileceğim bir şey yok Jisung. Orada açıkcası tanıdığım doktorlar var, onlara danışıp Jeongin'in içini rahatlatmak da istiyorum.