Serendipity - Little Star 🌟

Oww Binnie

Chan'dan
Hastanede geçen üç günün sonunda oğlumuzu da alarak hastaneden gitmiştik. Jeongin'in 3 gündür olmayan neşesi yerine gelmişti.

Sonunda onu mutlu gördüğümde daha iyi hissediyordum. Bir yandan ona bir yandan oğlumuza üzülürken kafayı yemek üzereydim. Neyseki hepsi geride kalmıştı.

2 gün önce Jisung hastaneden çıkmıştı. Yaraları çok hızlı iyileşmişti, onun için mutluydum. Bugün hastaneden çıkarak bir daha gelmemeyi umdum, tabi Seung için gelecektik ama buraya kötü bir şekilde gelmemeyi umdum.

Sürekli gülümseyerek eve vardık. Çocuklar bizi kapıda karşılarken Seungmin'in oturmasını söylemiştim direk. Onun da günleri kalmıştı ve böylece dolanması iyi gelmiyordu.

Kucağımdaki kızım ve Jeongin'in kucağındaki oğlumuz ile ilk kez bu eve giriyorduk. İnanılmaz bir his vardı, bu his her neyse hep olmalıydı.

"ÇOK TATLI! BENDE KIZ BEBEK İSTİYORUM!"

"B-ab-ba"

"Oww Felix Yejun'u kızdırdın. O kıskanç bir bebek ve şuan seni kıskandı. Çok şirin!" (Jeongin)

"Ow bebişim Yejun benim tek aşkım!"

"Felix bir yerden tutup bir yerden batırıyorsun. Changbin burda ya hani?" (Seungmin)

"Ama Changbin benim aşkım değil ki?"

"NE?"

"Changbin sen benim her şeyimsin tek bir kalıba sığamazsın ki!"

"Bu iyiydi!" (Hyunjin)

"Kapının önünde kaldınız Hyung. İçeri geçseniz iyi olur, zaten Jisung ve Seungmin oturarak bizi gözleri ile deştiler."

"Minho ne zaman öyle bir şey yaptık ki?"

"Oww bebişim yanınıza gelmediğimiz için sinirli olduğunu biliyoruz!"

"O zaman buraya gelin, biliyorsanız ayaklarınızı ilerletip buraya gelin. YİĞENLERİMİ KUCAĞIMA ALMAK İSTİYORUM BEN!"

"Ow Hyung hemen geliyorum yanına. Onları sevmeni bende çok isterim!"

Onlara gülümseyerek baktım, gerçek ailem onlardı benim. Canımdan ötem her şeyim onlardı.

Hep birlikte oturduklarında onlara baktım uzun süre...

Bu görüntü hayatımda gördüğüm en güzel şeylerden biriydi. Herkes mutlu, hepimiz bir arada mutlu aile tablomuzu izliyordum.

"Hey Channie kızım ile yanıma gelsen artık. Dalıp gidiyorsun!"

Onu ikiletmeden yanına oturdum. Küçük Jisu kafasını göğsüme yaslamıştı. Cidden minicikti. Jiho da Jeongin'in omzuna yaslıydı. İkizlerimiz pek birbirlerine benziyor gibi görünmüyorlardı.

Jeongin sohbet ederken ben sadece ona bakıyordum. Konuşması, mimikleri her şeyi o kadar doğal ve dikkat çekiciydi ki kendimi ona bakmaktan alıkoyamıyordum.

"Chan Hyung bugün ayrı bir aşık, bunların aşkı gibi bir aşk yaşayamadık Changbin!"

"Bebeğim bende sana çok güzel bakıyorum ama sen beni görmüyorsun ki!"