Kabanata 16:Home
This place is like a silver as diamond flame and the atmosphere was convent quiet. Even the depths were vodka clear. The serene feeling of the breeze blowing into my nostrils and the marvellous scent of the flowers. It felt like I was in paradise And I felt like I was on the world's highest podium, above that waterfall, over the world.
That's how I describe Astra La Vista. Astra Lavista, is one of a beautiful falls here in La Trinidad. I thought there was no such beautiful place here in La Trinidad. Ang kaibahan nga lang itong Astra La Vista ay hindi gaanong dinadayo 'di tulad ng ibang falls dito na talagang tourist attraction at laging maraming tao.
Naikwento rin sa akin ni Amanda ang tungkol dito. Ang sabi niya ay may naninirahan daw dito na engkanto kaya walang may lakas ng loob na magpunta dito pero wala naman akong kakaibang nararamdaman dito. Paniguradong gawa-gawa lang 'yon ng mga tao. Hindi naman totoo ang mga engkanto.
Marami pa nga talaga akong hindi alam tungkol sa lugar na ito.
"Where are we going?" I asked.
Nasa loob kami ngayon ng pick-up car niya. Medyo may kalumaan na rin. Patuloy pa rin ako sa pag punas ng aking buhok. Habang siya naman ay nakasuot na ng pang itaas niya.
"Sa bahay." maikling sagot niya.
Napahinto ako sa pagpunas at tumingin sakanya. Tinignan ko siya sa mata kung nagbibiro lang ba siya pero seryoso s'yang nakatingin sa akin.
"H'wag na. Ihatid mo nalang ako kay Mang Lito, bibigay ko 'tong inuutos sa akin ni Atticus," sabi ko at bumalik sa pagtutuyo ng aking buhok.
"No. sa tingin mo papayagan kitang mag punta sa sakahan ng ganyang suot mo?"
Tinignan ko ang hanging spaghetti strap top at ang maong short shorts ko. Wala namang masama sa suot ko, ah? Mainit kasi ang panahon ngayon kaya ayaw 'kong magsuot ng may manggas na damit. Kumportable naman ako sa suot ko. Medyo basa nga lang ang top ko dahil sa tumutulong basa sa buhok ko.
"Wala namang masama sa suot ko, a? sexy 'ko ngang tignan, e." May pagmamalaki 'kong sabi. He started the engine and manuever the car. His left elbow rested on the window, caressing his lower lip while his right hand is gripping the streering wheel
Proud ako sa katawan ko.
"Hindi mo kailangang sabihin 'yan sa harap 'ko, Amara." Ang daliri n'yang nasa labi niya ay napunta sa sintido niya na parang nauubusan na ng pasensya.
"Hindi 'ko naman sinasabi sa harap mo, a? Nasa gilid kaya kita." pamimilosopo ko.
Marahas itong bumuntong hininga na parang nawawala na sa sarili.
I giggled because he was getting annoyed. Minsan talaga ang sarap n'yang inisin. tumagilid ako paharap sakanya at tinitigan siya. He looked so serious while driving. Now, I had a chance to check his features.
His brown eyes are soulful and deep always, filled with mystery and wisdom. He had thick bushy eyebrows. His nose is perfectly shape plus his stubbles that grow in his jaw. My eyes dropped to his plump arms. Sa bawat pag galaw ng kanyang braso ay lumalabas ang ugat no'n na nagdadagdag sakanya ng kakisigan.
He looks so daddy in my eyes. gosh, bless me, lord.
"Done checking me out?"
"Yummy!" I giggled.
"Amara, your mouth!"
"What? You love my mouth, right?" Walang preno 'kong sabi. Totoo naman! laging bibig ko 'yung pinupuntirya niya. tulad nung sa falls kanina.
