Kabanata 18:Best Gift
Oh my ghod I can't believe it! What the hell is she doing here? Alam ba n'yang nandito ako kaya pumunta rin siya dito? Paano kung isa rin siya sa mga taong gustong sirain ako? I think I'm not safe here anymore. Should I tell this to Mom and Dad? And how come that Mayor Richard is her uncle? Ibig sabihin ba no'n pinsan ko siya? But how come?! I feel like any moment my head will explode because of happenings...
"Sweetie, I missed you so, so much!" Mom hugged me tightly that I could hardly breathe.
"Honey, don't tighten it. Our daughter might not be able to breathe." saway ni dad kay mom.
Our daugther.. how I missed my father calling me Our daughter..
oh, ghod.. I can't still believe it. I can't believe they're both infront of me. Almost a months away from them I can finally see and touch them. Hindi katulad na naririnig ko lang ang boses nila sa tawag. It feels surreal.
"Anak, how are you? Nakakain ka ba ng tama? Maganda ba ang trato nila sayo dito? O baka naman masama ang trato nila sayo dito? Sabihin mo lang anak gagawa kami ng oaraan ng daddy mo para makaluwas at doon tayo sa America titira." sunod sunod na tanong ni mommy. Halos hindi na siya humihinga sa bilis at sunod-sunod n'yang tanong.
I chucked. "Don't worry, Mom.. I'm okay here. Maayos naman po ang trato nila sa akin dito." malumanay 'kong sabi at ngumit para ipakita sakanya na ayos lang talaga ako. Ayokong makita na nasasaktan na naman si mommy dahil sa akin. Hindi ko yata kakayanin.
"How 'bout you Dad? Ang payat mo na pong tignan.."
Bago ako umalis ay maayos pa naman ang katawan ni Dad at malusog. Hindi tulad ngayon. Ang laki ng pinayat niya. Parang hindi siya kumakain ng tama sa oras.
"Pagsabihan mo nga 'yang daddy mo dahil minsanan nalang 'yan kumain kaya tignan mo ang laki ng pinayat, susmaryosep!" stress na sabi ni mom.
"Dad.." I looked at him. He deeply signhed. "Napag usapan na po natin 'to bago ako umalis 'di ba? H'wag magpapalipas ng gutom. Sige ka baka bumalik ang ulcer mo."
"I just can't help it. Madami akong kailangang asikasuhin sa opisina. Hindi 'ko naman p'wedeng iwanan na lang iyon sa opisina. Atsaka inaalalayan 'ko pa 'yung nangyari." umiwas ito ng tingin. hindi magaling mag sinungaling si daddy. Alam 'kong mas inuuna pa niya 'yung sa akin. Pinapahanap pa rin niya 'yung may kagagawan ng lahat ng 'to. Daddy.. I'm really sorry.. It's my fault. Kasalanan ko 'kung bakit nag kaganito.
"At paano naman ang sarili mo, Alfonso? pababayaan mo? alam mo namang hindi pwede sayo ang ma stress dahil kagagaling mo palang sa sa--"
"Honey, please." he pleaded. Mom's taken aback. Parang may mali s'yang sinabi.
"Kagagaling saan, Mom? Dad?" I asked.
Kaya ayaw ko ng ganito na nagkakahiwalay kami, e. Hindi ko alam 'kung anong nangyayari kapag malayo ako sakanila. Lalo na si Dad. dahil malihim siya. Mas gugustihin niya kasing sarilihin ang problema niya.
"Mom, Dad.. paano kaya 'kung h'wag na nating hanapin 'yung may gawa nito? itigil na rin natin 'yung imbestigasyon. Sa tingin 'ko naman ay maayos na..."
Matagal ko rin bago napag-isipan 'yon. Para kasing masyado ng matagal iyon at wala pa ring daloy ang imbestigasyon na ginagawa. Sa tingin ko ay ginagamitan 'yon ng pera kaya lalong tumatagal. atsaka mukhang okay na rin naman na? Wala naman akong nararamdaman na kakaiba sa paligid na parang may sumusunod sa akin. Walang threats.
"No. Hindi tayo titigal hangga't hindi nahuhuli ang may sala. Binangga nila ang maling pamilya. Hindi 'ko ito basta basta nalang ibabasura."
Mukhang hindi ko mapipigilan. Puno ng diterminasyon si dad. At isa lang ang ibig sabihin no'n na hindi siya susuko. Bigla tuloy pumasok sa isip 'yung nangyari nung araw ng fiesta. Dapat ko bang sabihin kay Dad at mom 'yung nangyari? Tungkol kay Mayor Richard..
