Cośty wyrządził
mózgu samobójczy
że nocami człowiek nie spał
tylko w bólu się kurczył
Gdzieśty zniknęło
serce czerwone
miłości pełne
chociaż o życiu pojęcie miało znikome
Szukać można długo
jeszcze więcej się zastanawiać
a tu należy
d z i a ł a ć
Wychodzę po północy
całkiem świadoma
że planu mego mózgu
wykonać nie zdołam
i mi z tym zajebiscie.
YOU ARE READING
Zgniłe słoneczniki
PoetrySłoneczniki to moje wypociny (potocznie zwane wierszami) a zgniły od przesiąknięcia smutkiem. Trochę o miłości i o ludzkiej fałszywości trochę powściągliwości i naglych serca porywów a to wszystko złożone do paru rymów. W bohaterów się wcielanie, ży...
