Pozamykani
w własnych myślach
Za kratami
swojej dumy
Pięści gotowe
aby wymierzyć cios
Kłopoty nowe
nie omijają nas
Papieros w dłoni
kolejny, choć czas goni
Nerwy zszargane
łatwo o zaczepienie
Uwagi pragnienie:
spójrzcie
przyjrzyjcie się
pomóżcie
a się zmienię
Duma nie pozwala
samemu przyznać
Iż świat się zawala
***
Inspirowane - "Cyka Blyat" autorstwa stultus_hedum
YOU ARE READING
Zgniłe słoneczniki
PoesíaSłoneczniki to moje wypociny (potocznie zwane wierszami) a zgniły od przesiąknięcia smutkiem. Trochę o miłości i o ludzkiej fałszywości trochę powściągliwości i naglych serca porywów a to wszystko złożone do paru rymów. W bohaterów się wcielanie, ży...
