Zürafa|yarı texting [Tamamlandı]

Bölüm 87

Akın'dan

Dün akşam Gece arayıp ertesi gün için onlara gidebileceğimi söyleyince kendimi bu sıcakta onlara doğru yürürken bulmuştum. Kapılarının önüne gelince hızlıca kapıyı çalıp beklemeye başladım.

"Abi, Akın geldi kapıya bakar mısın?" Gece'nin bağırışını duymamla Alp'in kapıyı açması bir oldu.

"Kapıda mı bekliyordun kanka?"

"Evet, bayılıyorum sana. Gece odasındaydı en son, ben Su ile buluşmaya gidiyorum söylersin. Hadi görüşürüz."diyip benim içeri girmemi beklemeden o dışarı çıktı. Ben de kapıda beklemek saçma olur diye içeri girip kapıyı arkamdan kapattım. Salona doğru ilerlerken ayağıma dolanan Alpi'yi kucağıma alıp bir koltuğa oturdum.

"Ay geldim."diyerek kendini yanıma atan Gece'ye baktım. Saçları ıslaktı, muhtemelen duşa girmiş ve uzun süre kalmasından bana yetişememişti. Ben susmuş onu incelerken bana doğru dönüp konuşmaya başladı.

"Anlat bakalım, ne konuştunuz?"

"Yani aynı şeyler aslında."

"Of Akın anlatsana işte detaylıca."

"Buluştuk kafede işte, Sıla yine dedi uzak mesafe falan filan. Ben de dedim ki Su ve Alp'i görmüyorsun herhalde. Bilmiyorum yani tam ayrılmak da istemiyor ama birbirimize karışalım da istemiyor gibi ama ben bu işten sıkıldığımı ve ayrılmak istediğimi söyledim."

"İnanamıyorum ama sen onu sevmiyor muydun?"

"Evet, seviyordum ama bilmiyorum Gece ya sanki eskisi gibi hissetmiyorum ona karşı."

"O zaman bitirmek senin için daha iyi olmuş sanki."

"Bana da öyle geliyor."

"Neyse, sevgilinden ayrıldığın için dolaba dondurma depoladım. Sen Netflix'ten aç bir şeyler ben de dondurmaları getireyim." Gece kalkınca kumandayı alıp izleyecek bir şeyler aradım. Gece bir dondurma kutusunu bana diğerini kendine alıp kaşık uzatınca şaşkınlıkla ona baktım.

"Hayvan mıyız biz kızım?"

"Ya şimdi böyle dersin 5 dakika sonra bana diğerini de getirsene dersin." Onu onaylayıp bir film açtım ve dondurmamı yemeye başladım.

•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

Geceler'den çıktığımda saat yediye geliyordu. Binadan ardından da bahçeden çıkıp ilerlemeye başladım. Evlerinin yakınındaki parktan geçerken bomboş parkta oturan kişi dikkatimi çekti. Onu ilk defa bu kadar durgun görüyordum. Adımlarımı oturduğu bankın yanına yönlendirip kendimi yanındaki boşluğa bıraktım. Kafasını sakince bana çevirip baktı ve gülümsedi.

"Gecelerdeydim de-"

"Biliyorum."

"Şey, sen iyi misin?" Kafasını olumsuz anlamda sallayınca bankta iyice ona döndüm, gözlerini yere odaklamış kafasını hiç kaldırmıyordu.

"Ateş, belli ki anlatmak istemiyorsun, zorlamayacağım anlatman için ama destekleyeceğimi biliyorsun." Ateş yüzünü sıvazlayarak bana döndü ve gülümsedi. Gözleri kıpkırmızı ve şişmişti.

"Umarım desteklersin Akın."

"Hadi böyle oturma burda ya, kalk bir şeyler yapalım. Seni böyle görmeye alışık değilim." Gülerek kafasını iki yana salladı ve ayağa kalktı.

"Arka mahallede çok güzel bir tatlıcı var aslında."

"Hadi gidelim işte, ne bekliyorsun?"